Alle inzendingen over Licht OR Paasmorgen

Geschreven n.a.v. de preek op Paasmorgen over Johannes 20 : 1 – 18 en 1 Korintiërs 15 : 19 – 25 en 44 - 50…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

In Licht is Waarheid. In Waarheid is Wijsheid. In Wijsheid is Licht.…

ik zag je dansen op de zwarte lijn die de gouden glans als schaduw had alleen je ogen twinkelden in weerkaats het ongeziene priemden stralen zonder eind met jouw pirouettes bouwde licht zijn cirkels in piramides tot de hemel waar zij in ontmoeten het sterrenlicht begroetten in de blauw- gouden kleur die zonder zwarte…

Woorden lijken te breken, op de barricades van terreur, lijken te verdwijnen, in de vuurmonden van semi-automatische geweren. Woorden dreigen te vervallen, tot een allesvernietigende kracht, klaar om de aarde verschroeid te maken, onbruikbaar voor verder leven. Waarom? Had Hij aan Zijn Vader gevraagd? maar Die had enkel gezwegen, slechts…

komt nadert mij met liefdevolle aandacht wie lezen kan en wil 't zingend hart in vreugd en smart dat schone druppels vangen mag och zie de sombere bossen waarom de ranke bomen zwiepen de vijver bedekt met mos en waterlelies in koele gouden dagen van juichend welbehagen de stille ongerepte plekken dat mij rukt uit bange overheersing…

de boterlampen verbannen de duisternis enig in haar soort…

Een kleurrijk afscheid van de dag. Kaal de bomen, het zicht steeds meer. De wind houdt nog steeds aan er lijkt geen einde aan te komen.…

Hij zag het licht Zij zag het ook Tot hij het knopje Ineens bewoog Lopend in donker Viel ze over iets heen Maakte ravage Deed pijn aan haar been Licht werd aangeknipt Man zegt; wat nu Zij zegt; ik lig op de grond Wel sodeju Het licht is die nacht Niet weer uitgegaan Zij was bang Opnieuw onderuit te gaan De blauwe plekken …

Een krank en schamel hout, Het minste van het woud, Door iedre wind geslingerd, Reikte ik mijn ranken uit, Weerstaan, maar nooit gestuit, Een dorre wilde wingerd. Geen mens die naar mij zag. Al waar ik kroop of lag, Mijn groen ging alles dekken. Tot in dit woest revier De goede hovenier Mij wijs kwam stekken! Hij plantte me in zijn tuin…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje _______________________________ DEAL OR NO DEAL Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt Met aanbevelingen voor Adema: Voor piekvervuilers enkel Canada Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…

Iedere morgen na het nachtelijk slapen Ligt mijn wereld nieuw door mij geschapen. Iedere dag heb ik haar weggegeven, Telkens één dag meer van 't eigen leven. Telkens een kortstondiger bewoner Zie ik haar belanglozer, dus schoner. Schoonst zal ze eenmaal zijn als ik ga scheiden En de grenslijn wegvalt van ons beiden.…

Gelderse rozen met hun koele Ballen lichten de hemel toe. Seringen waaien paarse zoele Geurige schaduwen, gril en moe. Aan tengre boompjes, haast nog schuil, De witte zuiverheid der rozen; Midden in hun half open tuil Besluiten zij hun schuchter blozen.…

Als onweerswolken Vol donder en bliksem, Dreigend zwart getooid met Verraderlijk zilveren rand, Jagen oncontroleerbare Gedachten door mijn brein - Ze gaan er met mijzelf vandoor, Zonder dat ik ook maar een moment Boven mezelf word uitgetild - Gedachten jagen, Gedachten jagen, En laten mij dingen doen Die ik van mijn leven…

