Alle inzendingen over Lieve nicht

Zij was als tikgeit indertijd bedreven Vanaf haar jeugd tot aan haar AOW, Mijn ingedutte nicht van honderdtwee, Maar nu komt zij getikt en wel tot leven: Nu zij zesduizend gulden kan verdienen Zit zij gereed achter haar typemachine.…

Een verarmde student in Hannover deed z'n celdelingspracticum over, aber 's hat nicht geklappt, want op diefstal betrapt deelt hij verder z'n cel met een rover.…

Hij zei tot zijn vrouw: 'Vielleicht bin ich nicht schlau, aber ich mache es lieber mit Käse.'…

Ist alles Weinen nicht ein klagen? Und alles klagen nicht ein Anklagen? Nietzsche -------------------------------------------- Onlangs, en ons lichte schertswoord spreidde Vreugdeglans om 't leed, waarvan ik sprak, Was het plots of diep in u iets schreide En de gaafheid onzer stemming brak.…

Dat Klassen mij vandaag zou overklassen Dacht Friesinger, dat had ik wel verwacht En ook aan Groves had ik nog wel gedacht Dat die mij voor het zilver zou verrassen Maar dat de bronzen plak, sprak zij beduusd Nu naar Ireen gaat, hab’ ik nicht geWüst…

De priesters, broeders, talloze prelaten De grijphandjes gevouwen, zo devoot Ze moeten zélf nu met de billen bloot Nicht gewusst, maar alles in de gaten Ze waren steeds, de smoezelige smiechten met stomheid geslagen door ’t biechten…

hier sta ik naakt voor jou mijn armen hoog in de lucht ontvang ik de gift van verlichting door jou dankbaar voel ik me bevrijd van mijn zondes blij ontvang ik deze reiniging waardoor ik klaar ben voor de wereld…

nu de zeilen zijn gehesen jij aan jouw laatste reis begint je lichaam bleek niet te genezen vaar jij met de morgenwind op naar nieuwe avonturen varend naar het zomerland dankbaar voor alle mooie uren staan wij aan de waterkant zeil je langzaam uit het zicht overmand zijn wij door smart maar je warmte blijft en licht voor altijd in ons…

ik spiegel jouw schoonheid terug in de rivier welke 't brengen zal daar waar de zon de aarde kust kletterend van hoger gelegen tot in 't kabbelend beekje tot dat je weer daar bent samen met haar…

na 'n telefoontje vol paniek over 't kwijt zijn van haar pinpas haast ik mij naar het huis van negentig plus daar vlij ik neer op de bank en vind het boek ' Poëzie op Pootjes' met daarin mijn naam 'zal ik je mijn gedicht voordragen ' vraag ik aandachtig luisterend wordt ze weer rustig nu belt ze mij iedere dag om te vertellen…

en dan opeens is de cirkel rond wederom terug bij jouw vroegere liefde, Vrij Theater bezield nam je het stokje over van voorzitter net met pensioen dus nu had je alle tijd strijdvaardig als je was zette je de koers in z’n vooruit grote plannen om Vrij Theater te behouden in barre tijden van je werkte hard, heel hard wellicht te hard…

toen ik mijn lief jouw licht nog was jouw houvast in donkere dagen droeg ik niet meer dan roze huid en liet de liefde zorgen dragen zo vaak als wij de maan bedekten en duisternis ons lijf verborg verstrengeld tussen wit katoen was jij alleen mijn grootste zorg maar nu heb jij een nieuwe muur waarachter jij verschuilt en klaagt er is een…

in het ritme van onregelmatigheid pompte jouw hart al enige tijd met moeite het hoofd wilde wel had nog zoveel plannen maar het lijf nu jouw ogen zijn gesloten ben je over naar daar waar wij geen weet van hebben nooit meer die guitige lach de Belgische ondertoon pretogen wanneer je genoot van het leven nu verhuis jij naar onze herinnering…

er is een ster geboren heel stilletjes en onverwacht ben jij van ons weggegleden in het donkerte van de nacht een vader uit duizenden niets was ooit te veel verslagen door een ziekte blijft het ondanks onze mooie herinneringen voor altijd stil…

ze zeggen dat het mooi is daar omringd door een immense zee van liefde daar weerzien met hen die op jou hebben gewacht al daar terugkijkend op jullie mooie leven vanaf daar het voor altijd waken over jouw geliefde Pia vanaf daar stuur af en toe een seintje, dat je voor altijd dichtbij bent, voor haar…

