Langzaam ontrukt de dag zich aan de nacht.
En in de hof, die ogenschijnlijk was verlaten,
onthult de dageraad een troep soldaten,
verlangend naar het einde van de wacht.
Hun silhouetten in het vroege ochtendlicht
– dat dra het kille duister zal verteren –
mogen nog even de historie domineren.
Daarna verdwijnen zij voorgoed uit het gezicht.…
Woorden, ze zijn vertolkers van de geest,
die steeds maar bezig is met manoeuvreren.
Ze worden als soldaten ingelijfd.
En hij die uitblinkt in het discussiëren,
wordt om zijn scherpe tong terecht gevreesd.
Woorden zijn vaak berekenend en onoprecht.
Want niemand durft zijn hart te laten spreken,
zodat zoveel onuitgesproken blijft.
En hij die…
Wij bouwen op het woord van de profeet
dat in Gods rijk geen laarzen meer marcheren
en niemand ooit de oorlog meer zal leren,
het zwaard wordt tot een ploegschaar omgesmeed.
De uniformen van het bloed doordrenkt,
de brute heersers en hun paladijnen,
zij zullen alle eens voorgoed verdwijnen.
Dit is het toekomstbeeld dat God ons schenkt.
Achter…
Als een pendule
zwaai ik heen en weer
tussen de beide polen
van mijn wezen,
om nu te hopen
en dan weer te vrezen
of U nu echt wel bent,
God, wie U bent.
Zo ga ik
eindeloos van links naar rechts,
en slinger
van geloof naar ongeloof.…
Haar oude ogen zagen visioenen
en keken over tijd en toekomst heen.
Ze droomden van een kind dat kwam verzoenen
wat eeuwenlang al onverzoenlijk scheen.
Doordat zij aan haar hoop was trouw gebleven
– al vonden anderen dit ongerijmd –
werden de scherven van haar jong gebroken leven
in één ondeelbaar ogenblik gelijmd.…
Jonathan, Jonathan,
waarachtig vriend
en koningszoon.
Hoe zwaar
is jouw dilemma
je gevallen,
die dag
toen jij geen pijlen
op je boog meer had.
Rechtschapen mens,
liefhebbend kind,
koos jij
zowel voor David
als voor Saul.
En bleef ze beiden trouw
tot in de dood.
Niet tevergeefs
gaf jij
je rechten op.
Want Davids Zoon
betrad de…
122
Bezig met laden