Alle inzendingen over Musiceert

Wat anders lijkt maakt hier plezier; musiceert van harte, delend met een publiekelijk vertier. De Jostiband raakt positieve snaren; musiceert sympathie die muzikale kleuren in ons hart bewaren. Slagwerk roert hier de grote trom; bijna een volleerd symfonieorkest, dat rijk luistert en volstrekt niet stom.…

Jij danst in mijn Gedachten Musiceert in mijn Hoofd Bent aanwezig in mijn Zijn Jij knipoogt naar De zon Terwijl De maan jouw huid Voor eeuwig Streelt…

je hand heeft de onafgemaakte vingers van talent dat zoekend is je speelt en schildert wel maar het touché wordt niet herkend musiceert kleuren voor een zaal zonder publiek componeert doeken in verkeerde melodie tonen zijn je woorden vormgeven de muziek jouw talent zit nog van binnen je vingers raken het net niet…

Maria Magdalena mysterieuze mooie maagd mag met muzikanten musiceren In haar handen houdt zij een hobo van hout halfhoog haar hoofd in hoofse houding halfomsloten door heur haar en halvemaanvormig halscollier over heuvelrijke hemelbogen Menselijk, maar magisch mag Maria musiceren met maestro's Mozart Mahler masculien majestueus Moessorgski…

Weet jij… Je hebt de mooiste liefste open ogen De zwoelste mannelijke stem De allervriendelijkste lach Ja, je hebt me helemaal klem Je schrijft Je musiceert Je dicht Je hebt bij mij een snaar geactiveerd Ik weet niet Wat jij nou van mij vindt Ik heb geen kans Dat jij mij ooit bemint Zie je me? Hoor je me? Lees je me?…

De zon begeleidt en dirigeert planeten en myriade manen ten dronken dans in cirkelbanen het multiversum musiceert In mechanische melancholie baadt de ster die verder kwijnt haar helderheid - tot ze verdwijnt vervalt in vale apathie De celestiale schemering een schaduw sluiert Edens Hof de grote Godendeemstering herleidt 't heelal tot…

De troubadour bijna woont hij aan zijn wetering maar enige stappen verwijderd van de stromende Dommel in ons weidse dorp geaard en door genen getalenteerd musiceert hij zijn stijl in eigen stiel vertaalt als echte bourgondiër de gevoelens van ons mensen nog bekend met boerenkiel over vanouds en heden in zang en dialect eigen…

is het een rusteloos verlangen dat naar mijn aard musiceert in melancholische gezangen? ik probeer het in alles te ontdekken in gedachten, in verwachten, soms in strijdig verachten, in jou en jou ja, soms in het manisch opwekken van een uitdagende beeltenis alles gericht op dat wat ontbreekt hardvochtig te verzachten…

plotseling draait de wind zo grillig als het herfstgetij wisselen de lijnen voor alles is een tijd; een tijd om verantwoording af leggen een tijd om lief te hebben; een tijd om te troosten en een tijd om getroost te worden in Gods werken levend waar alles met liefde en hoop begint vinkt bloeit danst en musiceert het boven de nijdige…

van engelenvleugels langs onze dolende zielen jouw liefdevolle glimlach heelt net zo sterk als de wilde strijkbewegingen, die ik jou en Jacqueline du Pré (achter jou) zie maken, terwijl ik in slow-motion jouw mooiste oogleden van het firmament, gezien de feeërieke schitteringen aan de binnenkanten, voorzichtig kus, en kijk naar hoe jij teder musiceert…