nooit meer jouw lieve stem te horen nooit meer jouw lieve lach nooit meer de kans om jou te bekoren nooit meer te horen ‘hallo’ of ‘dag’ nu jij jouw ogen voorgoed hebt gesloten is dat een groot gemis met zijn allen zullen wij rond Michael blijven staan, de lief van jouw leven nu is het moment daar, om jou, aan Moeder aarde terug te geven…

zonnebril dragend daaronder een grote glimlach fleurig gekleed, ze was er altijd bij iedere dag opende zij optimistisch haar Facebook, ook de vele keren dat zij moest voor onderzoek het gevecht dat zij leveren moest was intensief, knokken deed ze en bleef altijd opgewekt tot haar laatste bericht over uitzaaiingen die haar hebben genekt lieve…

Woorden verwaaien, verdwaalde verhalen slingeren in de wind, dansend over regenbogen die vertellen over een heel bijzonder kind die in de nacht verdween zilvergrijze lokken, grote bruine kijkers een ontwapende lach zomaar is ze vertrokken, niemand weet waarheen van jongs af aan tekende zij haar eigen pad door een land vol fantasieën, nam daarin…

Van jongs af leer je: neem geen snoepjes aan Wanneer een vals bebaarde manspersoon Of als een nicht geklede allochtoon Je iets wil geven laat je dat graag gaan Dus tegenwoordig schreeuwt de Wapenpiet Neem aan mijn lekkers hier, snel, of ik schiet!…

O, was men toch de bijstand maar vergeten dan zaten wij niet met een lang gezicht gebakken door een valse nicht koekjes van eigen deeg te eten. Margarita smult en vraagt heel fijn, 'Wie wil er nog een glaasje E. De Roy van Zuydenwijn?'…

Eerst werd de oom van Kim Jong-Un vermoord, Daarna benam hij gruwelijk het leven Van tante, nicht en ook van al zijn neven, Het moorden - vrees ik - zet zich verder voort. Ze hebben nu in Noord-Korea weet Van wat hier een familiedrama heet.…

In Duitsland heeft men Hitler lang vereerd En zelfs nog jaren na de oorlogsramp Bevindt zich heel wat aanhang in zijn kamp Alsof er al die tijd niks is geleerd Soms is men in gewoontes vastgeroest En anders haben wir es nicht gewußt…

De bisschop die eerst nergens wat van wist Heeft achteraf tóch ergens van geweten Maar wát precies is hij helaas vergeten Hoewel er wél wat was, zegt hij beslist Wanneer je toen wat wist hield je je koest Dan kon je later zeggen: 'Nichts gewoest'…

‘Het kan niet anders’, hoor ik heel de dag; Toch vindt niet ieder dat een oorlog moet: Geen ‘nicht gewußt’ en ook geen Duitsen bloed, En dit keer zeker ook geen Franse slag. Toch ben ik bang dat Bush de knop om zet, Dan belt hij senior: ‘It’s in the bag, dad!’…

Door het bericht van Margarita’s moetje Was tante Bea stellig zeer ontsticht, Maar anderzijds haalde haar malle nicht Bij André Rouvoet wel weer een wit voetje, Want elke vrouw in ons land in verwachting Stijgt automatisch bij hem in zijn achting.…

Vergiss dann nicht Geschenke mitzunehmen!…

Ik moest aan jou denken lief toen de trein allang was vertrokken jouw geur mij nog omhelsde Voeten vinden zonder aarzelen hun weg Met jouw armen nog om mij heen komt de nacht mij halen warmte om mij heen Ik moest mijn lief Met mijn ogen dicht droom ik over morgen jouw geur, jouw armen, jouw warmte Met ogen open in het eenzame duister…

witte kat starend in de zwarte nacht wit licht donker silhouet afgetekend op de muur twee katten wit en zwart, twee tegengestelden nu staar ik terug naar jou, je brengt mij rust en geluk lieve ronkende schaduw in de nacht...…

verbonden middels de natuur deelden wij de schoonheid die op onze pad terecht kwam met alle liefde ook al is jouw lichtje nu gedoofd zullen wij elkaar blijven ontmoeten in een bloem, een vlinder, een bij met alle liefde…

Ik ween niet over wat verloren is, nu haar transparante adem op de golven van de winden rust, oprijst naast de leeuwerik in een eindeloze klim naar dat ene streepje licht, stipje op de horizon onttrokken aan de duisternis, waarop ik ben gefixeerd een tijdloze lampion een aubade op de toekomst zoals die zou moeten zijn, een…