Alle inzendingen over Nabije Oosten

Zo vond ik wijzer dan voorheen de echte wijsheid in het oosten.…

De Lethe heeft een verhaal tussen de grens en het Tijdenskanaal een taartpunt steeds smaller tot aan Wymeersterbrug en stug weerstand biedend met een flèche en redoute schansen in het land dat zich verdedigen moet tegen oosterburen smokkelaars turen of hun pad door het moeras naar Dunebroek veilig was er zijn grote huizen die staan…

ik ben niet meer in mij maak me los van mijn lichaam bevrijd me van mijn dromen niemand zal me nog raken in mij aan mij tenzij het stof, het overschot de slaap van het leven niet in jou niet naast jou maar in monoloog met de aarde vergaan zal ik in zomers voorbij ver zal ik gaan van mensenstromen…

anders dan ik blijf jij de leegte bevaren om maar niet de afstand naar nu te hoeven verklaren drijven wil je enkel naar een vederlichte diepte niet in staat, zo denk ik, af te stemmen op de golven van mijn strand je bent geenszins bereid de zucht naar verblind zicht, al was het maar voor even, te ruilen voor een open venster…

Ver voorbij aan wat ik zie weet jij, kijk jij voor mij een zien niet zoals ik ooit waarnemen zal maar vol beweeglijke bewogenheid zo nabij als jij, zo kan ik nooit bij mezelf komen De spiegel van mijn ziel is in jou handen hou die maar vast voor mij zal nooit in scherven vallen je fluistert en luistert naar mijn diepste zijn zo ben jij…

het zou overal kunnen gebeuren hier tussen deze woorden van een vrouw die in de spiegel het hart van haar minnaar ziet en die, door de roes van oorsprong zonnezuiver zwaluwen losmaakt uit schaduw en tralienachten bij bloemen spreekt in de wind en tot hem, onderwijl met blosjes op haar wangen het zou ook dáár kunnen gebeuren…

Heer, boven maan en sterren bent U zo ver van mij, maar door uw Woord en Geest bent U mij zeer nabij.…

ons beider ogenblik is de schemer al voorbij maar er is meer, wat scheelt het eigenlijk, wat is deze plek in de zintuigen van ons heelal, waar komt het licht uit sterrenstof vandaan, water naar de zee, schaamrode golven voor de boeg, alsof zij voor hete adem wijken dit voorgordijn zal nog sluiten moet nog gehoor vinden in nabijheid…

zij ziet de straten vollopen en weer leeg in de donkerte verdwijnen neonlicht knippert tegen de koude decemberavond -vandaag zal er geen wonder gebeuren- ze praat zachtjes verder tegen de oude katten in de reeds kaalgeplukte kamer elf uur misschien is dit niet genoeg om te leven en misschien is dit leven een onversierde werkelijkheid…

we keerden binnenmens naar buiten besloten onder onbetaste huid te schuilen overzagen een horizon langs de kusten van het hart aan de zijde van gedroomde waarheid werd onze afstand vormvast een gedachte bleef nabij, het lichaam veraf de weg erheen hulde zich in avond ons naderend lijf als verwijzing naar morgenstond…

noem mij dichter en ik kom nader...…

dit landschap, meer dan ooit met zonnig koolzaad geel getooid kleurt gaandeweg gedachten op de autoroute naar 't oosten van het Duitse land sluipt dan wel donkere geschiedenis naar binnen maar bij dit stralend vergezicht op doorreis naar verleden groeit de vrede ook in mij in Weimar aangekomen wacht ons een welkom in het woonhuis van…

Zo ver het Oosten van het Westen ligt zijn onze zonden weggedragen. Vanuit het Oosten rijst de Zon, verlicht ons tot het Westen begraven al wat is weggedragen om elke morgen ons weer op te wekken in Zijn Licht. Bij Psalm 103 : 12…

Het dodental stijgt Arabieren Palestijnen Joden land geen land water vruchtbaarheid besterft elkander liefde geen liefde een stem die roept twijgt takken om ons heen gevleugeld en bebroed een regenwolk een wonderwolk exotische verfrissing er scharen mensen om ons heen stemgedrag afgezworen vruchten vallen af gerijpt lang volrijp en…

