26550 resultaten.
herfst in de winter
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 514 wind waait
boom zwaait
ramen,
deuren klepperen
en laten wat wind binnen komen
in mijn kamer
herfst
in de winter…
MOEDERKOEK
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 501 Moederkoek
niet keurig opgevouwen
in de kast
als noodvoorraad
voor later
maar als ganzenmaal
door mijn strot geduwd
kruimels achteloos
verspreid over het
tapijt van verstikkende
moederliefde…
Mijn bloem!
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 636 Eens een bloem stralend als de zon,
wetend welke richting op te groeien.
Beseffende wat zij nodig heeft,
om te kunnen groeien.
Nu de herfst is gevallen,
wordt ze snel ingetogen en slap.
Energieloos van het langdurige staan,
heel de tijd stralen en toen kwam een klap...
Wanneer zal zij weer gaan bloeien?…
Waterlanders
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 970 "Wat als" is nu geen vraag
Geen wanhoop.
niet vandaag
slechts,
Een bos bevroren bloemen
definitief bevrijd
deze meid
van mechanismen en maren
en uren turen
zonder zien
Wie gaat er dan ook
beneden de zeespiegel wonen.…
De grootste rol die ik spelen kan
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 785 De grootste rol die ik spelen kan.
Ik voel me raar en weet niet wat.
Ik voel me stom en dom is dat.
Ik voel me vreemd en niet zo fijn.
Ik voel me anders en dat doet pijn.
Ligt het dan werkelijk bij mij?
Sta ik achter aan de rij?
Hoe zou het zijn
Om helemaal jezelf te zijn.
Onzekerheid speelt de rol.
Onzekerheid betaalt zijn tol.
Wie…
Zwakte in m'n lijf
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 126 Het is vaak moeilijk om dingen te moeten veranderen ,
en om er voor elkaar te zijn.
Vaak besef ik dat niet als alle anderen,
en deed ik velen met m’n veranderingen pijn.
Ik voel een leegte in m’n lijf,
het lijkt alsof ik elke dag meer verzwak.
Ooit zal ik terug denken, aan de dag dat ik aan dit verhaal schrijf,
dat ik er super veel tijd in…
Sterk zijn is lastig
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 472 Je stort in, na een afschuwelijke tijd,
jezelf zijn is lastig, dat weet elke jongen of meid.
Het verliezen van een dierbaar persoon
is niet altijd iemands verdiende loon.
Zelf weet ik hoe moeilijk dat is,
omdat ik elke dag m’n beste vriend mis.
Een naar bericht, kan men overdonderen,
meestal, maar niet altijd, komen er toch wonderen.
Soms…
Emoties
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 180 Ik huil en schreeuw,
net als een leeuw.
Ik lach,
op een zomerachtige dag.
Ik vecht voor strijd,
in een moeilijke tijd.
Ik was kwaad en boos,
wat was er met me loos?
Ik werd bang en wanhopig,
zelfs als ik in bed lig.
Al die emoties spelen een eigen rol,
daarvan word ik soms helemaal dol.…
Een vriend verloren
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 231 In mei hoorde ik iets, dat was onvoorstelbaar,
maar toch was het echt waar.
Ik had tranen in m’n ogen,
het was moeilijk om ze te drogen.
Elke dag mis ik hem,
in m’n dromen hoor ik soms nog z’n stem.
De klap kwam hard aan,
om de minuut voelde ik een traan.
M’n klasgenoten zaten om me heen,
dat het logisch was dat ik huilde, wist iedereen.…
Beste vrienden
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 387 Je hebt vrienden, die er voor je zijn
je hebt vrienden, ze kunnen groot zijn, of klein
Vrienden, aan wie je alles kwijt wilt
vrienden, met wie je alles deelt
Velen praten veel, een paar luisteren vaak
een paar bewonderen me, en vinden het bijzonder wat ik maak
Al heb ik soms de kracht er niet voor
dan steunen ze me, en ik dender daarna door…
Iedereen maakt fouten
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 321 Iedereen maakt fouten in het leven
je ouders, jijzelf maar ook jouw school.
