Alle inzendingen over Mijn hand op je hart

vervreemd van bron en oorsprong, zo zonder taal en teken verweesd tussen de schijn en wezen van levende bloedverwant in je hoofd op zoek naar 'n god in 't diepst van je gedachten heb je je levensweg gekozen niet in eigen hand in je hart een moederziel en sluimerende vaderband 28 mei 2019…

in verhoopte dromen kleurt de avond rood waar wensen vervult in tijdloos verlangen sterren willen raken mij eeuwig laten slapen tot ik verdwaal in het niets verloren in dromen verlang naar jouw tranen jouw hand op mijn hart als een streling vol liefde die wensen vervult mijn hart zal bevrijden in liefde gehuld…

het lichaam is een archief dat sporen uit een verleden draagt las hij en hij hield de hand op zijn hart waar verloren liefdes gaten in geslagen hadden zijn schouders hingen van de last die de nooit uitgepakte rugzak meezeulde ach hoe licht zou het leven kunnen zijn dacht zij het hoofd hield hij recht…

de badjas ademt dons, rond roosjes op een oud gezicht ze lacht het wrange dat voor ogen stond verzacht als zonlicht rond een schaduwrand met in haar handen slechts nog dat wat niet meer verder ligt dan wat de morgen haar zal brengen het tijdspad is vermist, hij ziet haar oude ogen rond zijn handen op haar hart ligt het zwarte onvermogen…

De kroeg was leeg jij was er niet De muziek zweeg jij was er niet Kaarsen brandden het licht zo kil mensen praatten de ruimte stil Koud mijn handen bevroren mijn hart kleurloze wanden mijn hoofd verward Wijn was water gezelligheid koel vooraf de kater emotieloos gevoel…

hij gaf me nog een handjevol morgen gisteren was al door zijn vingers gegleden lachte herinnering uit omfloerste ogen fluisterde traag welk feest is het vandaag met gebaar van begrijpen wist hij de echte wereld te ontwijken ik proefde angst hoorde onzekerheid nam hem bij de hand maar zijn hart raakte ik kwijt…

droom dromen groter dan de ogen van je buik verbreek kettingen sterker soms dan de handen van het hart vonk woorden uit je vurige mond als scherpe kiezels in het zand keer ingekerfde denksels de rug toe vlieg naar verwondering omhels het onbekende met armen oneindiger dan je denken kan…

Hij moest het met verbanning betreuren, beloofde met de hand op het hart, dat het niet meer zou gebeuren, maar men zette hem apart. Daarop volgde de kater: veel dorst en alleen nog maar water!…

weer in eigen hand Volg je hart dat klopt Luister naar dat stemmetje van binnen Loop er niet van weg…

ik ook Als ik je hand pak Laat me je dan omhelzen Je nooit meer loslaten Om er voor je te zijn Als je me nodig hebt En als onze blikken elkaar kruisen En onze handen elkaar binden Voel dan dat een plek in mijn hart Altijd voor jou bestemd zal zijn…

overal waren de kapelletjes warm en walmden vele kaarsjes dansend licht dat vrede sticht waar het buiten guurt weten mensen hun huis en haard met de feestelijke tafels gevuld met allerhande lekkernijen bier al koud en wijn op temperatuur met de hand op het hart vol goede voornemens belopen zij weer het goede pad…

een zachte foto uit gedeelde tijd brengt lief vertier, een kleine lach en grote lege handen maar mijn hart is vol, het klopt waar het wil stranden en ik laat mijn liefde blijken door te kijken naar dat mooie dat er was liefste Sas, jouw broertje voelt je in een fijne ring twee namen aan de binnenkant verbonden door een cirkel wit en…

eens sloop zachtjes de winter in mijn leven met kille handen om mijn hart en kou die donkere wolken bracht langs mij heen wisselden de seizoenen doch mijn ziel bleef dolen in de duisternis geen warme zonnestralen die mijn lichaam koesterden langs mijn gezicht sijpelen natte tranen nog steeds mijn voeten op de grond de aarde is stabiel misschien…

