128 resultaten.
Leonardo
netgedicht
0.0 met 2 stemmen 447 Een ketter met een glad penseel
Herkent in haar gelaat
Een minnares van zeventien
De hermelijn in haar elegante maar strakke greep
De kop van haar tintelend vel afgewend
Moet haar kuis en wit maken
Zoals haar zijdelingse blik
Het Hof van Milaan op hol deed slaan
Zo plots week haar blos
Was het daarom?
Wou hij haar sparen?
Wie zou raden…
sacraal
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 185 kleurrijk de beschildering
alsof Leonardo da Vinci
even terug was
om een klus te klaren
de sixtijnse kapel
van groot Rotterdam
iets sacraals heeft het
beslist moet ik bekennen
je zou bijna ergens
in gaan geloven…
Eigenschappen geïnterpreteerd
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 135 doet niets af aan
Leonardo's werk...…
Tussen ons gezegd en verzwegen (sonnet)
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 271 Nee, ik was niet zo gecharmeerd
van die dame met haar lange haren
ze was een beetje ondoorgrondelijk
achter die zogenaamde glimlach
dacht: zij hangt er niet zo lokkend bij
in kleine lijst van het Louvre te Parijs
was helemaal niet ondersteboven
met die vraagtekens in haar ogen
begon te twijfelen aan Leonardo
heeft dat mens soms een geheim…
Gemeentelijke groen-sadisten
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 435 Wie zijn de grootste bedreigers van onze plaatselijke dorpsnatuur?
Het zijn zeker niet bewoners, noch boeren of toeristen.
Nee…, dat zijn de bureaucratische gemeentelijke groen-sadisten.
Zij maken de inwoners van 't dorp danig overstuur.
Slopen van bomen, heesters, perken en parken.
Alleen om wat geld te besparen op snoeien en harken.…
Zaterdagavond
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 485 de laatste avond van ’t jaar
regen slaat met kracht tegen de ruiten
jochies van veertien met zakken vol vuurwerk buiten
mijn echtgenote zet de oliebollen en appelflappen klaar
de laatste avond van 't jaar
een droge periode was door de meteo niet voorzien
regent nog steeds, klok slaat bij ons juist halftien
over twee en een half uur zijn…
Sprong naar het einde.
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 1.188 grijs kleurt de lucht in een
aangesloten dikke wolkenmassa
de eerste regendruppels vallen reeds op
de tengere gestalte bij de brug
ze haalt nog eenmaal
diep en amechtig adem
grauw kleurt het water van
de stinkende stadsgracht onder haar
terwijl regendruppels kringen laten
ontstaan op het kalme wateroppervlak
waar dode bladeren stil op…
Winters strandgenoegen.
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 607 ijskoud zeewater van de brandingsgolven beroerd mijn enkels
harde wind doet fijn zand in wolken opstuiven
schelpen op de vloedlijn knarsen onder mijn voetstappen en
schuren de huid van mijn onbeschermde voeten open
ik ben niet de enige die vandaag aan het strand loopt
achter mij ontwaar ik ook enkele dik aangeklede figuren
die met de rug tegen…
Het vervallen middeleeuwse kerkhof
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 617 Het landschap om me heen is
fraai, zelfs in de winter.
Grote kale platanen sieren het
door muren omgeven pleintje.
Slechts een enkeling woont hier
nog in alle eenzaamheid,
het gehuchtje oogt kil en doods.
De Romaanse kerk is reeds
vele eeuwen oud. Het
er naast gelegen kerkhof is
zeer verwilderd en verlaten,
tot prooi vervallen aan…
schijndood
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 529 rijp belegt de
misvormde takken
waar korstmossen zich
reeds hebben genesteld en
de dood zich
schijnbaar al heeft gemeld
symboliek voor 't
vergane leven
toch verschijnen onder
de rijp opeens
weer kleine groene puntjes
op plaatsen waar
de dood zou heersen
het is in de
natuur vaak om
het even
alleen
wie sterk genoeg is
blijft…
Een gruwelijk einde.
