Alle inzendingen over Liefde OR Samen OR leven

laatste seconde in mijn leven Zal jij je in mijn hart begeven Zullen wij niet samen leven Dan zullen we zonder echte liefde moeten leven Het gevoel wat wij elkaar hebben gegeven Zo sterk komen wij dat nooit meer tegen Jij bent de liefde van mijn leven Met jou wil ik mijn leven delen…

Waar toeval bedoeling wordt, ontstaat ons nieuwe leven. In liefdevol samen worden. In gelukkig Samen Zijn.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

Jij die me warmte geeft Jij die me zo goed kent Een liefde die m`n hele leven duurt Omdat ik je niet kan vergeten Als ik verdriet heb je handen rond mijn gezicht Je troost me met een enkel woord Kust mijn tranen weg Samen kregen we een kind Een kroon op onze liefde Samen konden we de wereld aan Met z`n drieën samen één En dan…

te zien hopend dat er nog meer is misschien in dit samenleven hebben wij onze testamenten geschreven en nog steeds geldt onze laatste wil wij gaan samen overleven…

Raak dat niet kwijt, Ik en jij zijn, samen wij! Samen, en niet meer alleen, Gaan wij door het leven Samen, komen wij overal doorheen Liefde, het is vooral geven...…

je verzuimde tijdens je tocht langs het hemelruim het beperkend wit weg te vegen om ons de zon en haar dominante plaats in het blauw vol warmte te laten herleven in jouw brede armzwaaien wiekten wolken weg regenden uit losten op in een zonnig vrij baan te gaan voor hen die met vlijt en zuinig zijn hun vrijheid hadden gespaard…

zo willekeurig, en toch een simpel samenzijn de ontmoeting en daarna verder we kropen levens bij elkaar verloren geen tel uit het oog zo aangetrokken en nooit meer vertrokken onze dagen toen en nu en nooit meer…

je draait en zwaait gelukkig zonder afscheidsgroet want we hebben nog heel veel heerlijke stukjes samen van toen tegoed…

we hebben de vingers gekruist elkaar in de ogen gekeken zijn daar gebleven zonder afscheid te nemen ik heb jouw energieën gevoeld in een aura van liefde de hemels bewoeld in een respectvol eindeloos genieten wij zijn niet voor elkaar geschapen in samen slapen kunnen wij als rolmodel er iets heel fantastisch van proberen te maken…

altijd als ik jou zag pakte ik wat schaduw van je af een lieve groet of oogopslag jij lichtte op als een ander jou aandacht gaf waar jij ook kwam sprong het licht over naar een warmere vlam dus waar jij schaduw gaf wist ik dat te maskeren door eigen licht te projecteren wij zijn nooit gespot als stel maar ons samenzijn…

ik heb je geschapen uit de mooiste stukjes die een puzzel hemels maken niet in een zesdaagse en dan de zevende dag een noodzakelijke rustpauze vragen maar levenslang kijken en in die tijd vergelijken of de expressie van leven echt alles heeft gegeven geen beeld maar wel in het leven staan met interacties vol emoties op…

je hebt het leven gewogen negatieve lijnen verbogen om in balans te blijven kende het peilloos diepe ravijn voelde de greep van verwurging nabij in uitzichtloze tijden tussen het werk van je handen en de blikken in je ogen heb jij liefde gegeven in mededogen het heeft je gesterkt de rug gerecht jouw aanpak was uiterst subtiel…

zullen voordoen dan verwacht in overgave ging jij je gedragen naar wat er gevraagd werd daarbij bleek dat dag en nacht niet alleen elkaars tegenpolen zijn maar dat zij dezelfde verbindingen aangaan zoals alle clusters in elk omniversum ook ik raakte verstrikt in het ongekende machten spel van jouw voeten pad dat lichte liefde…

leven in het rondom ons voorhanden bestaan…

omdat zij gezicht zal geven aan een nieuw stukje vertrouwen dat wij samen verder uit zullen bouwen…

