Alle inzendingen over Onrust OR december OR doel

Witte zwaan Goud omringt En nog steeds in mijn dromen klinkt een lied iemand zingt dat december zal komen Geen verdriet alles blinkt En nog steeds in mijn dromen Klinkt een lied iemand zingt dat december zal komen..…

het is weer januari maar zoveel minder poëtisch dan december ijziger vooral en zó bitter koud dat ik mezelf betrap op een hang naar het warme open haard gevoel van december j.l.…

het koolwitje vliegt schijnbaar doelloos van bloem tot bloem tot bloem tot bloem…

Het is niet aan mij om te beslissen Het is niet mijn tijd om hier te zijn Wat ik nu vind valt slechts te gissen Ik sta veel veiliger langs de lijn Het is niet mijn plicht om te presteren Het is niet mijn zaak om iets te doen Ik heb geen behoefte bij te leren Wil geen ervaring, blijf liever groen Het heeft geen nut mij iets te vragen…

loop Om de man te helpen Dan ben ik uit mijn stoel En bereik ik mijn eigen doel…

Alles valt in het niet ik mis voor de zoveelste keer mijn doel. Nu weet ik het even allemaal niet meer maar dit weet ik wel. het is mijn hart die doet ongelofelijk veel zeer…

Als jij jezelf afvraagt, wat is mijn doel, krijg jij dan spontaan een gevoel? Een gevoel naar het Streven, naar mogelijk hogere doelen in het leven? Of sta jij stil en wacht jij af, tot iemand je komt zeggen, kom op, niet zo laf!…

Deze ziekte is zo onvoorspelbaar als wat, Soms kun je iets doen, dan weer lig je plat. Je krachten nemen steeds meer af, Ik vraag me heel vaak af, is dit een straf? Ik wil me niet beklagen, En zal mijn lot moeten dragen. Maar als ik 1 wens mocht doen, dan... Zou ik wensen of het ook een beetje minder kan. Is dit gewoon mijn lot op aarde?…

Wat is een mens nu meer Dan een wezen dat slechts Voor één enkel doel wil gaan: Het leven af te sluiten met een Zichtbaar bewijs van zijn bestaan…

Ik heb hem neergeschoten, en het moest Een van ons zijn! "Het was hij of ik. Er kon niets aan gedaan worden,' en niemand kan Mij dat kwalijk nemen, want jij zou hetzelfde doen.…

Ik geloof dat iedereen geboren wordt met een doel, een doel om te leren. Te leren van elkaar, te leren om lief te hebben, Te leren voldoening uit gewoontes te halen en te leren leven en te laten leven.…

Had ik nu maar de moed mijn anker uit te werpen en recht op mijn doel af te gaan. Ik mis altijd die ene zijstraat, die er mij zou kunnen brengen. Ooit kan ik misschien met een gerust gevoel terug keren naar het einddoel.…

gesust Neem mij mee naar ’t land van eeuwige vriendschap Daar waar zelfs vijanden vrienden willen zijn Wij gevrijwaard zullen zijn van nijd en gramschap Niemand zal benaderen met scherp venijn Waar is dat land waar wij geluk zullen leren Verdriet zijn intrede nooit heeft gedaan Geen kwade macht ons zal kunnen deren Breng mij naar het doel…

Een muis in het gras Hij denkt er het zijne van De torenvalk duikt…

een reis om nooit te vergeten zou het worden, samen de wereld rond, jij en ik. Stoffige landkaarten opengevouwen op tafel, waar we vol plezier zijderoutes aan elkaar knoopten, onontgonnen kleuren die we op gingen snuiven, in landen die wij nog nimmer hadden mogen betreden condities moesten op peil worden gebracht, uitgedaagd, aangescherpt,…

het zijn de bekken die mijn keel nog beknellen dan zonder naam want namen zijn de onrust stokers van mijn geest de weg was kort, doch hoekig in de gemeten vlaktemaat , te lang reisde deze reis met als doel het niemandsland het licht was schaars doch priemend op mijn toen nog onbevlekt vermogen om te zien of er welkom op het cocos…

December is weer aangebroken, tijd van Sint en Zwarte Piet, tijd van marsepein en pepernoten, tijd van Kerstboom en een Piek. December is weer aangebroken en vergeet vooral niet, tijd van vrede is er; aangenomen, dat iedereen de waarde daarvan ziet!…

