Alle inzendingen over Mijn ondeelbaar deel

Als laatstgeborene wat te laat verstervend alle tijd een rol te spelen gespiegeld in een onherkenbare gelaat onverhoopt alles nog te delen voordat de eeuwigheid de deuren openslaat.…

Ondeelbaar maakt het deel uit van die stem, waarvan alleen ik de waarden ken. Eens zul je het weten. Eens zul je het horen. Als ik denk, denk ik gauw, dat het toekomst heeft waarop ik dagelijks vertrouw.…

blijf kijken, blijf bestaan, zie er gaat een lijn langs ogenblikken, water langs griploze lucht een einder zonder ooit te snijden, om met vlakke stem te dempen, te liggen roerloos, ondeelbaar te reiken zonder te raken…

Vandaag wil ik niet om je huilen maar ik weet nog niet of me dat lukt wanneer de nacht met haar minuten mijn hart weer uit m'n lichaam rukt Niet de tranen zijn ondraaglijk maar de nacht die in mij is en haar bedrukkende angst bang voor het komende niets waarin zwart leegte en mijn verdriet ondeelbaar is…

in het zelden van zeldzaam dat ondeelbaar is in geen velden of wegen langs lijnen van cirkels die nooit kruiselings begrijpen noch elkaar, noch zichzelf maar nooit zonder iemand die naast zit ook nu het blauw uit de hemel valt, zo donker dat beiden onzichtbaar worden zelfs op de tast…

bij het vale licht van een besluiteloos zwerk deelgenoot te zijn van ondeelbaar verwijlen een afstand te overbruggen, wetende dat wat achterblijft als echo blijft naijlen er is nog zalvende tijd om mee te drijven op het ruisen van zilveromrande zomereiken te wissen wat ik weet, te weten wat ik niet wist en dan moet alles nog blijken…

diep denken, diep verzonken lichaam en geest, ineen geklonken keer terug naar de bron gericht op de levensadem ademt de spiegels schoon vrij van alle gebrek geef, zonder te hebben heers, zonder te beheersen vanuit lichaam en geest op de ondeelbare weg…

Ooit beklommen wij onze berg, van bestaan, ontelbare keren woorden op het grillig pad op bestemde hoogte en in diepe meren. Vooruit vlogen verliefde schaduwen van naam op uitzicht en de euforie die langs de wolken van een ver verleden in een poel van vrijheid gleden. Het was de grote sprong, van bloesem; de droom in niemandsland en eeuwigheid…

Mijn bril vergroot de tranen van de moeder op het scherm die gilt en kermt en jammert om haar kind waarvan ze onder rokend puin alleen de hand, waarin een potlood, vindt Ik zet mijn bril af voor zulk wreed ondeelbaar leed Tranen zullen haar niet baten Ik heb ze desondanks gelaten…

stel je voor dat het nooit regent achter gesloten deuren dat de gedachte niet gebonden is aan hersenschimmen zou er dan een reden tot klagen zijn, tot ondeelbaar voortbestaan stel dit jezelf nogmaals voor terwijl tijdsduur hetzelfde blijft beeld daarna nog één keer iets in dat er altijd zal zijn wat kan er dan nog misgaan tussen…

zondagmorgen oesters en de krant de auto en ik het licht op het land koolzaadgeel en klaproosrood ondeelbaar?…

Zij zijn alleen een deel van een omgeving voor een mens of dier. Zelf vallen zij samen met hun huid van steen, karton of een ander materiaal. Zij kunnen nooit een uitbreiding ervaren. Voorwerpen zijn gedompeld in een afzondering die nooit kan worden opgeheven.…

Een luchtfiets is een light verse vorm (bedacht door Frits Criens) waarbij in minimaal de helft van de regels een ondeelbaar samengesteld woord ongrammaticaal wordt gedeeld, waarbij een deel als werkwoord wordt vervoegd.…

Hoewel in tijd deze mooie vangst lang op zich liet wachten is de verhouding scheef 'The Old man and the Sea', novelle favoriet wijlen dictator Saddam Hoessein, gewoon ondergronds Vereenzelvigde zich met degene die na een lang gevecht de strijd won een waar tweegevecht, duel dubbel, zeker dwars enorm verloren De moraal van dit verhaal…

Doordat zij aan haar hoop was trouw gebleven – al vonden anderen dit ongerijmd – werden de scherven van haar jong gebroken leven in één ondeelbaar ogenblik gelijmd.…

Een stroom van woorden herbergt wat onderhuids leeft frustratie om wat niet angst en onbehagen niet vatbaar voor rede eerder redeloos en niet te stuiten Een stroom van herinneringen voedt wat binnenskamers blijft ondeelbaar om wat wel heimwee en broosheid niet vatbaar voor herhaling eerder onmogelijk en verleden tijd…

