Alle inzendingen over Mens in wording

Opeens was ze zwanger Ze wist niet dat het nog kon Die tijd was voorbij, dacht ze Maar het was de overgang niet Er was een tweede levenslicht in haar aangegaan De groei van een nieuw leven, een nieuw wezen, een mens in wording, die zich daar zelf nog nauwelijks van bewust was Die nog steeds met haar hele ziel en zaligheid…

Als de mens in wording denkt over een stenen pijlpunt kan hij ook over zichzelf nadenken, over zijn omgeving, over de tijd; het bewuste denken is geboren en daarmee het zelfbewustzijn dat ons tot mens maakt.…

Van voorouderlijk dier naar de mens die bewust is van z’n bestaan ontwikkeling zoals die plaatsvindt van baby naar de volwassenheid In de schemering heersen oerangsten door het onverklaarbare zinken wij in de onderwereld of valt de hemel naar de aarde?…

Terwijl het buikje alsmaar ronder wordt kijken we uit naar jouw komst Je mondje, oogjes, handjes, voetjes alles is nieuw, mooi en zacht Wat wensen we je te knuffelen, je met honderden wensen in te duffelen de Goden aanroepend voor geluk en vree In deze wereld die zo dikwijls turbulent is en wreed. We wensen je alle goeds en je bent meer…

Als ik aan een natuurgedicht denk worden mijn oogleden loodzwaar. Overweeg ik een stilleven dan bekruipt mij de angst bekneld te raken tussen een dode fazant en een tinnen schaal. Pisbakken, dansende letters, fietswielen, uitgerangeerde flessenrekken – kijk eens wat Marcel Duchamp uit zijn dokterstas haalt. Twee keer daags…

Het is een hand in een hand het is een hoofd in een hoofd het is een gedachte in een diepere gedachte het is het zijn in het zijn het is het worden in de wording het is een mens in een mens het is het gevolg in het vervolg het is het gaan in de voortstuwing der tijden het zijn de tijden in, de tijden door, de tijden van het is het oneindige…

tussen het groen striemende ver van werkelijkheidsrand glanzen ze belust om passie op te werpen als wonderlijke wording hun kelken open…

Het voorjaar is een bevalling. Ondanks een krachtige zon verstenen de takken. Sapstromen in bomen wantrouwen de wind. Er zijn regenbuien die modder gebruiken omdat het ijs is verdampt. Oude weefsels verteren want hongerige vormen dringen aan, dringen op, dringen aan op ontplooiing... Dan - tijdens een milde namiddag ontstaat de knop…

Het lied van de schepping spreekt nog altijd van bewondering in brullende stilte van de zee wind die dat zacht teweeg bracht het maagdelijk ochtend licht voor de geboorte van de zon de maan met al haar verschijningen in een heldere nacht meer kon er niet worden gedaan het is voldoende dit alles zien voelen en te ervaren dat goddelijk woord…

vandaag ben jij en ik ben er ook tot aan de laatste snik van wat we doen vertalen we herhalen we weten we dat samen ooit alleen zal zijn we weten het als eenheid, als de uitgebogen tijd niet meer van ons is…

Wat gekregen is Als ongevraagd Geschenk, Voor velen Een raadsel Om mee te moeten Leven, van geboorte Tot dood een Tijdsspanne waarin Ieder mens een Poging doet Het raadsel dat Hij bij zijn Wording meekreeg Te ontraadselen - En hij bij zijn Afscheid al blij Mag zijn een klein Stukje te hebben Ontrafeld, met Uitzicht…

je bent een levende kustlijn in wording een landschap waarin je kunt verdwijnen weggeblazen onder zand achter watermuren een rode slagader op de wegenkaart aanjager van onvoorspelbare vuren je wijst de afwijzing zijn grens je bent een verhaal in wording…