naast elkaar bestaan alleen in essentie zal een van de twee de optimalisering kans krijgen en op eigen gelegenheid verder gaan ik heb je zien staan in een vervlakkende wereld de andere stukjes aarde konden jouw grootsheid niet aan wat bleef was jouw universele setting waar in volmaakte schoonheid jouw diamanten straalden liefde…

ik voelde je warmte zag de kleur van je aandacht hoorde je naam in passeren kruiste je blik wist dat mijn leven de wending zou nemen met jou als middelpunt van mijn bestaan je lach had al jouw talenten op ingenieuze wijze verpakt jij was de begroeting in ontmoeten met ogen die spraken om zo liefde in woorden nog intenser te…

zijn nog heb ik dat niet ervaren maar de essentie is het ontbreken van pijn door het niet begrepen worden van waar je existentie eigenlijk naar hunkert bevestiging van wie je bent in het herkennen van wat jouw zijn is door acceptatie van eigen gemis als wij elkaar echt gaan ontmoeten zal in begroeten de cirkel waarin wij leven…

onze liefde…

je ogen wolken licht schaduwen wisselen op je gezicht dat in een ondefinieerbare stemming is jij straalt niet voluit hebt versluierde momenten van afwezigheid die ik niet helemaal begrijp toch zie ik de zon doorbreken in het goudgerand gedeelte van je nog licht betrokken blik met klarend blauw in zicht je lach verheldert snel…

heerlijk als je ogen weer lachen de taal spreken van humor en kracht warmte straalt van je af in koesterend ontvangen emoties raken geladen de zachte pijn van vele scherpe kantjes in het samenzijn helend is je kus die in liefde gemanteld alles toedekt en sust…

ik heb je wereldje zien spelen met armen en benen gestuurd door een onmetelijk groot hart waar je nog handen tekort kwam vulde de blik in je ogen met warme liefde het gat nooit heb jij iets opgegeven want leven was voor jou geloof en hoop met als basis goedertrouw het meest bijzondere aan jou was je lach die je niet zomaar…

ik heb je ooit ondergedompeld in liefde maar waar ben jij nu gebleven in kleine speldenprikken scherp rakende woorden jouw tegengas dat mij deed leven we hebben rotsen verkend handen tot bloedens toe opengehaald voor het mooiste zicht maar altijd wist jij toch nog een betere plaats gezien vanuit echt tegenlicht in een toegevend…

tastend naar binnen gaan in grijs blauw beschreef zij de subtiele horizonnen van verre zeegezichten toch herkende ik in de kleine krul van witte golven haar aanstekelijke lach die met zijn zachte mantra een delende eeuwigheid aan het strand gaf heb me totaal opengesteld in het ervaren van de warme vloed van haar bloed in samen…

waar onze vreugde jou en ons weer het heerlijke knusse samen zal brengen waarin wij geborgen zijn…

jij lachte glas met verstilde ogen je warmte was heel transparant zonder blikken of blozen straalde jij een oppervlakte lang maakte juist van contact een heerlijk warm weldaadspel waarbij voelen het bedoelen van stilte in samen was geen va et vient waarbij altijd de snelste de game gaat winnen maar juist de opmaat…

Overrompeld door liefde en kracht, zittend aan het water, kijkend heen Daar zit jij, voor mij uit, turend over, net langs mij heen Ik steel je blik, je laat mij toe, ruimte tussen ons, krimpt in een De groene glans, scherp en zacht, gemengd van ver, mag ik je nu…

je balanceerde met je blik tussen kijken en zien lippen speelden in een glimlach al met misschien maar het neusje in de wind toonde vastberadenheid ik deed een stapje terug en zag het rechten van je rug toen jij proestte van het lachen wist ik dat wij hetzelfde dachten…

ik heb de stukjes lente gekoesterd die wij samen hebben ontdekt op onze geheime plek wat luwte en een paar straaltjes zon een enkele nachtvorst op de rulle snel drogende ondergrond heerlijk om jou dadelijk weer te zien met een handvol duin en glinsterend zee-natuur wind schrijnend koud en venijnig guur maar in je gezicht…