36805 resultaten.
Verzoening
poëzie
3.0 met 17 stemmen 4.033 Zo zagen zij elkander
In diepe ouderdom,
De schemering van het leven,
In 't vaderlijk huis weerom.
De oude man zei niet veel, toen zij heen was,
Hij zat peinzend in de hoek;
Grootmoeder reed zwijgend huiswaarts;
Dat was haar laatste bezoek.…
verzoening
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 2.834 je ziel,
voorgoed
een plek
van vrede
de leegte,
verzoend
in stil
berusten
je naam,
een zachte
melodie
(okt. 2003-2005)…
Verzoening
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 890 Wanneer de droom van de jongen
angstvallig zijn idealen koesterend
sterft
Maakt de illusie plaats
voor het geloof
in zichzelf
Berusting in het leven
zoals het is
brengt kracht
En wijsheid is de motor
voor hem alleen
die moed heeft…
Verzoening
gedicht
3.0 met 52 stemmen 23.035 in haar was ik geborgen
en breidde ik mij uit
en werd ik steeds kompleter
en rijpte ik als fruit
en ik voeten, handen
en reuk en stem en wil
totdat ik met een gil
geboren werd en banden
die ons verbonden hielden
en die ik niet meer ken,
gebroken werden met
een slag, een donderslag.
o moeder, die mij baarde,
die haar vermoeide schoot…
verzoening
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 284 met een laagje zink overdekt
ben ik zeer gesteld op een
genieting die de zinnen streelt
zonder zedelijk verval
een ingetogen dronkaard met
witte strepen aangegeven
komt telkens aan de deur
dikwijls hevig, maar van korte duur
buiten de gewone nachtrust soest
mijn witlinnen altaarkleed
terwijl een tweede zangstem van
klemtoon en ritme verandert…
de verzoening
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 621 bedeesd kijkt hij het jonge meisje aan
de leegte snijdt hem
een zoektocht naar een glimlach
haar dansen is hemels
een korte blik treft hem diep
haar naam groeit in gouden letters
de popmuziek verandert in zachte noten
zij ziet de onzekerheid in zijn ogen
de stille woorden klinken wanhopig
haar besluit is een bouwsteen voor zijn ik…
Verzoening
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 921 Je geeft niet meer om te geven
in de lijnen die je trekt, gespoord
door de ringen van jaren, en
vertrek je naar dat laatste seizoen,
om je nog een keer op te richten,
om je de eigen verhaal te scheppen,
ontdaan van uitgebloeide bloesems,
waarin jouw waarheid niet zal zwichten,
en ben je met de dood verzoend, een
vol leven om niet opnieuw…
Verzoening
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 390 Toch is er ook de kleine verzoening, met
zichzelf en met het leven. Vrede.…
Verzoening ?
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 362 ogen raakt, word
ik licht, vloeibare
bovenaardse regenbogen,
zo volkomen waarbij
de laatste zilveren
druppels stromen in
de palmen van het hart,
met tederheid bespeeld
het smachtend water,
waaruit de lichamen
van de wereld zijn
gedeeld, weerspiegeld
verlangen hemelsbreed,
toch aarzelen je lippen
te drinken uit een oase
van verzoening…
Verzoenen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 388 De zoete smaak
van verzoenen
proeven we pas dan, als we
na afstand,
weer naar elkaar toe moeten
we naar elkaar gaan
om na uiterste best
in elkaars vreugde en
diep verdriet te kunnen bestaan.…
Verzoening
poëzie
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 614 'k Zeg nimmer neen meer, engel mijn,
Op geen van uw duizend grillen:
En deed ik 't al, het zou ter wille,
mijn plaaggeest, der verzoening zijn…
Verzoening?
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 151 De kleur bepaalt de sluier
van het vergezicht,
omhelzing van puur
paniek, los van berouw
en spijt hebben zich op
het kussen van verlossing
neergevlijd,
de klok de nieuwe slag aanvaardt
en zich met de tijd verzoenen laat .…
Verzoening
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 137 Nacht valt overdag
gedonder tussen hartstocht
verlichting schept drift.…
DOOI
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.806 Zoals bij 't sneeuwen
die vlokken vervaard
weiger en trage
vallen op aard,
zo moeten alle
gedachten van ons
van uit hun hemel
van dromen en dons
dalen op aarde
waar alles dooit
wat sneeuwwit en droomrig
de dingen vermooit.
