Alle inzendingen over NOSTALGISCH OR TEVREDEN

nostalgisch en terughoudend.…

Jeugdjaren zo snel verstreken, verzwolgen door de mist der tijd, op kousenvoeten weggeslopen, gevangen in onomkeerbaarheid. Jaren die toen eindeloos leken, toen alles groot was en nog ver, toen verwachting nog bezielde bij de flits van een vallende ster. Over jeugd en vroeger spreken ontlokt steeds een vleugje poëzie om herinneringen los…

Met zwierige halen schrijft hij verhalen Een woordenartiest die het allerliefst op zijn eigen manier vertelt met pen en papier…

een kwarteeuw later - een frappant familiefeest - schildpadreünie…

Van mijn kinderjaren ben ik heel veel kwijt, ik heb geen weet meer van de weken toen, slechts momenten zijn mij bijgebleven, nauwelijks de voorwerpen en dingen. Waarmee ik speelde deed er ook niet toe, de blokken, poppen, middel slechts, nooit het doel, ik herinner mij gevoel bij mensen, volwassenen, hoe zij waren voor elkaar. Vooral veel…

Stad met rafelrandjes Een tram rijdt door het gras En de zee, de zee, altijd dichtbij Nostalgische panden Duinen en strand Lopend naar zee Steeds weer die zee Stad van verhalen Talrijke talen Aan zee begon de herfst vandaag Den Haag…

( permit de robinet ) gezien op een oude foto in de nostalgische tinten van het zoete verval... dat mij het speciale gevoel geeft van een fraai oud stukje la douce france in eigen land het maakt iets in mij los dat verdomd veel lijkt op het 'joie de vivre 'van weleer…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

hier werd destijds geladen en gelost gewichtige zaken van overzee die weken onderweg waren een heen en weer tussen werelddelen met het oost-west thuis best gevoel doch bovenal heerst er nog de nostalgische hang naar lang vervlogen schepen die schipbreuk leden in de haast der tijd…

het oude tafeltje bruin van nicotine uit een ondenkbaar verleden het is nostalgisch alles komt terug we kunnen niet eindeloos vernieuwen vanuit grootmoeders stoel komen herinneringen tot leven het zal je toch benieuwen als meubels konden praten na alle geleefde jaren in oorsprong al eens wisten hoe duurzaam zij toch waren…

Stil, er ruist een zachte wind door de kruinen Stil, een roep van ver laat zich horen Stil, hoor je de zee bruisen achter de duinen Stil, luister naar dat carillon in een toren Ergens zingt een vogel in de bomen Ergens klinkt een vrolijke kinderlach Ergens zit een paartje op een bank te dromen Ergens, zomaar op een mooie pinksterdag.…

In nostalgisch verre dromen vervaagt nimmer jouw gezicht weemoed heeft 'het zwart' verdreven herinneringen zacht meegenomen de slechte langzaam uitgewist wrok stilaan in tederheid gevangen nochtans wreed met machteloosheid saamgevoegd desondanks geworteld in verstild verlangen naar wat eens was maar nu niet meer bereikbaar is...…

hij heeft een belangrijke functie in Nederland behoort beslist niet bij de armenkant toch is zijn levenswijze zeer zuinigjes beetje lachwekkend wel een kroonjaar auto/mobiel nostalgische gaskachel zet 's morgens thee met een ouderwetse ketel/enorme fluit onze premier een echte guit…

Te midden, hedendaagse herrie en escalatie, angst en mist nu wordt Bomans relativerende gemist heer en meester van iedere situatie en als kameleon paste hij zich moeiteloos aan en spotlights waren zijn bestaan sterk talent, schrijver, conferencier interviewer, filosoof en cabaretier een persoonlijkheid en al nostalgisch gevoel nu Zonder…

ik verlang naar de tijd toen geld anders voelde het was meer waardevol ik leefde op water en brood maar ik word nostalgisch als ik terugdenk aan die zeldzame dagen van gebraden kip en rode wijn ik voel een diep geluk als ik een keer in de zoveel tijd kon eten en drinken zoals iedereen niets smaakte lekkerder het leven was goed…

