Alle inzendingen over Ogen OR Aarde OR Herinnering

Die oeverloos tot Cheshire cat vervalt Van zeverende lippen Waarop het met pokerface gesproken sjibbolet Door doodgemoedereerd hanteren van een zin Die wederhelft haar droog de mond in zet Het steevast "stop er een jippel in" Gnuivend van pret O "Vrije Heerlijkheid" die mij weer ontvoert Naar drassige duinpannen en het Oerd Zie mijn herinnering…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Snijd van de struik de seringen stel de bloemen in een aarden vaas   Zoals de aarden vaas draagt glad juweel van geworden kennis van zijn kleien oorsprong de herinnering sluit gij met het laatste doen van uw handen uw verlangen in de vereniging van de bloem met de aarden vaas…

In de buik gloeit er iets een koorts, een verwachting aarde wordt zacht ingeduwd Lichaam veert terug met binnenin herinnering een stapel papier Op het bovenste blad staat mijn naam geschreven Een halve eeuw die zich met mij voedt door mijn ogen kijkt verlangt naar warmte van de zon zin heeft om mee te komen Perzisch te gaan eten in de…

Herinner je de zon die licht brengt en je hart zal verwarmen, onthoud de aarde die je tranen opvangen. Vergeet de wind niet die je zal omarmen, herinner je de wolken die je naar je dromen zal laten verlangen.…

Ik herinner mij woorden van jou van mij, wat we zeiden. Maar leiden nu ons eigen leven. De avondschemering boven de tuin en het huis waar ik een gedicht lees van M.Vasalis, schoonheid en verval... Even een traan, het regent en ik kijk naar het natte gras. Alles wat zuiver was, de grond, de aarde, jouw ogen en je haren.…

als d’ ogen voorgoed zijn gesloten en al ‘t aardse licht is uitgegaan de toekomstdromen zijn verbroken en wij zonder jou moeten verder gaan wie zal die donkere nacht verdrijven die zich pijnlijk over de dagen schuift wie zal ons van de tranen bevrijden wanneer ons hart ononderbroken huilt de leegte is zo diep, het gemis zo groot de stilte…

Die foto van toen Herinnert mij aan onze eerste zoen Ik heb je lippen toen geproefd Je zachte huid gevoeld En diep in je ogen kunnen kijken Je geur was als een bloementuin En je haar streelde mijn wangen Het was allemaal zo fijn Wat kan ik er naar terug verlangen Joop Bonnemaijers…

tranen in je ogen tranen in je hart een herinnering een glimlach op je lippen een glimlach in je hart een warme herinnering aan de liefde die ze je gaf voor altijd in je hart…

Mag ik u als schilderij in monnikspij zo kwetsbaar als een net ontgonnen tekening dan zet ik u op aarde en ben eindelijk vrij wanneer ik leef in uw herinnering.…

zachte mos en kijk in haar ogen; ze laten mij niet meer los…

Maar dan open ik mijn ogen en verdwijnt de narigheid, zo gaat het elke keer. Wij hebben allemaal onze eigen betekenissen, herinneringen en dromen, Die maken ons wie we zijn. Wanneer we zo ver zijn om onze herinneringen onder ogen te zien, zullen wij onze nare droom vaarwel kunnen zeggen.…

Subtitel: Ik vraag bootvluchtelinge (II) Ik vraag wat haar heeft doen vluchten 'Na drie keer verkracht te zijn' (respectloos) 'En reeds daarvoor verlangde ik al naar een land met VREDE VRIJHEID (GELUK)' Leugens waarmee jij bent geconfronteerd Betreffen nimmer, echt nooit een waarheid Mijn God, waarom vieren wij straks feest'lijk…

Leuke lieve mannen genoeg maar niet bij mij, te weinig wordt er genoten van mijn lichaam, ik wil me overgeven aan stoere begeerte ermee stoeien, hem ruiken wanneer ik wakker word in de warmte van twee passende lichamen in mijn bed, in mijn bed in mijn verlangen naar stoppels en handen duwen in mijn huid kracht in mijn vlees…

loomzwaar van de slaap je lichaam overal zacht en gewillig hoe je armen opengaan voor mij zonder vragen je vaak verkeerd geïnterpreteerde ochtenderectie en hoe snel die van aard veranderen kon tot je ogen terugkeren van ergens ver in je hoofd focussen en die staalglans krijgen doffe platgeslagen herinnering verzuurt de roze…

blauw één punt één kleur één lijn het had géél moeten zijn…

Ach, hoe strekte je eens je blauw-dooraderde kleine hand naar me uit en hoe zei je: "Ge bent m'n kind." In een houten doosje bewaar ik sinds jaar en dag een lok van je zachte, grijze haar, die ik voorzichtig heb afgeknipt toen je, buiten bewustzijn, op je stervensuur wachtte. Op die foto uit 1951 sta je als meisje in een vlinderachtige jurk…

Je verjaardag staat me nog steeds helder voor de geest Het voert me terug naar hoe het vroeger is geweest Al ben je al jaren geleden overleden Die verjaardag doet me denken aan ons verleden De dagen uit lang vervlogen tijden Vol geluk en liefde tussen ons beiden Op zo’n dag, nu ik eenzaam aan je denk Was die tijd toch een godsgeschenk Jouw geboorte…

We slenteren over het zandpad langs de opgedroogde bedding van het riviertje richting zandheuvels waar een enkele boom de kunst van eenzaamheid verstaat als je mij toelaat, in droomwereld of niet geveinsde werkelijkheid reizen we samen naar de stilte onder de bloesem van de vlierstruik we ruiken de adem van zomerse wind zuurstof…

Mijn vader droeg altijd een pet. Hij was geruit, een hele donk're. Met een drukknoop en een klep. Hij ging alleen maar af in bed. En reed hij op zijn brommertje, de pet ging altijd mee. En maakte hij een ommetje, dan groette hij ermee. Nu hij allang er niet meer is. Terwijl ik soms eens aan hem denk.... dan zie ik nog alleen die pet.…

In de voetstap van mijn vader wil ik lopen langs het strand, wil ik kijken naar de zon en genieten van het land. Wil ik dromen,lachen,eten, en van alles wil ik weten. Naar de golven wil ik kijken over hoge wijde dijken, wil ik vechten met de wind, hollen wil ik als een kind. In de voetstap van mijn vader wil ik vrij zijn en tevreden…

Het is iets vreemds, iets aan je ogen. Dat doet me herinneren, herinneren aan iets speciaals. Misschien is het toch belangrijk? Je doet me aan iets denken. Het is belangrijk voor mij, het is iets aan je ogen. Het heeft iets, iets speciaals. Is het speciaal? Ik wou dat je naar me keek. Of kijk je wel, maar zie ik het niet?…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Zij ging nooit dood in zijn ogen totdat ze ging toen werd ze plots een herinnering.…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Jouw ogen, grijsgroen van kleur soms fel, giftig, soms teder, zacht ze stralen iets uit, maar zonder geur ondeugend, plagend, zoals jij dan lacht. Jouw ogen, denkend, soms te veel kon ik je dan je gedachten maar lezen, hoewel ik graag eens met je speel wil ik eerlijk en oprecht tegen je wezen.…