Alle inzendingen over Martien

lopend door de duinen de schuimkoppen ruikend van een steeds woester wordende zee zie ik de lucht gejaagd kleuren oorverdovend zwart gezandstraald weggeblazen door storm en krijsende meeuwen kom ik thuis weer langzaam tot rust alleen m’ n stoppelkoppie is nog wat zoutig en verward…

ook al onderging u een zware levensbeletting leg uw en onze kinderen niet aan diezelfde ketting…

het is geen gezicht zo’ n facelift wat heb je aan zo’ n strakke huid al je gelaatstrekken gaan eruit door u jonger te laten lijken dan u bent laat u de mensen in een waan en trouwens u wilt toch zeker niet zo jong al ter ziele gaan…

ik word gedwongen om er aan te denken aan de dood die op me wacht is het één van de schepper zijn geschenken of is het de duivel die in zijn vuistje lacht…

tranen zoeken zich een weg tussen rimpels van een leven lief en leed…

donker of blond licht of een beetje zwaar ik vind ze allemaal lekker echt waar neem ze liever in gezelschap dan alleen ober doet u mij er nog maar één…

aan het strand laat je een traan heel bewogen met het zand in je ogen…

dromen in deze tijd een overgave aan je fantasie een gave die je bevrijdt van de sleur van alle dag zwevend door de ruimte naar een toekomst met kleur en met een lach de wereld van ’t mooi onder een laken een droom is te mooi om bij te ontwaken…

plakkend,zwetend rood doorlopen ogen vragen het antwoord niet wetend het leven te strak de voltooid verleden tijd maar moeizaam vergetend onder het ijs geschoten zoek ik terug naar het wak…

Spanje in ont Spanje Spanje uit…

storm waait wind frisse lucht zuurstof alsof het gratis is mijn ik is vacuüm…

je lippen sjansen je ogen smeken je borsten dansen trillend vol vuur hoeveel? mij te duur!…

kijk in mijn vuur wakker het aan in jouw schaduw wil ik ondergaan…

overdag loop ik door donkere nachten in opgetrokken kraag vol zwarte gedachten…

smeer me nooit in tegen zonnestralen niet m’ n hoofd niet m’ n buik en ook niet m’ n schouders want ik leef al eeuwen lang beschermd zwetend in de schaduw van m’ n ouders…

streel de nacht slaap maar lekker door droom maar zacht al dan niet op één oor ik zet jouw wekker uit en krab even lekker aan m’n kont na een warme douche snij ik alvast wat fruit en wandel fris de ochtend in met onze hond…

laat mij maar waaien de wind neemt me wel mee over land en over water op zijn lijnen door de lucht gewichtsloos tevreden in vogelvlucht…

als een uitgedroogde kameel in de woestijn strompelt mijn “ik" door mijn hoofd wegzakkend in het zand brandt m’ n kop vol pijn uitgedoofd als een kaars van zijn vlam beroofd…

gedachten rustig in draf wild in galop emoties takelen af fleuren op ‘ k weet nie ‘…

vergeet mij niet te plukken wil niet ontbreken in jouw boeket…

verlangens vlammen als dansende vuurvliegjes lichtjes in de buik…

geschubde visserskoppen turen betraand door de wind aan flarden gescheurde mistnevels op zoek naar de beste nieuwe haring na een volle vangst van vette maatjes gaat de koers weer huiswaarts en komt de zee weer tot bedaring…

sporen zonder zichtbare afdruk van onzichtbare pijn maken groeven binnenin zuur als azijn bijtend je hart wringend je gedachten vragen kleurloos zwart op m’ n nieuwe lief zal ik wachten…

de wind ziet ze vliegen de vogels die deinen en wiegen op zijn snaren in de lucht tevreden in vogelvlucht…

vreet leven tot op het bot…

als de mens zo open zou zijn als de blote hemel zouden wij als sterren stralen…

armen zwaaien benen uit stemmen roepen verder dan man met pet op z’n fluit blazen kan…

beter plat te zoenen dan te bombarderen…

heb de regen voor jou gevangen en gespannen in een boog onder een poort van hemelse kleuren zwelt ons lijfelijk verlangen maar houden we het droog?…

verfloze vensters zwarte ramen in de nacht bevuilde straten verontreinigde grachten kernwapens slechte gedachten de aarde huilt niemand lacht…