Droef is de dooi
maar als uitgeblomd
gesmolten bloeisel
gefilterd komt
na duistere reizen
door wijze grond
kristal…
[ Ter verzoening zing ]
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 67 Ter verzoening zing
ik de woorden die passen --
het bekende lied.…
Een schaduw van het leven
hartenkreet
4.0 met 11 stemmen 686 Je bent zó ver weg
Het bereik is zo klein
Je gedachten niet te lezen
In een wereld
Waar niemand de toegang krijgt
Je bent hier aanwezig
Met een prachtig lichaam
Ik kan je aanraken
Maar je voelt geen liefde
In de wereld van jouw donker
Je bent mijn geliefde
Ooit beminde je mij
Je passie was ongeremd
Het ongeluk maakte alles stuk
In…
leven in schaduw
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 522 doorspekt met tranen
haar eeuwige angst
een leven in schaduw
duister gemis
neergeslagen ogen
zien nooit wat er is
gesloten haar blik
een lach
zonder kleur…
De schaduwen van het leven
hartenkreet
2.0 met 20 stemmen 2.093 hoop nog lang te genieten
van je warmte die me beschermt
tegen de schaduwen van het leven.…
Schaduw van leven
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 131 ik zag
in je lach
een glimp van je ziel
hemelse schoonheid
voorbij de
schaduw van leven
mimiek
componeerde blijdschap
uit stukjes geluk
je ogen straalden
een zomerse zon
in uitbundige verhalen
op dat gouden moment
wist ik dat onze liefde
eeuwigheid kent…
briev an sintuklaas:
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 1.817 Avast budankt or, sintuklaas!
Petrik
O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus.
O ja, en netuurluk de groetu an pied!…
DE EENVOUD VAN HET 'GOED'
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 130 sjansend door het grote appartement
Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen
Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt
Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep
‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’
En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen
En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook
En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…
Waardigheid
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 485 Als ze gevangen zit
in het niet meer weten
schemer haar omsluit
helderheid verdringt
laat haar dan in
haar eigen beleving
zodat ze met waardigheid
haar leven kan leven.
Paula Hagenaars…
Gelijk een arme, blinde hond
poëzie
3.0 met 10 stemmen 2.058 Geljk een arme, blinde hond
van alle troost verstoken,
dwaal 'k door de zoele avond rond
en ruik de lente-roken.
Er waart - lijk om een vrouwe-kleed
waar oude driften in hangen -
er waart een geur van schamper leed
en van huilend-moe verlangen.
En 'k dwaal, een blinde hond gelijk,
door dralige lente-roken,
mijn hart van alle liefden…
Een man die, moe en levens-mat
poëzie
4.0 met 8 stemmen 2.589 Een man die, moe en levens-mat,
en liefde-leeg, en zorgen-zat,
zijn avond-maal bereidt:
hij roert de melk, en breekt het brood,-
waar hij van leven of van dood
verlangen kent, noch nijd;
- hij ziet de gulden hemel aan,
en voor zijn stoep de sparre staan
waar 't laatste licht in straalt
éen poze nog, éen warige poos,
'lijk in zijn hoofd…
In weerkaats
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 93 ik zag je
dansen op
de zwarte
lijn die de
gouden glans
als schaduw had
alleen je ogen
twinkelden
in weerkaats
het ongeziene
priemden stralen
zonder eind
met jouw
pirouettes
bouwde licht
zijn cirkels
in piramides
tot de hemel
waar zij
in ontmoeten
het sterrenlicht
begroetten
in de blauw-
gouden kleur
die zonder
zwarte…
Oogappeltjes tussen het groen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 247 hier weet ik me gedragen
in deze paradijselijke tuin
stilzwijgend
vervuld van euforie
vergeet ik al mijn vragen
hier in dit lommerrijk waakt de zon
als een gevierde vorstin
hemelvogels schakeren, flatteren
als oogappeltjes tussen het groen
hier is waar ik bemin
me met het leven verzoen
*Beeldentuin Dehullu*…
Opstanding
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 203 wachten
rond de stilte
op het leven
een moment
willen horen
willen zien
dat de dood
uit de doeken
wegdrijft
versagen…
vragen…
nee…
een gewiekst
kostelijk vogeltje
versiert een steen
verwachting
verzoening
puur geluk
schikt zich
om hem heen…
Traditionele werkelijkheid
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 77 En kunnen wij niet meer leven
in een wereld van verzoening
Met respect voor religie
voor elke kleur en elk ras
Met de eer van tradities
wat ons bij elkaar bracht…
GIJ DRAAGT EEN SCHONE VLECHTE HAAR...
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.694 Gij draagt een schone vlechte haar
allangs uw lage leên…
- Het is een trage dag voorwaar
van weiflen en van wenen.
Het is een lengende avond van
mis-troosten en mis-prijzen.
’t Is of de dag niet sterven kan
en of geen nacht kan grijzen…
- Gij gaat mijn duister huis voorbij,
verlangenloos en rechte;
ik rade uw naakte, magre dij;
ik zie…
op het leven
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 239 ik weet je in het ongewisse
zoals er zoveel schimmig is
of grillig in de tijd
de aarde onbetrouwbaar is
vergankelijk de lieve vrede
wazig voorzienigheid
alles willen weten maakt onzeker
achter mijn vraag ligt
altijd weer een vraag
verzoen mij daarom vaag
met je afwezigheid
vertrouw maar op het leven…