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 741 stil en verdrietig
zijn kopje schudt in
de wind
't is nog zo'n baby
een zielig klein
hondenkind
verlaten van iedereen
natuur is meedogenloos
en hard
moeder pas verscheiden
haar baby moet
thans ernstig lijden
ze is een van de
vele zwerfhondjes die
dit jaarlijks overkomt
geen eten meer
noch drinken
de dood meldt zich
dan…
De oude lederen jas.
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 1.107 daar hangt hij nu troosteloos aan een haakje
kale plekken overheersen reeds zijn aanzicht
resultaat van zijn jarenlange trouwe plicht
in zijn rug zit al een slijtage gaatje
als hij toch eens spreken kon, dat zou wat wezen
verhalen die liggen opgeslagen in zijn huid voorgoed
niet dat het er nu nog wat toe doet
maar toch zouden sommige mensen…
De zuidwesterstorm.
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 447 Ben de zuidwesterstorm die thans overtrekt.
Veroorzaker van schade en last.
Welke als gevolg van mijn korte aanwezigheid ontstond.
Waardoor ik thans spontaan dikke druppels ween.
Voel me schuldig aan 't vele leed; en krimp ineen.…
Het einde nadert.
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 650 grijs uitgeslagen rotsen markeren het ruige veld
waarop blonde schapen vredig lopen te grazen
zijn twee honden die tegen weglopers grauwen en razen
de bejaarde herder werkt hard voor zo weinig geld
terwijl hijzelf na zoveel lichamelijk zware jaren
vele honderden hectaren met zijn beesten heeft belopen
is opeens de onrust en angst in zijn lijf…
Een miezerige rot morgen.
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 324 als een regendruppel voel ik mij op
deze troosteloze januarimorgen
zo'n nietig deeltje in de natuur dat
even zichtbaar is alvorens
op te gaan in de natte massa…
Rousillon en Provence.
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 874 Gouden zonnestralen dalen in stilte neer op
wit uitgeslagen rotsen in het westen waar
de adelaar en de wielrenner zijn kunsten vertoont
het wegdek glinstert in de zonnegloed en
een kruis dominant staat te schitteren op
de hoogste bergtop alwaar vanaf de
paragliders dagelijks stil vertrekken.
Kleurige oude bergen in
het oosten door eeuwen…
Ons aller einde is de dood.
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 1.499 het einde van haar leven nadert met rasse schreden
arts zit naast het bed van de amechtig ademende vrouw
ze hoest; haar leven eindigt nu waarschijnlijk gauw
de pastoor heeft reeds voor haar gebeden
teleurstelling is groot; haar vier kinderen zijn weggebleven
eigenbelang prefereert boven moeders overlijdensverdriet
de vermoeide ogen vallen dicht…
Stille liefde.
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 862 Stille liefde.
Wind giert door kruinen van bomen
je hoofd is reeds bedekt met
opstuivende bladeren en zand
je kijkt bedroefd naar mij, al
is er niet echt iets ernstigs
aan de hand maar
loop je slechts stil
in de wind te dromen.
Regendruppels slaan vervaarlijk
tussen takken door en
raken ons gelaat met
brute kracht,
gebukt tegen de…
De tweehonderdjarige eik
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 1.089 onbeweeglijk staat hij al
tweehonderd jaar
stil te staan
geen soortgenoten
om hem heen
mistflarden draaien rond
zijn kale bol
twee kraaien krijsen
plotseling zijn naam
op de smalle landweg komt
een bestelauto aan
vormt al jaren een
richtpunt voor
't verkeer in de zon,
de regen en de
grauwe, natte duisternis
gespaard voor
de open…
Vroege ochtend aan de rivier.
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 526 eerste heldere stralen van de ochtendzon
kleurende overvloed gedrapeerd over 't boerenland
ganzen in groepen op 't water langs de oeverrand
een zaligheid zoals deze dag begon
het kleine roeibootje van een oude visserman
afgemeerd bij zijn rijen fuiken
kan de lucht van gevangen vissen ruiken
twee reigers aan de kant in afwachting; van……
Winters boerenland.
