Alle inzendingen over Licht in de duistern

Belastingdienst, in dit land zijn er wetten En alle burgers zijn gewoon gelijk Maar toch was het al jaren de praktijk Om mensen op een zwarte lijst te zetten Met plaatsvervangend schaamrood op de kaken Vraag ik: Kon u het echt niet leuker maken?…

Dit omgekeerde schip dit ruim dit rompgeval is ruim en licht Dit omgekeerde schip dit ruim dit rompgeval is ruim en licht en licht uit licht valt hier door alle glazen heen Licht uit licht valt hier door alle glazen heen over stenen over namen die gebroken en vergeten zijn Over stenen over namen die gebroken en vergeten zijn…

zonder woorden gisteren nog luidkeels zwijgend innerlijk schreiend mijn rusteloze ik in jou zoekend vind ‘k mij vandaag heel simpel zo op deze dag zwevend licht.…

het strand nog onbetreden na het sneeuwen is melk en grijs van mist en stille meeuwen hoe steels belijdt het licht aanwezigheid het soevereine licht uit licht der eeuwen…

Als de rap  r rapt dat de trap r trapt omdat de fiets r fietst Of als de dicht r dicht dat de rook r rookt omdat de waterkook r kookt Maar ook als de krijg r hijgt Dat de kijk r kijkt Naar wat de hijg r krijgt Vind ik het goed g g rapt Maar al de denk r denkt dat het spook r spookt Is ‘íe  r in g t rapt Omdat alleen de spook…

`k hoor jouw stem in het zoemen van een bij een fluistering roze wolken op de wind waar ik het vlinderlichte zuchten vind en voel haar adem als een zachte dag in mei daar valt de nacht als een satijnen laken en bloeit de liefde als een roos in mij al wat in mijn vezels leeft ben jij iets kleins kan een mens gelukkig maken jouw linkerarm…

ik ben vastgenageld ik draag een zwaar kruis jij mijn liefste hoort bij mij en de kinderen thuis je ziet niets in het donker, het donker is zwart het licht is waar ik voor bid, kom bij ons in het wit....…

Maar wel heb ik, met het milieu begaan, Om drie uur ’s nachts het licht toch uitgedaan.…

Mensen zijn draden in mooie weefsels. Mensen zijn instrumenten van muziek. Instrumenten die energie opwekken. Gevoel, dat verstand te boven gaat. Mensen scheppen weefsels van gevoel. Zo kunnen we harmonie scheppen, die uit kakafonie ontstaat. Laten we naar symfonieën luisteren. Laten we gedichten fluisteren. Laat ons teksten schrijven.…

Het zilver van jouw Dode leven heb ik Vandaag weggenomen, Zilver dat hier en daar Bemost als goud Te voorschijn kwam Glinstering van grote Waarde nadat jouw Liefde was uitgegroeid En je leven ten einde kwam…

Voor Dries van Agt is het dag geworden Hij heeft het licht gezien en laat dat heftig stralen vanavond in Rotterdam: "Dierbaren, makkers, vrienden, ik ben Christen, ik ben Europeaan, ik ben Democraat, ik ben ouder, wijzer ik hoop het mee te maken".…

De dagen gaan nauwelijks open, ver schijnt het licht echter en houdt zich nog verborgen. Mensen zoeken warmte, aandacht, lezen bitterheid en kou maar wachten op vrede. Wat wanneer het licht nu komen zou?…

Stom van het geweld en de klank van holle vaten lopen wij door de besmette straten Maar wie hoort in het hedendaags maatschappelijk gerommel de fluit de citer en de trommel?…

De holbewoners die zo nu en dan Wat vage scènes kalkten in hun grotten Het leek of hun beschaving niet wou vlotten Maar ze waren zo dement als het maar kan Wij knijpen anno nu een oogje dicht En geven aan het licht een zwaar gewicht…

Wensen heb je vaak, eenvoudige wensen, gewone dingen voor de dag van morgen. Dromen heb je ook, mooie dromen, bijzondere verlangens voor de dag na morgen. Wensen en dromen zijn als zonlicht dat groeikracht geeft na regen. Als het winter wordt, de zon haar kracht verliest, wordt het donker. Dan steken we een kaars…

