Netgedichten

netgedicht (nr. 21.204):

Afscheid van Petra

Terwijl de minuscule miertjes zachtjes
krioelend door de poreuze pudding
van takjes en blaadjes kropen
was er even ruimte
even

een moment van stilte die geen plaats kent
op het kleurenpalet, of toch?
Het is allemaal niet meer duidelijk
ambivalentie neemt de overhand

paniek slaat toe
de vuurrode bank dreigt te verkleuren
onder de omineuze gulden speren van Ra
Maar tevergeefs, het doek valt
op het commando van een korte, kleine
nietsontzienende klik

verdwijnt het leven uit de gloeiende kamer
langzaam, in een angstwekkend gestaag tempo
wordt alle kleur teniet gedaan
alsof zij nooit meer terug zal keren
alsof zij nooit is geweest..