Sommige fouten zijn te vergeven
maar van sommige schiet je vol.
In de tweede klas werd mij afgeraden Duits niet in mijn pakket te nemen
omdat ik het niveau niet aan zou kunnen.
Ze zeiden: ‘’Misschien krijg je met Biologie geen enkele problemen’’
maar besloten mij een…
Vertel me
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 49 Vertel me
Hoe genees je zelf
Slechts half een vrouw voelend
Uiterlijk zelfbewust en krachtig
Maar niet in staat om te voorkomen
Vertel me
Hoe vergeef je jezelf en die ander
Zo veel jaren nadien
een van de fijnste dingen van het leven
Nog steeds ongrijpbaar lijken
Vertel me
Hoe vergeef je je naasten
Zo ontzettend lief…
Love of my life
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 93 geheven,
Vol tegen de wind
Schijnbaar verder leven
De ratio die wint
Geen traan, maar dapper,
Het gezicht is afgewend
Gaat de tijd steeds rapper
Maar niemand die mijn ware kent
Toekomst aan de horizon
Hart nog in verleden
Dat wil terug als dat nog kon
Geteisterd wordt de rede
De rede die het verliest
Van immer bonkend hart
Een liefde…
Troebel
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 90 Alles van gewicht
Heeft tijd om neer te dalen
Emoties zonder zicht
Gedachten die verdwalen
Chaos, wanhoop, onrust
In hoofd hart en lijf
Kloppen deze onbewust
Lijkt louter tijdverdrijf
Niet minder is er waar
De tijd laat inzicht komen
Tergend minder zwaar
Gaat het hart weer stromen
Ergens wordt het troebel klaar…
Gerekruteerd
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 68 Wie zijn jullie dan
Vraag ik me af vandaag
Jullie die getuigen
Van mijn leven zijn,
Die zien dat ik besta
Zonder dat ik mezelf
Nog zie - jullie geven
Mij mijn identiteit,
Mensen met een naam
En een gezicht zijn jullie,
Zorgvuldig door mij
Gerekruteerd tot mijn
Vriendenkring -
Die mij wel zien
Waar ik mezelf
Al lang uit…
Onmacht
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 824 Als ik dood moet help me dan
Uw stoute Anna…
gwiazda
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 900 richting het oosten
daar schijnt een zon
oneven geheel doormidden
binnen naar buiten licht
diep vanuit het kunstwerk
en daar sta jij
volmaakt schepsel in het rood
rozen vol goden liefde
bedreven in onvolmaakte tijd
daar gaan wij
meer olie op het vuur
en daar gaan we
lief
bijna
een zegelring voor anna
de vertaler uit een verhaal…
Patron
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 206 so I guess
that thy art incomplete alike
or art thou good a friend and thus
believing firm applaud thy must
Though poetry is not my thing
my roerbak sells, thou art buying…
Prima vera
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 67 Come rain or shine, het was des kiezers wens
Maar of het lukken zal, dat weet geen mens
Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en
de reactie daarop van Bet Weter…
ANNA PAVLOVA
poëzie
3.0 met 8 stemmen 1.594 ‘n Enkele lijn is genoeg en ik zag u van teen tot schedel :
’t Verende gaan, de heup, het teruggeworpen lijf.