Was november de maand van dood en duisternis in december gaan wij zoeken naar het nieuwe Licht de hoop op ‘n Kind dat nog in de schoot geborgen is was november de maand van dood en duisternis nu voelen wij meer dan ooit die leegte, het gemis en zoeken naar ‘n perspectief in dat Kleine Wicht was december de maand van dood en duisternis in december…

December is de maand van donkere dagen met weing zon en nauwelijks nog kleur, de winter staat in feite voor de deur en grenzen tussen dag en nacht vervagen. Zou het daarom zijn dat somtijds mensen klagen dat alles in ontdaan van flair en fleur en het leven lijkt verworden tot een sleur nu grenzen tussen dag en nacht vervagen?…

En bijna is het dan zover het heerlijk avondje is gekomen zakken vol speelgoed staan gereed voorbij zijn de angstige dromen van die toch wel spannende tijd slapen wordt weer als vanouds we horen niet meer "‘k zal het Sinterklaas wel zeggen" ook niet "misschien ga je mee naar Spanje" morgen wordt de realiteit van pakjes openen een feit…

december geurt naar het herinneren proeft naar de smaken van een feest maar minder zoet we laten de vervoering toe door de echo van aloude klanken zo komt ons weifelend hart tot rust warmte herstelt eens het verdriet dat we leerden vergeten in een nieuw licht dubbelzinnig geluk…

sonnet in vrolijke driekwartsmaat Zie ginds komt de stoomboot, hij schijnt door de bomen wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is de zak ik zie al een neger verstopt op het dak zou Rudolf het Rendier dit jaar ook weer komen? De Jingle Bells klinken voor jong en voor oud kerstbomen, lichtjes op straten en pleinen kerstdiner, reerug en edele…

nu december zacht zijn witte kringen vorst verbindt, begint de advent van mijn laatste jaar als lang verguisde vrouw, die meerdaags zeven vloeken kent getekend door de lengte van erdoor gedrukte rouw mijn start zal anders zijn, gelouterd door slechts wie ik ben ik lief, verbeter en verblijd scheld alle grieven van dit leven kwijt en blijf…

Hou toch eens op met 't blank correct gezeur dat Sint geen Zwarte Piet in dienst mag nemen dat noem ik regelrecht racistisch framen Op grond van wat? Z'n antraciete kleur? Welke sadist verpest hun werkrelatie van eeuwen her? Da's pas discriminatie!…

December komt, maar gaat ook weer met al zijn feestdagen, groot en klein, zodra het 1 januari is, wordt alles weer gewoon dus niet triest, niet droef, niet weemoedig of somber, want soms, heel soms komt er een heel klein wonder....let maar op.…

Nu mist het woud zijn purpren najaarspracht. Een ritslend kleed van rosse blaadren dekt De weke wegen, waar 't geplet fluweel Van plekken mos, smaragdgroen, zichtbaar bleef. De hoge bomen, zwart en bladerloos, Wie grijsgroen mos de ruige stammen dekt, Herdenken, droef, de zoete zomertijd, En schudden zacht de wijze kale kruin. In de oude toppen…

Takken zijn donker in december, ze lijken dood. Buiten is ogenschijnlijk niets te zien, daar kun je lang naar kijken. Het brengt rust in je ziel en voedt het verlangen naar een sober leven.…

een doek zijn zure zinnen bleven ongehoord Geen reden om te huilen, zonneschijn genoeg, hij zag zijn zelf gemaakte wrok de valse hoop verborg zich in een klein gebleven hoek en tikte met de klok Hij houdt zich groot, met wijsheid en geloof een theoretisch slagen, het gevoel te kunnen en betekenen, en doof te spelen met een onbereikbaar doel…

het is even slikken de bal ligt op de stip voor het intikken en ik sta juichend aan de zijlijn…

ik versta geen muziek in boekhoudkundige taal zelfs de langste reis is onverstaanbaar harde woorden, stap voor stap met zuurstof die men adem noemt verdwijnt de pijn volg de pijlen, de paaltjes met vloekende kleuren galm een echo in het bos als kathedraal verdwaal met vreugde, onverstoorbaar is er soms een stap die geen richting kent?…