Soms is stilte metgezel
van eenvoudig dieper leven
vaak ben je daar, even hier
dansen we samen, dromen we
weg van mijn eenzaamheid
naar andere werelden
echtere mensen
werkelijkheid betaalt
slechts wetteloze angst
deze droom rivier jou
duurt voor mij het langst
wanneer ik mensen
achter traanmaskers
zie breinen
en mijn nachtangst…
wanneer nacht
de smaak van
donker heeft
de maan vergeet
te schijnen lijkt
realiteit voor
even te verdwijnen
wordt wit
tot zwart verpakt
verdwijnt in een
zo donker gat en
zuigt je mee tot
een verdrinken in
een troosteloze zee
laat je niet gaan
klamp aan er is
een baken dat jou
richting wijst maar
iedere godvergeten nacht…