inloggen

Alle inzendingen over Morrien

6 resultaten.

Sorteren op:

Zuignap

netgedicht
2.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 212
(voor Adriaan Morrien) In een moderne burcht te Utrecht: 'Pardon,mevrouw,dat ik zo onbeschaamd in uw tepels knijp,maar de manier waarop Adriaan het woord 'tepels' uitspreekt,maakt mij razend van verlangen. Maar wat zegt u? het geeft niet,want die dichter doet het meestal ook,wel verdraaid, dan is zijn wereld toch kleiner dan ik dacht.…

Oorlog en vrede

gedicht
3.0 met 405 stemmen aantal keer bekeken 65.848
De oorlog had iets vredigs zoals ook de vrede op oorlog lijkt die niet wordt uitgestreden: in Rotterdam wordt nog gevochten maar in Sloot gaat iemand aan een andere ziekte dood. Terwijl een machteloze wordt gemarteld glimlacht de moeder tegen 't kind dat tegenspartelt als het gezoogd, gewassen en gestreeld tussen de ouders wordt verdeeld.…

Ofschäid

gedicht
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 10.533
---------------------------------------------------------------- Vertaling van het gedicht van Adriaan Morriën ‘Afscheid’ (zie link) door mij vertaald in een Saksisch dialect.…

'Een lege postbode verdrinkt op de landweg'

poëzie
3.0 met 52 stemmen aantal keer bekeken 13.725
Morriën) het is verdomd al weer haast herfst en mijn vermoeid lichaam dat geen honing kent lichaam zwak boven mate en gespleten het is een oud huis als in Greenwich Village de bomen staan haastig in te pakken hun bladeren gaan in de koffers van de grond de wind is een gezwinde sleutel en over het deksel legt zij een kleed van wolken de…

Lodeizen

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 565
Hij had drie rode, open auto's, maar reed liever rond in een taxi met bijvoorbeeld Adriaan Morriën. Je kon hem tegenkomen op de tram, die dan vol zat met mooie jongens. Hij hield een zwaan als huisdier, speelde cricket en had op een keer alle meisjes in het Vondelpark op roomijs getrakteerd.…

Een lege postbode verdrinkt op de landweg

poëzie
3.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 2.693
Morriën het is verdomd al weer haast herfst en mijn vermoeid lichaam dat geen honing kent lichaam zwak boven mate en gespleten het is een oud huis als in Greenwich Village de bomen staan haastig in te pakken hun bladeren gaan in de koffers van de grond de wind is een gezwinde sleutel en over het deksel legt zij een kleed van wolken…