Alle inzendingen over Loze Beloftes

Een klaproos klappert in de wind verhaalt van loze dromen verlamt de handen van een kind een klaproos wappert in de wind papaver schreeuwt tot bloedig rood en droomt zijn dromen van een kind een klaproos klappert in de wind herhaalt zijn loze dromen.…

Zijn passie voor ons in handen van liefde weent nog Zijn stervensnood het voorjaar brengt beloftes de winter preekt geboorte…

Van beloftes die beloftes bleven maar niets vulden en de kleuren achterlaten van herinneringen die niets meer verwarmen of wakker maken. En waar vergeten afscheidswoorden niet meer zijn dan een laatste regel waar niemand meer op wacht.…

lozen op water vervuiling van schone lucht, snakken naar adem…

vers gebakken lucht gevuld met loze zinnen hoe verkoop ik dat…

Wanneer zinvol, zinloos wordt zijn verdere loze woorden overbodig.…

Er zit een zwart engeltje vast in het restje drank op de bodem van mijn glas Ik drink graag, een glas is fijn gezelschap, net familie, Familie Dat zwarte engeltje ben ik Het is mijn goede ik, mijn liefde die vastzit op de bodem van jouw beloftes die jij niet kon houden Ach, een beginnersfout Beloftes die je breekt zullen jou breken…

jouw berg aan woorden vormt hopen loze zinnen ik word stapelgek.…

rond mijn hart het web van loze woorden valse bescherming tegen alle waarheden die zich onweerlegbaar van mij afkeren waar lede ogen dwingen tot terugtrekking nog voor het startschot klonk, het is oneerlijk al wordt geen verzet geboden in losse zinnen het vindt mij eerder dan ik mij verbergen kan losgebarsten regenbuien doorweken het papier…

Door een mond geworpen, opgevangen door het hoofd Mooie woorden, zinnen Ik dacht beloftes, nooit geloofd Denken en verwerpen, doen Woorden terug, of toch een zoen?…

als de zomer te warm is de winter te koud de herfst niet wil kleuren lente beloftes niet vervult dan zoek ik dan zoek ik dan zoek ik dan zoek ik dan zoek ik het vijfde seizoen…

In het h-loze spraakgebied spreekt men de h helemaal niet. In Zeeland is er geen sprake van, in Limburg wel: heuvels.…

De woorden zijn stenen die vallen in de cirkel van beloftes die nooit breken in de verlaten schaduwen van vrienden die niet in vijanden geloven en minaars die alleen hun eigen eenzaamheid beminnen.…

Valse beloftes Ze wenden hun roer Veel meer verhelderen Lodderoogstrelende Fotomontages, ja Dít is pas stoer! © Inge Boulonois…

honderd duizend leugens regenen zonder waarschuwing over paraplu loze hoofden hun vervuilde vergiftigde water slaat stinkend de naakte waarheid in bodemloze putten en nooit genoeg hebbend luisteren lichamen naar loze beloften over zielloze gouden kalveren honderd duizend lege leugens kunnen putten niet dempen zelfs niet als het levenloze…

Men krijgt zo stilaan in de gaten dat Nederlandse bureaucraten met tussenpozen naamlijsten lozen wijl ze stiekem met hun Bokma praten.…

Ik zoek Waarnaar weet ik niet En vinden doe ik het nooit Kom hier Zeg ik Tegen iets wat er niet is Niet eens een fantasie Slechts een loze gedachte…

Ik wil niet Ik de jouwe Niet nu Niet voor altijd Niet in liefde Zonder tranen Voel mijn warmte Zonder spijt Jouw lichaam Druppels warmte Strelend Stil en zacht Geen beloftes Zachte lippen Blijf bij me Deze nacht…

Verdragen wat ik vraag van de dag die begint als het licht weer beloftes tekent op mijn ogen en mijn vingers alleen aanraken wat ik niet verzin of weggeef aan wie mij ziet en niet met vragende ogen vernedert.…

ach, jij spijbelt jouw beloftes en legt deze gebroken waarden in een rieten mand in de hoop dat jouw vrees nimmer wordt bewaarheid…

het kleedt warm en is barmhartig het eind smaakt naar doffe gebeden en bidt zich door het sluitwerk van opgedrongen vaardigheden die roerloos blijven staren het monotone, het lied zonder verhaal dat toonloos de tijd laat passeren met schreden die al dolend het transparante vermijden, om dan toch met geijkte keuzes hun welgevallen beloftes…

als je dood wordt word je achteraf je woont dan aan de achterkant van het leven met de deur op een kier uitgepuurd van deze tot gene zijde de terugkeer met een miljard lichtjaar de schriele hoop ligt op zijn keerzijde het zicht benepen tot tussenruimte als een gespleten atoom de gestaltes ternauwernood als krassen in het licht de ogen…

wij hebben gestemd NEE een andere partij gekozen dus geen PVV liefde zal overwinnen van deze haatdragende partij vast en zeker geloof ik eens weer Licht voorwaarts Christenstrijders met een vastberaden blik deze aankomende baasspelers zijn in mijn denkpatroon elkaar binnen vier jaar zat de enige zij die voordeel zal…

Jij brak mijn hart doormidden Jij die eens zoveel van mij hield Ach wat een lege loze woorden Daarna heb je mij vernield…

Bij een afscheid hoort een wens 't liefst van mens tot mens niet zomaar een loze geste ik wens jou het allerbeste…

opgedroogd zijn al zijn dromen verslaafd is hij en stijf en moe onder het loze dak vleit hij zich neer de donkere hemel dekt hem toe…

Toekomstbeelden mogen stralen vol toverachtige beloftes de schoonste wens blijft steeds te willen bloeien voor hetgeen we bestemd zijn op de plaats waar we toeven.…

als ik door loosduinen rij denk ik altijd wat men hier vroeger zei we hebben tot in eeuwigheid vrede rust komkommertijd d’hofstad groeide grandioos de kromme jongens bleken broos nu zijn ook de tuinen loos…

Steeds heb je er spijt van achteraf, dan kom je met loze tranen, het gaat niet langer meer, ik ben bekaf.…

Loze letters zweeg je maar, zwijg laat je niet verleiden tot een hoop ruis in de woorden die je spreekt, het kwetst anderen. Waar komt het vandaan is je brein vergiftigd door de ideeën van anderen? Omdat JIJ ja JIJ geen mening hebt en mee wil lopen op de gedachten van een ander… Kom wees nu eens jezelf en spreek je maar uit.…