In de late herfstdag kiemt een licht als heldere vlam uit veraste dromen wiens wensen nooit zijn uitgekomen doch nu weer beelden voor het zicht Het schijnsel doet de zomer stromen in een broze glimlach op ’t gezicht waar de moederloosheid is gezwicht daar haar verwachting uit zal komen Het gaf haar warmte, voor heel even heeft ze stil in…

In de sterren staat geschreven, "u ziet van de week het licht" maar dat is wat lastig, want vanwege een enorme hoofdpijn heb ik beide ogen dícht...…

Hij geeft licht in woorden waar donker al te lang schijnt een glimlach verschijnt laat haar kijken in donkerraam tastbaar dichtbij en zij tekent haar gezicht een traan glijdt z'n weg zij is ontroerd als vingers glijden de rafels beroeren van bestaan is zij dankbaar voor een pril zacht verstaan…

Hoe te vergeten wanneer het licht terugkeert van zijn lange reis door de zwarte tijd. Zwart kan elegant, klassiek zijn warm is het niet In de kille kleur wordt liefde snel vergeten. Wat is er over zonder warmte op de lijven van de passerende menigte Zwart is lijden licht is vergeten zonder nog te weten wat te vergeten was…

Jouw geest schijnt een licht te zijn dat mijn schim doet verbleken. Enkel een herinnering op de bodem van mijn hart gestort...…

Vrij kunnen bewegen, maar toch bekneld Luchtig leven zonder dat ik me zorgen baar Mijn excuses dat ik naar het licht staar en het nooit heb gemeld…

M'n vleugels uitslaan, een nieuwe dag Langzaam verdwijnt het ragfijne rag Het heldere licht, de warmte voelen Rustig liggen, niet meer woelen Ja heer, ik vertrouw op u Ik ben er weer, ik ben er nu!…

ik zag het licht begon te beven hier had ik me op gericht had het opgegeven ik voelde de kou hoorde een stem drukte mezelf in het nauw ik weet zeker het was hem toen stopte ik ermee en hij, hij had vree…

ter kimme, had gestegen moeten zijn doch het druilde, miezerend grauw maar ook een grijze dag kent schoonheid in nuances, schimmen schijnen werkelijkheid en een elfje danst in takken beneveld laat ze de zon weer zakken…

schrijven zelfs jij, mijn vlokje sneeuw maar wees niet bang ik blaas je weer in de lucht zodra je bent gelezen ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Ik wens iedereen een stralende kerst met veel vlokjes licht!…

Toch blijft de herinnering levend aan een onbesproken middag over winterharten en dode adem en licht, verborgen licht dat hunkerde naar vrijheid.…

richt alle spiegels naar de zon en geef dat licht je fluisteringen mee verf dan de veren van de vogelman tooi hem met gouden ringen en laat hem vliegen over zee tot waar de grote vissen zingen daar zal een zuil van zonlicht zijn daar is de wereld zonder pijn dankzij die fluisteringen…

het licht spoort traag naar binnen wil het zwart ongevraagd verdrijven hoeft zich geen moment te bezinnen het wil de ruimte vergroten en beklijven eerst nog gepaard gaand met botsende schaduwen als ongewenste vreemdelingen op zijn weg doch gulzig zoals het immer is vreet het de nacht naar binnen opslaand binnen zijn alomvattende heg…

aan de lijzijde van het licht schuren zon en schaduw tegen elkaar, zonder handen zonder stem, onaangekondigd dit geval van samenspel van lucht en lijnen duurt zolang het niet voorbij is grappig dat een blinde muur nodig is om op te vallen…

zijn ogen tintelen maar achter die tinteling sluimeren de schaduwen die zijn aanzien bedreigen als uitgestelde regen elke vertraagde bui grift nieuwe rimpels in zijn verweerde gezicht toch blijft zijn mond meestal luchtig gebogen schildert hij de zwartste letters nog altijd zo licht mogelijk talloze grijze nuances weven zijn verhaal…