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 751 Een zonnestraal schittert
tussen kruinen van
kale bomen
schaduwen strekken zich
naar voren uit, werpen
grillige patronen op
de modderige grond van
een verlaten bospad dat
glimt in 't frisse
winters nat terwijl
een klein meisje er stil
loopt te dromen.
Harde windvlagen doen
kale toppen van
bomen bewegen terwijl
laatste dorre…
Lust en liefde.
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 859 mijn hart klopt als nooit tevoren
ril van jouw aanraking, zo warm en fijn
voor een paar uur weer helemaal de mijne te zijn
voel me zonder jou volstrekt verloren
motor slaat op hol als ik je lieve gelaat ontwaar
bloed klopt in mijn aderen, gelijk een trom
eindigend met een tweetal paukenslagen als ik bij je kom
vreemd gevoel; maar gelukkig zonder…
Levenssymfonie.
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 781 Soms lijkt het dagelijks leven op
een onvolmaakte symfonie.
Zo’n muzikaal mismaakte -
asociale - compositie.
Partituren met afgunst, oorlogen,
vrede en ruzie.
Teksten die elkander zelfs niet
kunnen verdragen.
Zo’n valse gedwongen liefde die
we ooit met elkaar begrootten.
Doch; waarmee we uiteindelijk vaak
ons aller leven verkloten…
Het jonge naaktmodel.
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 696 achttien lentes jong; staat met het hoofd iets opgeheven
strak lijf, de fraaie borsten fier naar voren gedragen
schilder doet haar linkerarm nog iets verlagen
de blanke huid glanst; is met olie ingewreven
het korenblonde haar hangt welgevallig over haar schouders
haar slanke figuurtje geurt naar witte seringen en rozen
vanwege haar onbevangenheid…
Een huisvrouw.
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 732 stil zit ze op haar keukenstoel; schilt ongeduldig de patatten
regen slaat met vlagen tegen haar keukenraam
ze staat op - zet quasi automatisch - de radio aan
kijkt naar buiten: kan niet langer dat rotweer bevatten
aardappels plonzen met geweld in de hoge pan
waterdruppels spatten op haar brillenglazen uiteen
op de radio een telefoonspelletje…
Processierupsen.
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 437 Wij zijn de toegeknepen eikenbladeren,
waarin rupsen en larven zich
bevinden.
Wij dragen ons noodlot lijdzaam
in een niet gewilde cocon.
Geen bloem noch takje zal
zich verder bij ons ontwikkelen.
Terwijl ons leven toch zo mooi
begon.
Maar helaas; deze zichzelf uitgenodigde gasten
zullen ons tot de draad toe
verslinden.…
Voorjaar lonkt.
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 370 als de mimosa bloeit aan
de Côte d'Azur en
zuidelijke winden de
kust en rotsen treffen,
dan beginnen de
kustbewoners te beseffen dat
het met de winter
is gedaan…
Hurler avec les loups.
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 770 Verzwolgen door een zee
van bloemengeur en etensresten
panoramisch uitzicht op de bergen
een tafeltje voor twee
gehuil van de wolven
vrij ver bij ons vandaan
natuur is hier op zijn best
herinneringen komen terug in golven
alle overdenkingen ten spijt
leeftijd laat zich thans gelden
vage herinneringen uit een andere tijd
nog eenmaal…
Intens verlangen.
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 547 haar gelaat gloeit rood
de handen voelen warm
gezicht iets naar hem
opgeheven
glinsterende ogen en
een licht geopende mond,
haar rug gestrekt tegen
een dikke boom
het verlangen naar hem
is zo intens en groot…
Meedogenloze vossenjacht.
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 513 uitgestrekt ligt ze in dekking in een droge sloot
het fiere hoofd iets opgeheven
urenlang is ze reeds opgedreven
gevaren zijn nog steeds levensgroot
sloten en hekken heeft ze getrotseerd
vele kilometers ver hard gelopen
tot tweemaal toe met hagel beschoten
is aan haar flank reeds licht geblesseerd
voorlopig heeft ze even rust gevonden
ligt…