Een gele brug die lawaai moet dempen, lawaai dat richting centrum rukt... Een bleke kleur die óp moet beuren: een viaduct van roet en prut! Weer drukken motoren hun waanzin door. Je schaamt je voor je eigen adem. Vergeet de vlinders en de zwanen: hier gromt een stad - extreem en goor. Toch komen hier veel jonge mensen. Tempo: 'Constant…

De kat staat voor de deur Naast me is een Marokkaanse bruiloft Bezig Me koptelefoon stoort nog wat na En vangt wat ruimte ruis op De doden herdenking staat vast In een prachtig gedicht In de taal van de reiziger Blijf bewegen zegt ze mooi In beweging blijven Voor vrijheid Voor vaderland Voor iedereen Wij samen Hier In een tuin…

De vrede is weer ver te zoeken Het Midden-Oosten laait en vlamt Dwingt ons een monster te vervloeken De mens die van een beest afstamt Het Midden-Oosten vlamt en laait Uit zicht door zware, zwarte wolken Dat waar het werkelijk om draait Verdraagzaamheid onder de volken Gevolgen van bepaald beleid Die vallen nimmer te voorspellen Een keuze…

‘k Hore tuitend' hoornen en de navond is nabij voor mij: kinderen, blij en blonde, kom, de navond is nabij, kom bij: zegene u de Alderhoogste, want de navond is nabij, komt bij: ‘k hore tuitend' hoornen en de navond is nabij, voor mij! (8/8/1860)…

Samen draag je licht – al zie je ‘t zelf niet; het straalt voor anderen nabij en veraf. Samen draag je licht – het wijst een weg die je zelf niet ziet nabij en veraf. Samen draag je licht – een toekomst wenkt die er zeker komt nabij en veraf. Samen draag je licht – maar in aarden vaten die gegeven zijn nabij en veraf.…

Van west naar oost trekt stralend zilver tweelopig een kortlevend spoor…

bevruchtende wisselwerking noord zuid oost west tegenpolen op hun best…

Dronken van al die zoetigheid werd je mijn muze voor altijd, omdat we nooit verder gingen dan dat moment van eenheid, terwijl ik nu nog van je droom en jij niet meer te vinden bent, ik bedoel fysiek, want geestelijk ben je nog steeds zo nabij als toen je mij als enige bezocht in de kliniek.…

Dwaze drinkers in kroegen, kreunend onder het gedreun van de S-bahn brullen broederlijk: Oost - pas op West - komt er weer aan!…

niet te keren in de ochtend na het diner de avond om wakker te blijven het is een vast stramien gelijk in gedichten zoals de wereld rond de zonde draait in het oosten komt de zon op in het westen gaat hij onder het zou zinloos zijn als het zou keren omdat de zon allang in het oosten is ondergegaan.…

duinen huiveren westenwind vouwt helmgras oost grauwend bijt de zee…

onbereikbaar maar altijd nabij nauwelijks voelbaar soms dichterbij dichter in mij kust mij voelt mij zo bereikbaar voelbaar nabij voor mij…

Het lentet in het oosten het bloemigt overal mijn hart vreugdt alsmaar grootser en lammerdanst op ‘t lentebal.…

waar woonboten goten laten lopen over het water heen heen daar gaat dit heen richting het oosten waar soldaten later neerkomen als sterren uit het oosten komen en oneindig verdwijnen in verhalen uit de oudheid na vandaag…

de wind laat mij spelen met uw kind nu het groen zo stilaan geelt en uw telg de zomer steelt Laat ons samen dwarrelen met de briesjes scharrelen met volle takken wiegen en naar de winter vliegen Laat ons blazen door het hout langs de flanken van het woud ook de vogels zuidwaarts dragen onze bries het zeil in jagen Laat ons west en oost…

De zegen van God onze Vader Die hemel en aarde gemaakt heeft En nog alles onderhoud wat leeft Dat Hij ons allen nabij moge zijn. De zegen van God onze Heer Die ons door Zijn Geest wil leiden En nooit van ons zal scheiden Dat Hij ons allen nabij moge zijn.…