Als laatstgeborene wat te laat sterveling in de tijd mijn rol te spelen gespiegeld in dit nog blanco gelaat onverhoopt alles nog te delen voordat de eeuwigheid de deuren dichtslaat.…

muren moedigen doofheid aan, mijn aanwezigheid is louter postnataal ondeelbaar in wormgaten, wormstekig de trap kraakt naar hoogte als geratel van ketenen, als de vroomheid van een gewatteerde nacht tot hier reikt mijn schaduw, onwetend van halvering, vervalwind, ranonkel, van begrip zonder begrijpen smaak van evenwicht aan keelrand…

De zon begeleidt en dirigeert planeten en myriade manen ten dronken dans in cirkelbanen het multiversum musiceert In mechanische melancholie baadt de ster die verder kwijnt haar helderheid - tot ze verdwijnt vervalt in vale apathie De celestiale schemering een schaduw sluiert Edens Hof de grote Godendeemstering herleidt 't heelal tot…

Dik, diepzwartig zwart Milibaren van graniet Grijsgeslagen lagen regensluier Uithalen van verdriet Einder van ondeelbare nietsheden Lamenterend gekrijs van meeuwen Zwenken in waterwolken, in waterwolken Daar, waar weten op spijkerbedden rust Herinneringen zuchtend kwijnen En mijn bloed als stroop plakt aan mijn hart Dik, diepzwartig zwart…

Berusting zucht uit de geur van verse grond, houdt het verstilde blad omhoog, onophoudelijk stroomt bloed door de aardse navelstreng van tijd, ondeelbaar uit balans, vergeten het verdriet dat in een kinderbrand ontstak, blijft het vonken ondanks tegen= wind en regen, een broedplaats vindt, te lang gezwegen om het kleine af…

Proteus de oude man van de zee drager van alle kennis van het verleden het nu en en het later een jaloerse minnaar gunt de ander het licht niet in de ogen waakt als een een havik over zijn ondeelbare beeldschone schat de zeegod hij rekent zich rijk tot het aanbreken van die noodlottige dag waarop de lucht zich in…

in liefde wil ik nog geloven al mijn hoop zit binnen brandend als een moeizaam vuur dat door sterke winden lijkt te doven verheerlijkt in alleen herinnering wordt het als het aardse goed te bang in een ondeelbaar hart gehuld in een wolk van schemering zolang de wind niet gaat liggen speelt het duister in mijn hoofd totdat het…

Wij doen ondeelbaar, hart aan hart, maar slapen ieder onze nacht. Haar lichaam ademt in mij voort en binnen word ik weggedacht. Woont daar iemand die bestaat als zij zich sluit? Alles is zo denkbaar in dit hoofd, ik raak er niet in en niet uit. Ik ken haar enkel in mijn armen, zij houdt mij eeuwig op de tast.…

Nu ben ik volstrekt ondeelbaar verloren in de karrenvracht mijn liefdesleven sleept zich zwaar op onze splijtzwam door de nacht verval van jouw verlichte geest hult mij in een eeuwig duister hoor weerloos huilen van een beest als ik onze namen fluister leven aan de oppervlakte van muien in geklonken zand drijven waar ik spaanders hakte…

Is er de ruimte, gedeeld en ondeelbaar, gewoon om er te zijn, voor allen, als drinkbaar water, en omdat niemand zonder kan.…

Ook al wilt U alles weten van mijn nieuwste cavia en van de steenpuist op mijn rug die morgen open wordt gesneden en van koekjes bij de koffie die ik niet heb opgegeten toch deel ik het U niet mede laat geen commentaren na Want nee, ik ben geen twitteraar zo'n bijdetijdse babbelaar die steeds zijn grote boodschap kwijt moet in het openbaar…

in de armoe van mijn bestaan dook jij op in mijn dringende leven niemand is voor iemand gemaakt zo denkbaar in onze hoofden wij veroorzaken elkaar ondeelbaar in ons hart maar slapen ieder onze eigen nachten jouw antenne gericht op voelen en ervaren een rode draad door onze bezieling niet bewust gezocht maar voelbaar één geheel ook al…

Water is ondeelbaar zelfs één druppel blijft water net als de zee een geheel Zo ook het heelal met z’n sterren en planeten De aarde en al wat zich daarop bevindt een geheel in het geheel God is als water alomvattende alle druppels ook ik ben van al die velen één Zo zijn ook wij allen ook al voelen we ons soms alleen allen zijn en…

Niet meer in de leegte van het eindeloze denken en hopen dat de slaap alles verandert in gedachten die niets achterlaten, die niets verwachten. Ben ik de dode die ontwaakt en spreekt met spreuken en echo´s die alleen wanhopige schaduwen wakker maken? Maken en veranderen Vragen en veranderen. Ben ik de naam…