Dagelijks plaats ik jouw hand op mijn hart. Je leidt mijn gevoel langs jouw beweging. Met mijn gedachten reis ik op jouw affectie. Door verder te leven op onze herinnering. Jouw warme tast bundelt krachten in één. Jij bent mijn energie uit mijn dagdromen. Elke aanraking opent mijn poriën. Om jouw energie door mij heen te laten stromen.…

ik heb je hand niet laten harten in het kaarten reiken tranen in je stem konden mij voor even niet bereiken in de dossiers herkenden zij en jij tal van gelijken jouw eerlijkheid is troef en godzijdank nog overal te ijken speel geen haast in het kaartspel van de azen geven breekt te vaak de glazen loop met opgeheven kin de grote…

hoe zijn handen het orkest meenemen naar bergen ravijnen wolken en water gesloten ogen de plooien in zijn gezicht de diepste lagen voelbaar maken hoe hij de smalle handen op het hart legt het koor smeekt om elk woord te bezielen de lange armen langs het schrale lijf hangen terwijl zijn hoofd zachtjes wiegt heen en weer hoe…

hij kijkt me aan met verdriet in zijn gezicht, hij legt zijn hand op mijn hart met pijn. ook al is mijn hoop niet op jou gericht, ik weet dat je altijd sterk zult zijn. hij kust mijn hoofd, en lacht naar mij. en zegt me dan, met heel veel liefde zet ik een engel aan je zij.…

machteloos moet zij toezien hoe smetteloos wit verwatert vuil/grauw wordt haar speelgrond modderig haar paden al worden handen haar zacht opgelegd kan zij haar blik niet afwenden haar stervende geliefde het gelaat dat haar zo dierbaar wil zij behouden met handen en voeten hart en buik in eeuwige omstrengeling desnoods samen sterven…

raakt mijn hart hierdoor gewond, en huil steeds harder hier van binnen... Hou mijn handen voor mijn hart, laat niemand deze ooit nog raken... ben door de pijn totaal verward, is dit dan ooit nog goed te maken? Hou mijn handen in de lucht, is er maar één die mij kan helpen...…

maar schone klanken groeien bloeien als een bloem in koele wind langs dode wegen naar het hart van de hoge bergen de hand die het hart vasthoudt…

het voelt nooit alleen er is altijd wel een glimp van een lach de verstolen blik die zonder te spreken zijn warmte komt geven in een samen moment vaak onbekend maar in weten kruisen lijnen van leven elkaar overal is de hand op het hart het tijdloze teken dat alles nog klopt wij delen de velen die naast ons staan ons verschijnen…

op zijn hart toont een stralende lach en spreekt welkom…

Kinderen op straat met hun hand op het hart, smelten in de zon en zingen UB40 mee dat klinkt, stuitert, op klinkers. Drie kleine vogels vallen uit de boom, die Anne Frank ooit nog bekeek. Tranen in de hemel; een akoustische gitaar die galmt. Op het grote scherm, vanavond, de zonden van een martelaar.…

over je hart strijken zodat jij weet, diep van binnen waar je moet beginnen…

Hoor me en zie me kijk me aan Voel me en noem me bij mijn naam Zoek me en vind me overal Spreek me en zeg me dat het kan Draag me bespeel me met je hand Hoor mijn hart en voel mijn verstand Begeer me beken me wat je voelt Vertel en vertaal me wat je bedoelt Kom in me, bemin me totdat ik zucht Dans met me omarm me ontneem me de lucht…

Verwarring heerst alom in de straat giert de angst voor mensen die de duisternis naar binnen zuigen en drinken als melk rondom de liefde voor jouw naam temidden van bloemen en gedichten de hoop spanning en plotseling de dood een verloren strijd in een bloeddorstige aarde maar liefdevol en krachtig is de hand die het hart…

Begin de dag nooit met de scherven van gisteren want deze snijden in je handen en je hart. Ze maken je bitter en vol wrok en houden je vast in het verleden. Begin de dag liever met de bloemen van vandaag die geuren in je neus en je ziel. Deze maken je blij en vol hoop om te laten groeien in het heden.…

Eenzaam strekt de nacht zich uit de lakens wit het bed ijskoud geen warme hand geen kloppend hart geen blik geen woord geen liefdevol gebaar het bed blijft koud en eenzaam lang de nacht De sluimer van de zoete slaap komt heel zacht naderbij dan ziet zij hem die zij verloor hij komt alleen voor haar zijn warmte schenkt het kleumend…

Jouw handen kroelen in mijn nek Het maakt mij opgewonden en stapelgek. Zachtjes fluister je lieve woordjes in mijn oor De opwinding in mijn lichaam gaat maar door. Jouw lippen strelen mijn mond En jouw handen liggen op mijn kont. Wij verdrinken in de liefde voor elkaar Onze lichamen gespannen als een snaar.…

spiegelingen op het water tonen de dingen in realiteit geen foutje te bespeuren tot wind speelt met de werkelijkheid de lijnen deinen verder open verdwijnen door onzichtbaarheid rimpelend verlaat het beeld zijn vorm doch... zal het sterven in geborgenheid!…