Alle inzendingen over Lente OR Weemoed OR Liefde

uit je hoofd en fluit je mijn verhalen oh, laat me lente zijn jouw lente liefde zijn dan zal ik in je nestelen en broed jou zomers uit!…

Overal blauwe bloempjes in ' t groene gras ook witte er tussendoor zelfs narcissen zie je te pas: het is LENTE. Niks geen meteorologisch gezwets gewoon zoals het op school werd gezegd 21 maart drie maanden na de winter begint de lente.…

bij de weemoed blijven.…

naar rivieren door achteloos gesmolten sneeuw het bos heeft honderd bruine lijven in avondmist bij het zoetwatermeer en neemt de mensheid op met bomen door houterig schrijven blijven dromen waken over waarheid en jouw liefde landschapvriend, is ook in lente vol van vrouwen en van nachten.…

Zon straalt met liefde en lente ontsluit haar kleed in groen…

Hoop op slagen heb ik al niet meer, dus dat het aan jou is, is gelogen, maar in de weemoed in mijn ogen lees je steeds de strekking weer.…

James Taylor op een nieuwe dvd, vuur en regen krijgen melodie. Maar god verhoede dat ik de regels hoor over uitgewoonde morgens waar plannen in de wind verwaaiden en jij weg was. Denken aan jou, zo stil nu, zo ver weg, zo weinig in muziek, zo veel in kinderen die blinde aandacht vragen... Teugelloos geloven dat ook jij je ogen dicht hebt…

Ik zie een overmacht aan weemoed in je ogen. Ik vraag of je gelukkig bent; je zegt: nog koffie? Wat wordt de wereld wit, wanneer ik vragen aan je stel. Ik zie de pauwen op een kinderboerderij en denk dat zo het paradijs geweest moet zijn.…

Zoveel zomermelodie in de speler rond je oren en in je hoofd: pijn zingt rond Zoveel weemoed in de wereld lief, zoveel, takken van bomen kraken onder dat gewicht bij wijze van winter en liefde wordt heilige pijn, een kruisiging waaraan de dood geen einde te maken weet tenslotte…

Gevoel dat , dubbel in zichzelf Weemoedig maakt. Ik kan je niet meer geven dan Ik reeds gedaan heb en zal doen. Naast al dat beredeneerd verstand Het dubbele gevoel Blijft mijn verlangen naar Naar jou Ik heb je lief.…

Zij knoeit wat aan haar taille Met in haar vingers kneedbaar Mijn slijtage, mijn vermoeide vrede. Aan het raam slaapt het water, Het lover, de vogels van het voorjaar. In het ijs van de spiegel is haar gelaat De laaiende tatouage van vers verdriet, Veelzijdige extase en vervaagd verval. In het ovale kader herkent de herinnering Het…

dag mijn liefste op zolder het huis wordt binnenkort verbouwd in de kamer staan geraniums met eraan een kaartje ik hou van jou verzorg ze maar goed de grond moet vruchtbaarder zijn dan het stof waar mijn vriend in bijt ik ga naar pa buiten het dorp die met het voorjaar stoeit er al weken in verblijft hij lachte een beetje om mij toen…

alles doe ik om dat te door breken maar helaas nog niet bezweken geef toe het is geen lente maar bijna wèèr winter doch niet aldente kastanjes gaan bijna al vallen terwijl wij vrolijk nu horen te lallen op een terras of in de kroeg van s`avonds laat tot smorgens vroeg en luidkeels horen te zingen op stoelen en tafels springen dansen tot…

Lente, een sfeer die we graag willen creëren. We moeten nog even geduld hebben. Lente, in liefde ontvangen, dat wil ieder mens toch. Fotograaf onbekend…

Mocht je de vreugde van je liefde missen, dan is dat heel triest. Het missen van iemand, dat doet pijn. De liefde waarvan je hield, is niet meer bij jou. De liefde mis je nu elke dag. Vaak komen mooie herinneringen voorbij. Met weemoed denk je daar aan terug. Het valt niet mee om zonder je liefde te leven.…

als rood en weemoedig het daglicht gaat liggen commissies weer zwijgen den haag zich verbergt tirannen in bunkers de weldoener spelen de lente een klaproos op slagvelden legt als kinderen vragen waar vaders naar toe zijn als wie er asiel zoekt geen brood krijgt maar steen dan weet ik van zeeën van nooit en nog verder en dat liefde vluchtte…

Ach,ik had zo graag heel heel veel willen doen, wat verzen en wat liefde,want wie wint er ter wereld door klagen of door huilen? Ik ga dan stil en tevree, en neem geen ding uit al dat leven mee. Dan deze gedachten die in mij gonzen,niets is blijvend op deze wereld ook u niet.…

Hoe mooi en schoon jij de woorden giet in een liefde die als een echo klinkt door mijn hoofd Er is niets aangenamer dan door te luisteren met al je zintuigen naar deze minnelijkheid en de sfeer die deze poëzie uitstraalt op te nemen.…

Hoe mooi en schoon jij de woorden giet in een liefde die als een echo klinkt door mijn hoofd Er is niets aangenamer dan door te luisteren met al je zintuigen naar deze minnelijkheid en de sfeer die deze poëzie uitstraalt op te nemen.…

Deze dagen vol van weemoed, van trots ook, van vergankelijkheid; ieder denkt wel aan één iemand die moest gaan, die nu elders is in glorie, die liefde werd met de Liefde één. De natuur zucht en kreunt in barensweeën, zoals Paulus zegt maar reeds zijn er de kiemen van het nieuwe leven. Ook op de kerkhoven, de doden-akkers.…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

slaap komt heel zacht naderbij dan ziet zij hem die zij verloor hij komt alleen voor haar zijn warmte schenkt het kleumend hart een zee vol hoop op leven De dag valt hard en koud op een verlaten hart maar met de tijd vergeelt het beeld van de herinnering doch plots is 't daar heel onverwacht zo helder als de spiegel die haar weemoed…

Zondag in een wagon achter in de trein Weilanden trekken aan mijn oog voorbij Dan denk ik weer terug vol weemoed Aan die mooie tijd van jou en mij Het blijft zo ongelofelijk pijnlijk Alles wat straalde verliest zijn kleur Dat ik je zo zou gaan missen schat Soms in een vlaag ruik ik opeens je geur Ik snap je niet kan er niet meer bij…

Ik zou zo graag eens willen, Teruggaan in de tijd. Toen kinderen nog kindren waren. Maar tot mijn grote spijt, Zijn dat nu de voorbije jaren. En moet ik niet meer willen, Maar blijven, in deze tijd.…

Najaar, vuurtje in de nevel, slaapje van de luiheid, de wereld wordt weer één, zelfs de spreeuwen boven het station zijn onverdeeld, waaiers, grandioos vertoon van tucht, vereende turnsters die zich voegen naar de beeltenis van hun bejaarde leider: Weemoed, vijand van de poëzie, de ogen van de dichters zien alleen hun eigen wimpers, druppels…

Al uw liefde en hopen Verzinken.…

Weemoed,heimwee naar wat eens was, wat nooit meer komt, wat groeit als gras. Verlangen naar vroeger,nee toch niet, kleine kinderen, 't is net of je nu pas ziet, dat jeugd veel te snel gaat voor je 't weet 't op eigen benen staat. Heb ik dan wel stil gestaan, of ben ik eraan voorbij gegaan.…