de lessen Nederlands
een naam die staat als een menhir
die mijn leraar Nederlands uitsprak
alsof je Alexander de Grote was
en later wisselde ik je gedichten uit
met mijn geleerde penvriendinnen
omdat er zoveel meer tussen de regels lag
dan wij konden bevroeden
we zagen de tedere diepten in wat jij leeg liet
we werden getroost door je levenswijsheid…
en uiten
gingen onze eigen weg
We bleven in ons hart kornuiten
Dikke maten
die het pad der oprechtheid nooit zouden verlaten
niet te evenaren
zouden we onze levens
doorleefd bevaren
Met wortels diep
in de aarde gewroed
we hebben in alle ernst
en humor
de dood in het leven
ontmoet
We waren van voor
die donkere jaren
we hebben levenswijsheid…
'k Weet haar levenswijs: namiddags laat
Ligt zij stil in de omsloten zwoelte
En geniet zich in ontblote koelte,
Of verwisselt langzaam van gewaad.
Ik hoor tonen, ver, als door een kier;
Zit ze niet van Sylvia te zingen
Met die stem van herfst en schemeringen
Voor het langzaam en ontstemd klavier?…
En verder blijf ik troosten, liefdevol troosten
Omdat troost mijn levenswijsheid en doel is en blijft:
'T IS EEN TOTAAL KAPOTTE KERST VOOR MIJ, DOOR DIE
KAPOTTE KERST DOOR GAZA!!…
Ze begreep hem,
haar levenswijsheid zei haar, dat hij oprecht was en de waarheid sprak.
Ze was bereid hem te steunen en hem in haar huis op te nemen,
op één voorwaarde: de liefde die zij eigenlijk al lang voor hem koesterde
wilde ze ook terug ontvangen.…
197
Bezig met laden