Het is de nacht die luister geeft aan het gefluister wat zacht wijkt naar ruimte en zwicht voor de druk van het ochtendlicht…

van de man die zijn simple things in een etude zingt voor Jellie maanvlinder de kunststofkoningin Vallende engel uit het noorden die dichter bij ons wist te komen in de stilte ongehoord was wat ontstond een scheppingswonder Dank, Titaantje voor je kussen en de vrijage zonder woorden Adieu Jellie et bon voyage au pays d'or…

kalverstraat/hoek spui zij staat stil, kijkt naar het schikken van bloemen rustig herfstgevoel kruipt langs bladeren omhoog plaatst zich tussen zonnebloem, hortensia als schaduw van een laat zomerse dag een vent, een zwerver op afstand kijkt zij kijkt verlegen weg zijn tekst blijft hangen in het stadsgewoel aandachtig, charmant, intelligent…

Daar waar de lucht hemelsblauw kleurde, de bloemen hun geur afgaven als bezwangerde lucht schuiven donkere wolken langzaam maar zeker over de stad. Maar gisteren, scheen de zon, zoemden de bijen geurden de bloemen, dat WAS, NU is het donker, zie jij het ook?…

Iedre morgen na het nachtlijk slapen Ligt mijn wereld nieuw door mij geschapen. Iedere dag heb ik haar weggegeven, Telkens één dag meer van 't eigen leven. Telkens een kortstondiger bewoner Zie ik haar belanglozer, dus schoner. Schoonst zal ze eenmaal zijn als ik ga scheiden En de grenslijn wegvalt van ons beiden.…

Namen worden vergeten. Het bestaan zal vervagen als een dwalende ochtendmist. Diep in het geheugen wegzinkende herinneringen zullen het zijn van ons wezen terugbrengen tot iets wat ooit was, maar nooit meer zal zijn of worden. Alles wat was en zou zijn werd ons ontnomen. Alles wat was werd tot niets gemaakt.…

Moeilijke vragen zijn niet leuk, je stelt ze niet – aan jezelf, of wel?…

Als er een hemel is waar zielen vertoeven na de dood of misschien ook ver van hun lichaam kan dat alleen maar de poëzie zijn de ontmoetingsplaats van levende zielen met oude zielen wier pijn niet meer hier en nu bestaat maar als evenbeeldig…

Ik preek niet, ik ga mijn eigen weg Niet echt, want waar ik ga is al een weg Ik preek niet, ik heb gemengde gevoelens over wat ik weet. Ik ben niet bijziend Ik preek niet, ik werp ankers uit, duizenden boeien overal in zee voor wie rusten wil in vertrouwde woorden en samen mens wil zijn Blij, dan samen gelukkig Verdrietig, dan samen verdrietig…

Jouw foto aftastend, wie je was is mijn fantasie, er is geen contact met jou in dat bloemenveld bij Merano Je keek mij vragend aan op dat ogenblik, op deze foto van mijn en jouw gedachten sindsdien tijdloos ingevroren op de rand van een zwarte eeuwigheid Ook mezelf aftastend in de spiegel, zie ik wie ik lijk te zijn en niet wie ik wil…

Papa, jij weet waar het pijn doet ook al was je er niet bij Jij vraagt altijd precies naar iets belangrijks dat anderen niet hebben gemist in mijn verhaal, een terzijde van het pad, een diepte waar ik omheen vertelde gevoelens die ik mijd omdat ze jeuken in mijn hoofd en littekens die ik bedekt houd Jij begrijpt het allemaal al voor…

De machinist schrikt, en ik ben niet mezelf, mijn duim drukt op de rails Het is een van de triljarden tijdelijke toestanden van mijn bewustzijn waarin alles mag en kan in de kindertijd van het heelal Geen jij of ik hoe echt is dat? Een groene deur is ook maar kunst, gemaakt van een stuk boom, tentoongesteld in pop-up museum aarde…

De lucht die betrekt. Er verschijnt een grijs wolkendek. De zon houdt zich schuil.…

Uit het hart schrijven luistert nauw, elk spontaan woord -- kan een misser zijn.…