Alle inzendingen over Nooit Vergeten OR Klein OR Fijn

Gisteren was het fijn Gisteren voelde het goed Gisteren had ik hoop Gisteren dacht ik dit is vooraltijd gisteren was van ons gisteren zal ik nooit vergeten Gisteren waren we samen gisteren is voorbij net als wij vaarwel gisteren vaarwel…

het is zo bijzonder, mijn kleine wonder. Nog zo klein en lief, mijn kleine hartendief. je bent wel een bengeltje, maar altijd mijn mooie engeltje. mijn kleine meisje, ik zing voor jou dit wijsje. Ik hou van jou, dat moet je weten. En ik zal je nooit vergeten. slaap nu maar zacht mijn mooie meid, bij mij ben je veilig voor altijd!…

Mijn vader was een fijne man. Hij was er voor ons: een zegen. En wie weet, als het even kan. Kom ik hem “boven” wellicht tegen! En zelf, al meer dan tachtig jaar, Ben ik zijn zorg nooit vergeten En waar ik ben, dan hier dan daar: Ik laat het aan iedereen weten.…

ik mis je vooral in deze tijd ik zal je nooit vergeten onze relatie was kort maar fijn van binnen doet het nog altijd pijn maar het is je vergeven vergeten doe ik jou nooit oude liefde roest niet zeker niet op de manier hoe jij me achterliet wees gelukkig met die ander maar weet wel dat dat ook verandert eens sta je voor mijn deur en die…

nooit heb ik je kunnen vergeten al deed ik nog zo mijn best om vooral niet bij jou stil te staan alle dingen die je deed waarmee ik niet leven kon ik heb je zo vreselijk gehaat nooit heb ik je kunnen vergeten nooit meer gedacht dat ik je weer zien zou ineens ben je er zomaar ineens sta je daar met je ogen vol…

Nooit zal ik vergeten De lege straten in de wijk We durfden het niet te geloven Dat was onze grote fout Nooit zal ik vergeten De dag dat ik jullie heb verlaten De keuze die ik heb gemaakt Ik was nog niet zo oud Nooit zal ik vergeten De oorlog die alles vernietigde De zwarte en verloren harten Van degene van wie ik houd…

't leven draait niet om mij en evenzo niet om jou de liefde kan het het niet winnen in de wereld van zelfmoord. Graaf je maar in draai je nogmaals om al begrijp ik je nog zo goed het doet me pijn. Nu ben ik hier alleen en kijk soms naar boven of een ster naar mij lacht ik heb je nog steeds zo lief.…

Samen zittend op een bankje in het welbekende bos dicht tegen elkaar dit liet me nooit meer los. Wat nooit had mogen gebeuren werd de harde werkelijkheid we hebben elkaar nooit meer gezien ineens waren we elkaar kwijt.…

Als ik maar nooit vergeet....…

Onze eerste ontmoeting is om nooit te vergeten. Jouw eerste aanraking om nooit meer te vergeten. Ik claim geen nostalgie maar ik zal je nooit vergeten. De eerste dag! Ons moment dat ligt in het verleden. De tafel in het restaurant is om nooit te vergeten. Onze blikken twinkelde om nooit meer te vergeten.…

Ik zal het nooit vergeten. Ik probeer het nóg te begrijpen. Ik keek in jouw ogen, En ik wist. Jij raakte mijn leven aan. En het is net; Of God dat heeft gedaan. En ik wist. Dit is het mooiste, Dat ik ooit mee zal mogen maken. Ik zal het nooit vergeten.…

op ons aller erf houdt ons achter glazen gekooid bepaalt dit voorjaar de toon ja dit voorjaar is er ook eentje om nooit te vergeten…

helden die de duurste prijs betaalden voor het leven dat wij hebben zij nodigen ons niet te zwijgen waar wellust het verderf zaait dat ons de toekomst beneemt door leven nietig te verklaren ik die vandaag zo leven mag wil ieder het verhaal vertellen van hen die u en mij ontvielen de zonen mannen en vaders de vrouwen ook en kinderen nooit…

In nevelen gehuld zie ik je dagelijks nog lopen, wenkend van die verre overkant. 's Nachts zit je tussen de sterren weggekropen, en bestrooi jij mij met betoverend zilverzand. Ik reik dan vanuit mijn dromen naar boven, vang het op met slechts één hand. Want de andere hand hou ik gesloten, die is voor jou fotootje hangend bij mij aan de wand…

Je naam wordt nooit vergeten hij blijft geschreven in mijn hart en wordt met alles nog verweven wat in de toekomst wordt verwacht In de liefde die je mij hebt gegeven en die mijn gemoed steeds verblijdt blijven al jouw herinneringen leven en ’ k koester ze als kostbaar bewijs eens gaan wij elkaar weder vinden in de glans van d’ Eeuwige…

Afgeleverd in een stille zwarte nacht Vadertje Poetin, the Hunter himself, hem vergeet je nooit.…

stukje zon waar jouw figuur in een flatteuze look de spiegelruit vroeg met een lach en glanzende ogen hoe zie ik eruit wij in ontmoeting om nooit te vergeten…

Laat de nacht de nacht zijn Laat de dag de dag zijn Laat mij verlichten uw pijn O laten wij lachen zou dat niet ontzettend fijn zijn…

Soms wordt een mens met de neus op de feiten gedrukt, soms, omdat iets niet helemaal ineens lukt. Soms moet je dingen aan een ander overlaten gewoon omdat je vaak dingen niet zelf meer kunt waarmaken. Dan word je teruggeworpen, niet in de tijd, nee, je wordt terug gesmeten, simpelweg omdat je vragen moet een ander je te helpen. En ik weet niet…

ik nimmer nooit zo fijn... vergeet-mij-nietje…

Wat zijn dagen Wat zijn uren Wat is iets breekbaars Dat ik vast blijf houden Wat zijn tranen van verdriet En wat vertel je me niet? Wanneer liep ik voor het laatst Met jou Door de groene velden Langs het levenspad En toen enkel vergat Waarom eindig ik niet Ik kon je toen al beter horen Waarom is dat wat je riep Niet meer te verwoorden…

Ik had het fijn bij hem en was op mijn gemak en ik begreep niet wat daar voor kwaads in stak (dat vergeet ik niet vlug). Hoe hij dan zei met zijn grappige gezicht hoe hij dan praatte, net als een gedicht: Jossie, lief Jossie, klein Jossie, goed Jossie goed lijf Jossie, goed zicht.…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Want ook al wil ik je haten, zo ontiech'lijk kwaad op je zijn, ik zal je nooit en nooit vergeten, en stiekem vind ik dat wel fijn...…

zo dagelijks klein zo heerlijk, zo fijn… zoveel waar zij gelukkig in kan zijn. Nee, haat……maakt haar nooit klein. Met het kleine, kan zij te gelukkig zijn.…

de weg is open tussen pijn en fijn ze dwong je die te lopen om te sterven was je nog te klein je wilde wandelen aan de hand die nooit is uitgestoken het vertrouwen dat je in haar had is toen radicaal gebroken je overleefde met die pijn als basis voor je liefde het was jouw stil geheim om ooit nog voelbaar te genieten ik zie…

Nu moet ik je triest wegdragen Naar je graf, maar zal je nooit vergeten…

nu - met babygoed aan de lijn - was de fijne was nog nooit zo fijn…

nu, met babygoed aan de lijn, was de fijne was nog nooit zo fijn…