Leven in wording Wonderbaarlijke schepping Natuurlijke kunst…

een gevallen blad teken van een stervende en maagd in wording…

Brug over water verzonken weerspiegeling landschap in wording…

De pieken waren zeer heftig, De dalen ontzettend diep, Nooit meer zal ik met jou op een recht pad lopen!…

wording 1 alles verandert als we uit de zeebodem naar de aarde kruipen alles moet anders als we ground zero op de knieën verkennen als we afleren aanleren bijstellen ombuigen verandert alles wording 2 we kruipen hinken strompelen alles verandert we leren rechtop lopen verheffen het tot een ware kunst alles wordt…

Kindje in wording groeiend in je mama's buik jij bent ons kleinkind.…

winter in wording winterlandschap -- gaan voorbij -- twee witte zeilen…

Ach, die blik van haar… mene tekel. Er was geen enkele bedding, geen uitzicht op redding. Ze was een dodo op Mauritius: vet en waggelend en ondanks haar logheid verrassend wendbaar in temperatuur.…

het is alledaagse gewaarwording, wording, waarachtig. lichamelijkheid doordrenkt met geestelijkheid toch hou ik van die aap, verslaafd aan de zon, en blesseer me vaak, ploeterend, eigenwijs op zoek naar menselijkheid: applaus. het is alledaagse gewaarwording, wording, waarachtig.…

Pappa waarom huil je? ze durft het niet te vragen Pappa is verdrietig, pappa kijkt ver weg Pappa luistert naar muziek, De Nocturnes Van Frederic Chopin, klanken die wegzinken in een snik Pappa luistert naar muziek, ik schommel en huil mee Blauwe lucht en rode golven om verdronken sterren Niet teleur te stellen ga ik mee omhoog tot de regenboog…

Beton stort zich neer ijzer buigt en verdraait vormen keren zich tegen je wereldwijd verdwijnt in het niets kolommen staan verbeten recht resten van verdorven generaties uitgeproduceerde verwanten wachtend op een reis in het niets opgegraven toont alles zich in realiteit van de wording niet hier alleen, ook ginds samengaan in een episode…

Een storm van laaiend licht stond voor Zijn aangezicht toen Hij het machtwoord sprak toen Hij sprak er zij licht. De ruimte ging bestaan en in de ruimte sprak Hij de sterren en de maan al wat Hem niet beviel dat liet Hij weer vergaan. Ik hou van gras en vogels van vissen - van eb en vloed zei Hij - de aarde is goed Ik rust hier wat…

je laat iets dansen vlak onder de wolken een plek waar je zelf niet bij kunt waar onbekende gebieden worden verkend tekens overgebracht je stamelt het hoogst haalbare voor woorden die je niet hebt je laat iets dansen vlak onder de wolken een plek waar je nog niet bij kunt…

jij zure appel een boom en een vader zoeken naar 1 wording van hetzelfde zijn. Beweging 1 parig rechtstandig en een schepping is.…

Gemak’lijk zijn deze te onderkennen aan hun vastheid en aan ’t volstandig wezen dat hun oorsprong uit een weten verraadt, zoals het niet zwaar valt de uitgelezen en hoge geest van een mens te herkennen aan iets voortreffelijks in zijn gelaat.…

Sneller, sneller dan snel Ik wil door, door met mijn leven Door met wat komen gaat Hetgeen niet te begrijpen word Maar ik blijf steken in het hier en nu Wanneer kom ik vrij Om te blijven Wie ik word…

cavia’s in zijn buik Tibet in zijn schoenen ontlasting in de neus als het aan hem ligt gaat hij dood zonder dat hij het merkt vol van zinloos combineert hij woorden tot knoeiboel vandaag leest hij voor onomstandig verscholen in wording blijkt iedere motivatie inwisselbaar niemand houdt zich nog bezig met de koran…

Als zij zich los wil maken trekt het brood in wording haar weer terug. -------------------------- uit 'Kindsbeen' (1944)…