Die glinstering de dag ervoor weerkaatste een tevreden blik.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Ik zou het je niet moeten zeggen doch als ik je zie lopen hoe terloops het ook maar is dan slaat het dubbel over is er even geen weten van hoe me te houden met de kraag omhoog duikend in de koude schuil ik voor de ontdekking glimlach en traan een voorbije tijd van samenzijn jij, nostalgisch bestaan.…

het zijn de tandjes die voorzichtig proeven in de groeven van het oud vinyl hun impulsen geven aan het mengpaneel dat tonen switcht waarmee de versterker blitst met doorleefde muziek waar het nostalgisch verdriet in krassen en haperingen als liefde en pijn nog voelbaar zijn ben zuinig geweest op hun hoezen boordevol herinnering…

Ik bestempel het oude postkantoor, als het meest geliefde pand dat ik ken, omdat ik nostalgisch ingesteld ben, en tot de oude stempel behoor. Vaak stond ik voor het loket te dromen, en liet er liefdesbrieven afwegen, waar velen rode oortjes van kregen, zodat ik goed uit de bus zou komen.…

Duifje moet de naald weer rusten? Zijn de doekjes afgezoomd? Of hebt gij van stille lusten, Van ene andre taak gedroomd? Pronkstertje, wier blinkend huifje In de kastelnij niet voegt, Stemt u ’t hart zachtmoedig, Duifje? Maakt de bierwalm u vernoegd? Zou ’t u licht niet beter passen Als gij ’t huiswerk had aanvaard, Dan bij vleien en bij brassen…

Europa zuigt ons voor miljarden uit En ied’re week verdwijnen er miljoenen Naar graaiers die hun straatje schoon staan boenen Uiteindelijk verandert er geen fluit Maar wij zijn straks tevredener sinds tijden Omdat we honderddertig mogen rijden…

Een vrijdenker denkt aan vragen, de antwoorden -- wil hij niet horen.…

ik zag dat jij in loslaten vliegen leerde langzaam probeerde een eigen koers te gaan langs kabels hoogtes verkende die nooit hadden bestaan duikend diepte nam met een scheervlucht langs de maan jouw voeten in de aarde waren al lang verdwenen toch keek ook jij nostalgisch om naar de plaats die jij had betreden…

zij hadden Er voor doorgeleerd - Wilden niet weten Wat nostalgie kan Doen met het menselijke zijn - Verwarmende gedachte Niet alleen in het brein Maar zoals nu is Vastgesteld in heel de Mens - geest En lichaam die Onlosmakelijk verbonden zijn N.a.v. wetenschappelijk onderzoek naar de lichamelijke effecten van nostalgische…

De stal een kribbe en wat hooi beesten in de plooi een zacht verwachten nachten die stil zingen dat het vriest en kraakt een gedachte flonkert die aan vrede raakt de boom heeft al de stal beworteld glinstert in de sneeuw zijn schone schijn nostalgisch groen de geur van dennen maar kunst wint snel terrein kerst zal binnenkort een…

de stal een kribbe en wat hooi beesten in de plooi een zacht verwachten nachten die stil zingen dat het vriest en kraakt een gedachte flonkert die aan vrede raakt de boom heeft al de stal beworteld glinstert in de sneeuw zijn schone schijn nostalgisch groen de geur van dennen maar kunst wint snel terrein kerst zal binnenkort een…

dag vader hier is uw zoon ik heb papier en een potlood maak maar een schets van de wilde eenden in de lucht ze worden vast vloeiend van lijn of komt er een onderbreking bij alles wordt onnodig verfraaid er is weinig nostalgisch aan lukt het een beetje met de schets of glijdt het potlood langzaam tussen duim en wijsvinger weg dag vader…