Vurig en edel waart ge, glimlachende! – en vurig en edel
Zij ’t galopperende vers, dat ik, u huldigend, schrijf.…
Anna Fedorova
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 496 louter je naam al en de plek waar je spelen zou
- den Enghel geheten - wekte ‘t vermoeden dat
ons een bewogen avond te wachten stond
vooral jouw jonge, ranke handen die dansend
over de toetsen vlogen en de oude Chopin met
sprankelende klanken adoreerden, laten zich
niet vlug vergeten
net als je Russische ziel die zich in onze harten…
ANNA VAN KEULEN
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 810 Op een donkere half oktoberdag
zag zij voor de laatste keer de zon
Ze fietste met die innemende lach
naar links waar haar einde begon
Een automobilist die te hard reed
naderde snel en raakte haar fataal
‘t Meisje slaakte haar laatste kreet
helaas trof die auto haar..frontaal
Beroemd worden, wilde zij graag
als actrice zou ‘t dan moeten…
Anna, lief
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 154 In het wit kan een gedicht gezet
maar je kunt het ook laten
onder de foto een spinsel schrijven
over liefde en trouw
tussen een man en een vrouw
Niet konden laten
van elkaar te houden
zelfs na de dood
Twee engelen spelen
met hun instrumenten
een loflied op het zijn
Een valse toon komt
door het kriebelen
van de nieuwe veren
in de vleugels…
Anna voor de spiegel
poëzie
4.0 met 2 stemmen 278 Zo innig keek die vreemdeling
Mij gisteravond aan,
Zo innig zacht
Dat ik van nacht
Gedurig weer moest luisteren
Hoe vreemd een hart kan slaan.
Nu komt daar voor het klikkend glas
Zo'n dwaze droomster staan,
En vraagt waarom
Ik kijken kom,
En ziet mijn lippen fluisteren
En laat mij blozend gaan.…
Voor Anna Bijns
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 133 voor de zekerheid bel ik haar
om te melden dat ik er ben
midden, onder de kerstballen
Zij is bezig met haar jas
komt eraan is bijna onderweg
Even later met haar actetas
kiest zij een tafel bij de deur
Haar lange lijf in wol verpakt
straalt zij zachtheid uit onbeslist
moeheid van een lange dag
Ik heb haar zeer gemist
we praten over Anna…
In het teken van tijd
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 491 In het teken van tijd
waar kwetsbaarheid
dierbaarheid in haar
licht vangt liggen wij in
stilte met elkaar verbonden
Ons zwijgen legt schaduwen
langs ongezegde woorden
Onze diepste gedachten liggen
als gevouwen handen
op ons lichaam te rusten
Na dit afscheid lijkt alles voorbij…
Kalverliefde zonder cement
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 96 Zo velen van ons
Heeft de verliefdheid
Al in bezit genomen
Alle redelijkheid
Aan de kant geschoven
Voor kinderlijke kalverliefde
Van broos, ondeugdelijk geluk -
Alle stukjes van
Onze liefdesmozaiek
Waaraan het cement
Ontbrak vielen als
Los zand uit elkaar
Boden geen enkele
Structuur meer waarop
De liefde zich vestigen kan…
In de egeltjeshouding
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 131 'k Heb mijn stekels wel
Maar ik zet ze maar
Zelden op -
Liever treed ik
Degenen die mij
Naar behandelen,
Zoals zo vaak
Al gebeurd is,
Tegemoet in mijn
Favoriete egeltjeshouding:
Opgerold, stekeltjes naar
Binnen gekeerd, weinig
Weerstand oproepend,
Het leven doorrollend
Zonder er echt
Aan deel te nemen…
Dit is geen droom
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 145 Dit is geen droom;
Ik loop onder de
Oude kastanjes van
Mijn jeugd, die mij
Als kleuter zagen
Dartelen langs hun
Zwierige witte kelken,
Het kind dat zijn
Ogen uitkeek bij
Het zien van zoveel moois,
Zij die oud werden in mijn
Volwassenheid zien me
Mij na vijftig jaar terug
Als stramme oude man
Die ondanks het moeilijk
Voortbewegen…
Leegte is lastig
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 160 Volheid die te veel geworden was,
Voelde me er door overlopen,
Te vaak, te veel naar mijn zin
Was mijn ik erbij ingeschoten,
Tijd die als een vloedgolf
Van aaneengeregen gebeurtenissen
Over me heen sloeg
En me platgeslagen achterliet -
Koos er voor me uit de tomeloze
Volheid terug te trekken, rust te vinden
Waar ik die allang was…