Alle inzendingen over Lijfelijk gezien

mijn pen begeeft zich op een hellend vlak als ik begin te schrijven ze schreeuwt om lijfelijk contact alsof ze met het maagdelijk papier de liefde wil bedrijven het schrift kent echter regels en ik ga regelmatig vreemd met de pc daarmee bezegel ik het noodlot ik begeef mij op een hellend vlak als ik begin te schrijven ik schreeuw…

mijn pen begeeft zich op een hellend vlak als ik begin te schrijven ze schreeuwt om lijfelijk contact alsof ze met het maagdelijk papier de liefde wil bedrijven het schrift kent echter regels en ik ga regelmatig vreemd met de pc daarmee bezegel ik het noodlot ik begeef mij op een hellend vlak als ik begin te schrijven ik schreeuw…

geen vrouw ontsnapt aan mijn blik noch ontgaat deze aan mij zelve zij doorstroomt mijn lijfelijk ik gestut door ziele gewelven meegesleurd in onaantastbare krachten doet zij mij vaak verscheuren zo sterk in mij en in gedachten het geeft mij haast onmogelijke kleuren geaard in dit wezen, met gedreven passie zoek ik mijn weg waar bandeloosheid…

als jij mij ziet hoort mij ruikt dan ben ik dat maar meestendeels niet het is haast een bindend zicht dat zich vertoont in jouw licht mogelijk vertroebeld door gevoelgewicht of gekluisterd aan lijfelijk beklijven * als IK naar je staar beluister jou proef dan ben jij dat ook maar mezelf misschien nog meer het…

De ochtend breekt, aanhoor mijn schittering: scherven met lijfelijke resten, klaar licht, ijzig brandende herinnering. Zotte maan, haar zweten, het rosse haar, het droge ja (je hebt toch geen bezwaar?). 't Niets niest. Niets helpt goed.…

Virtueel bestond je niet en ook lijfelijk niet, niet meer. Des te meer herinneringen, herinneringen, herinneringen. Des te meer sluimerend verdriet, het verleden ging te keer. Surfend naar jou, vallend over golven, jij onbereikbaar. Een eiland met af en toe een brug ernaartoe, rustend Op steeds wijkende warme gedachten als drijfzand.…

Dit lied heb ik geheel voor ons bedacht, ik schonk jou luister, lijfelijke pracht. Er is geen wereld waar jij niet bestaat, omdat jij alles doet wat ik ooit dacht en ook de dood komt straks voor mij te laat.…

het ademend mos kon jij verstaan hoe duizelend licht woordenwind zeilde in de hoogland schaduw van de herfst naar de lage duinen onder de blauwe stroom waar ik mijn ogen sloot en in jouw leven lag waar je danste en wervelde een nest bouwde de toekomst van mijn verleden was kon je verstaan dat jij aan mij een lichtwind in lijfelijke…

langzaam schraap ik de roodbruine korsten van mijn bezeerde arm; het is peuteren met pijn negeer het lijfelijk alarm niet dat ik zomaar naar bloed zou dorsten het geeft een aanhoudende kick en dat is dwangmatig fijn voorzichtig gaat mijn nagel langs de rand van gestold vocht op zoek naar reeds blootgelegen huid maar bij de onverwijlde…

omzien zag ik heden tot verleden tuimelen structuur in entropie herinnering vertraagde tot totale empathie geen adem om geluid te dragen, geen vragen want het weten is er al vergezicht mist afstand in mijn hand is het heelal ik ben geen God maar heb nu de tijd verslagen ook in mythen en in sagen laat de menselijke geest zich door lijfelijkheid…

Ik heb het onder de zon gezien, dat wat je altijd zult voelen, dat wat je altijd zult weten... Ik heb het onder de zon gezien die intense waarheid van dat wat je altijd zult voelen dat wat je altijd zult weten Ik heb het gezien onder de zon.…

Meer niet. Hij is overleden, bijna 83 met de nadruk op bijna had zoveel meer kunnen bereiken maar ontkende z’n ouders z’n broers, z’n zussen De advertentie in de krant was opvallend koud liefdeloos als de dood zelf een mededeling, eigenlijk meer wat namen, dat was…

hij legt schoenen neer als een minnaar uit verboden nachten dweept met naaldhakjes en de perfecte snit van lingerie hij likt en ik ril om verwondering, om onschuld die verdwaalt in ogen het genieten van alles dat lijfelijk past alsof het zwarte leder hem uitdagend roept, bijtgraag en nooit genoeg wanneer hij feest viert…

