Alle inzendingen over Luther OR Menno

het is openbaring met gevoel zaligde je, je nuttigt aan wat geen hoon bergt op witronde borden en de vruchtbare bodemkunde zonder zich verkocht voorgekauwd vertoon zielen met handen over elkaar…

jij keek langs me heen doorzag ik, je legde geen gevoel in samenspel van lichamen die nooit in het kielzog kwamen van stand geen zonnestel het zonnestelsel leeft geen beleving…

vogels koersten met de trein vertelde ik, ik vluchtte weg met de natuur zo weet jij dat mijn aard blijft waar zij heengaat gebekte duur ik laat lege bodems achter…

het goede pad te kiezen attendeerde je, je voorsprak iets waar niets loos zo liep ik gekweld tegen Flora aan op goed geluk visionaire roos mij een doorn in het oog…

materiaal uit in beeldende kunst verwees je, je nodigt uit tot verhitte processen het zal verkeren dat wij gaan verbuigen tot organische karakters geslepen messen nu zijn we erop gescherpt…

het zijn kwadraten uit egard onderwees je, je leeft mij uit in voorbijstreven zo voeren enkele kunstenaars over eindeloze golven ongebonden aan tijd voorste steven je telt landelijk zicht uit…

Jij schreef het verschil met vroeger aan voelbaar tijdsbesef voor vertrouwen in nieuwe kracht dat geen open boek bleek te leggen uit het zingen van de ziel waarmee enkel broodnodige aanhef de gerichte partner duidde op een rijke stand - zakelijk beginsel ter bescherming - Jij schreef het verschil met later aan tijdsduur gevoeld in winst…

Schreeuwend van het dak voor het herstel van blazoenen die tekens hebben gegeven aan contact tot harmonie na humane opkomst goed behoevende slag hongeren binnen een klakkeloos opleverend bestel als gestel een wezen warmbloedig de tegels die oplichten voetenwerk de intentie symboliserend teruggetrokken rioolras dichterbij reiner en duidelijker…

De Freudburger trekt naar hartje stad bekend met het pad. De Freudburger. De Freudburger schaart zich in duisternis en filosofeert de ondergang van zon. De Freudburger. De Freudburger in harmonie brengt: Op het leven zielen, licht en verlengd. De Freudburger. Die morgen zweeft de Freudburger heen. Wijzer dan wijs; de wereld broeit gemeen…

Eens groeide ik op met de rijzende zon een lichaam dat nooit viel uit heilig hemelschrift, in serieuze tekens, die ik niet wijzen kon, daarbij mijn redding pas na premeditatie gelicht.…

De rohypnol sust me in diepe slaap terwijl een zekere merrie veulent in de late nacht; zonder de droom van een belofte geen esculaap, zo de hengst het aanbreken dekt in remanente dracht.…

De ongebreidelde promiscuiteit te weerstaan van grenzen in zekere tijd te breken; het beeld een meisje over nutatie door een laan, aan de staart voor een mond bezweken.…

Het issue dat alles weerkaatst bij daglicht laat het hoopvolle openen van deuren; zonnige warmte straalt over op teruggave gericht, in samengaan door zielen uit grondig kleuren.…

Het gegeven zijn kans in alle hevigheid doet gelden zonder het ego te doen schaden; al je weergeeft ook de ruimte om heen bevrijdt, schone zaken binnen het concept immers te raden.…

Een antwoord op het antwoord laat muzikanten verder stuipen over onbegrijpelijke liefdes in een omhullende notendop; onverstaanbare vibraties laten het complex gestel kruipen, de massaliteit tussen door doet als of een sprekende pop.…

Men leeft niet zomaar elke virtuele ideologie, wat te denken valt voorbij aan wereldkundige maatstaven uit te beelden naar kieskeurige kosmopolieten wat ik zie rallentando de toon nog is gezet zonder zwevend laven.…

Op het eerste gezicht neem ik haar waar daar ik het massief bedenk wat een geheel; op afstand gedijt liefde als massief gebaar, dan door haar in te vallen ik de klim bewonderend veel.…

Men legt alles uit in idolaat opschrikkende woorden een tweestrijd los van het concilie binnen het Vaticaan; hulde liberalisatie hangt in het milieu tegen over moorden, vereffenen langs congregatie door een motiverend begaan.…

Het lot dat in hand van de doden slaande verschillen opheft tussen hamer en aambeeld; prognoses die de ziel peilen door te dure broden, nadien het echte leven voedend aangegeven gedeeld.…

Gegeven de wetten die schromelijk nageleefd gooit karakterologisch socialisme de bijl er bij neer, de staat in een staat verlegt nieuwe kansen nagestreefd, het middel op meer plaatsen in gebruik en, de rode marxist in verweer.…

Een uitstralende kracht in de wijkende lucht eens alle rassen zal brengen tot een markante edelsteen; edelmoedig sprookje, een paddestoel en veranderende zucht, de hypothesehelft van een vloek verdwijnt daarin hoog heen.…

Het vreemde aan al wat mensen ontgaat schijnt de invloed van stof tot overdenken; wat goed lijkt ter hand genomen onder de avondlijke vaat, porselein net zo goed te breken als te schenken.…

Zij hoort zich het scheppen van orde op zaken waar van ik naar haar het fijne niet denk te weten; eigenlijk weet ik mij gesteld de scheppingspreek te kraken, een titelloze pretendent die ongrijpbare lucht laat meten.…

Het leven op zichzelf uit te kunnen dagen schijnt in het reine onder straffeloze zeden; men het gemak ervan neemt zonder lastige vragen, de lijn die op handen gedragen naar dwarse breking gemeden.…

Wat valt te bezien kan men niet resoluut leiden in het kiezen onder daadkracht naar enuntiatief welzijn; ook bezienswaardige zaken kunnen liefde niet verleiden, wat zelf in te vullen vormt het welzijn pas fijn.…

Eens liep ik filosoferend vooruit te kijken in de hoop op een schatkist van achter de regenboog; de proliferatie na het ochtendgloren zou waarde verrijken, toen de regen boog voor zon het hamerstuk voor een betoog.…

Het overgaan van een donkere dag in de nacht laat het gegeven even te willen ondergaan bij kaarslicht; mij zelf al te doen dagen dat er iets wacht, vlammend verlangen schijnt 't rappel door een grillig zicht.…

Herhaaldelijk de grandeur het geluk eerst niet uitlegt te azen op repercussies onder ongenaakbare voorvallen; op een grote dag een brave Hendrik herinneringen opzegt, zonder enige houvast kort na middernacht kaarten gevallen.…

Eensluidende woorden doen een te redden luik open gaan voor die ander in een rituele gang zonder zeeën van tijd; die diepte veranderlijker dan duisternis onder volle maan, een wolf de ziel op een massief verhoogde massa bevrijdt.…

Meteen na de ontvangst kijkt zij wild rond door de ruimte tussen ruwe bakstenen in gelijke fragmenten. Bij de buren klinken groetende geluiden in uitgelaten vorm met de jeugdige spiraal zonder dure slotsom langs oprotpremie, geen mishandeling voor ontnuchtering ze weten wil waar dat vandaan komen goed voor mag zijn schijnt mijn bevestiging…