Waardoor is onzichtbaar, die lijfelijke pijn van je minderwaardig voelen als mens ? Ben ik daarvoor te zwaar ? Waarmee kan ik jou eindelijk duidelijk maken, dat je hiermee écht moet stoppen zónder gemaar ? Of blijf ánderen, maar níet mij, maar "plezieren" met ongevraagd commentaar . IK heb namelijk een spiegel !…

nooit zal ik weten wie mij slaat mijn wezen drijft in eeuwig water onaantastbaar lijfelijk en geestelijk niet aanwezig.…

De bodem onder mijn voeten stroomt lijfelijk binnen. Ik voel mij bevaren door het landschap, bezwangerd van getemde zinnen. Het land is bedekt door een luchtige deken. Opsnuifbaar van aard, voelbaar als kloppend levensteken. Een stem lijkt te rijzen uit diepe gronden. Ik nam je mee als mijn voeten lopen konden.…

Ze wil dat ze wordt gezien dat men ziet hoe ze zich voelt Ze wil dat ze wordt gehoord dat er wordt geluisterd naar wat ze vertelt Hij wil dat hij wordt gezien dat men ziet hoe hij zich voelt Hij wil dat hij wordt gehoord dat er wordt geluisterd naar wat hij zegt We willen dat we worden gezien en gehoord We…

Vergrijzing geen probleem meer financieel gezien dan nu de mens nog, de ouderen emotioneel gezien dan!…

ik ben blij ik heb hem gezien ik kreeg vlinders in mijn buik ik zag hem op school ik heb hem gezien ik ben blij…

Hoe vaak zeg Ik het niet, Die laatste Twintig jaar Staan me wat Jou betreft nog Heel helder voor De geest - Mijn geest, bedoel Ik, die naadloos Opslaat wat ik Met jou heb Meegemaakt - Alle ervaringen Opgeslagen in Een bron - Die de bron is Van mijn ziel…

Gestruikeld ben ik Al zo vaak over mijn Uiteenlopende gevoel Van ik - wie is wie In dit ene mensenkind Vraag ik aan hen Die in mij wonen - Pasen geeft me de keus: Wil ik Martha of Toch liever Maria zijn? Wil ik met mensenogen Oordelen over de taken Die alleen door mij En niet door de ander Worden verricht, Of is het voldoende…

In kleurig blauwe golven als een laken toegedekt In een veilige haven voor het juiste effect Als een vogel in het water zweef ik als een vis Ondersteboven nu voel ik hoe dat is Ogen dicht geknepen een eindeloze droom Lange flarden mist gaan op in onzichtbare stoom Onder water gezien een mooie zeemeermin Door wolken…

Ik heb vandaag weer wonderen gezien ze waren klein, maar wel aanwezig ik nam het op in mijn gedachten en het hield mij uren bezig. Ik heb nog bloemen zien bloeien en de vogels nog weer horen zingen vissen zien zwemmen in het water en kinderen vrolijk zien springen.…

Werk ik me van oud af en breek de lagen van het beeld dat me werkelijk raakt. Gepolijste hoop ligt voor het oprapen maar de onzichtbaarheid van dingen weet ik niet te missen. Ik ben uit mijn lichaam gesprongen heb mijn natuur blootgelegd om vervolgens uitgebraakt, versteend: los gelaten.…

Zie hoe fel de boterbloemen kleuren in het zonnelicht dat ze wakker kust zo zacht, dat het goudgeel stralend rust op de blad’ren die van knop nu scheuren aan de waterkant, in dromen gesust terwijl ze stil het spiegelzicht keuren hangen de wilgen twijgend te treuren zich van hun eigen schoonheid onbewust in ‘t groene boord van het weidemeer…

een twee drie vier vijf zes zeven negen tien als u tot zover heeft kunnen tellen acht ik het voor gezien…

Je voelt bij hem, hoe noem je dat… Diepgang En goed geschminkt ook Die neus, ge-wél-dig Zelden zo’n clown gezien Echt heel anders dan die clown Bij de opening van onze Salesafdeling…

zijn we tot op heden overlevers van een oorlog nooit gevoerd maar wel verwacht geen overwinnaars geen verliezers overlevers zeg het zacht…

heeft een dikke witte buik een grijns op zijn ronde gezicht koolzwarte ogen daarboven waarvan er hier nog eentje ligt hij droeg een malle hoed en hield een bezem in zijn hand zijn neus oranje als een peen een kiezelsteen als tand ik begrijp het niet hij had geen benen maar de zon ging schijnen en plots is hij verdwenen heeft u hem gezien…

nog steeds tel, van één tot tien ze herkennen me niet noch de droefheid die ik draag achterwaarts naar het zwarte huis en de appelboom, mank door het sterven van seizoenen bij elf zoek ik mezelf en het kind als een oneindigheid zonder schaduw maar vind de kleuren niet enkel het jongleren van gesloten jaren ik ben weg, nooit gezien…