Alle inzendingen over Ontwikkeling OR Onzegbaarheid

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Ja, ik beantwoord je zoete zwijgen met het meebewegen in jouw maat, die je onwillekeurig aangeeft op het kloppen van jouw hart dat zoveel weet, maar onzegbaar en onuitspreekbaar.…

de schemer valt, verstomt de taal van vogels rond de kloosterplas in de verte dooft een hoeve haar vensters, blaft nog laat een waakzame hond dan wordt het stil, raakbaar stil zwijgt alles in en om me heen rust mijn blik op de vage einder tast naar wat onzegbaar is…

stilte maakt van zwijgende woorden een snoer van gebeuren ogen schieten vuur armen gesticuleren het onzegbare drama je verbijt de pijn die snijdt door je ziel op de plaats van verlaten waar de tijd als wit laken het stille lichaam bedekt…

Ontwikkeling is te bespeuren; zij is in gang gezet door hen die om broedermoord, om wreedheid en geweld niet bleven treuren of op vergelding zonnen, maar energiek en met elan aan de ontwikkeling van eigen zielsterrein begonnen.…

ze zijn in de maak net zo lang tot ze de smaak van onvergetelijkheid zullen overtreffen ze neuriën een melodie niet eerder gecomponeerd die zal blijven hangen als een luminescente ballade zonder slotakkoord maar het stemmen zal duren tot de boventoon zo helder is dat grondtonen spontaan verschieten van kleur als passend decor…

Verdampt in de vroege ochtend zingt de merel voor de eerste zonnestralen de ochtenddauw dwarrelt neer de grond absorbeert het als haar eerste menu. Ontkiemd door voeding en vocht ontwaakt met geurige gemalen koffiebonen met een lichaam dat vitaal ontwikkelt hervat haar blozen aan de horizon continu.…

nog in het vroege langzaam kleurend uur gedompeld wacht ik geduldig op wind en vuur bij wat onzegbaar blijft haast tastbaar in mijn schoot geworpen wat zich schoorvoetend baren laat louter in schemerige woorden schuilen wil in zachte geluiden nog wazige beelden geborgen…

glimlachend werd ze met open armen ontvangen waardoor het ijs smolt voordat het ooit kans had gezien zich te ontwikkelen…

Mogelijkheden benutten Om uw ontwikkeling te stutten in uw voordeel. Potent, dan 100 procent.…

Ik steek mijn centen liever in het ontwikkelen van mijn talenten.…

discriminatie geketend aan historie duurt racisme voort maakt ontwikkeling kansloos zo blijft de mens altijd klein…

bijna altijd alleen is hij in zijn boekwinkel met woorden op papier biedt hij vensters op de wereld de stilte in het oude pand ademt verlatenheid het ondraaglijke bestrijdt hij met een scherp sissen onophoudelijk blaast hij het onzegbare krachtig uit zijn mond ik kan het niet verdragen: het bittere snijden door de…

Ik zou graag mijn handen op jouw wangen leggen... àls ik jou voor het eerst ontmoeten zal. Mijn rechterhand zou jouw linkerwang èrg liefhebben met gevoel. Ik zal je strelen. Ik wil jou liefhebben teder, voorzichtig of wild, wat dan ook... Ik wil jou vasthouden. Mag dat?…

Het onzeglijke. Het normloze. Het ontelbare. Het oeverloze. Het zelveloze. Het zedeloze. Het radeloze. Het redeloze. Het peilloze. Het zinloze. Vrijheid. Het paradoxale. Bron van Angst. Bron van Moed.…

woorden zijn krom en leeg zij vormen en misleiden steeds verder van de onzegbare werkelijkheid zij verstikken en maken onzichtbaar als een sluier van dikke mist boven de nevel is de leegte: klaar en helder er is geen zicht en niets is er te beluisteren geuren zijn er nooit geweest, en ook de smaak voelt weldadig afwezig hier wordt de…

nooit schreef ik bij nacht zo rood een supplicatie op spiegelzilver zacht een verzoek om gratie nooit heb ik iemand zo onzeglijk liefgehad de uren van de nacht hebben wij opgebrand nog gloeit de sintel te onblusbaar na ik kus je zichtbaar door de spiegel heen als het vuur van timanfaya uit gestolde lava dat nooit meer nooit meer…

stilaan wijkt het licht kleuren vervalen tegen het venster tekent jouw silhouet zich af contouren vervagen in het onmerkbaar overgaan van licht naar donker onzegbaar denken van woorden die oplossen in de schemering en mijn gelaat doch niet mijn tranen toont in jou zocht ik mijzelf maar vond slechts ledigheid…

ogen kan ik je raken, aanraken en mogen of mijn blik kan dit ook verzaken, wegkijken van je ziel doch niets gaat boven het gewicht van de diepte als ik echt naar binnenkijk het doet al het andere doven, maakt het onstoffelijke zo rijk het kleedt je naakte lijf en maakt de zucht gering als ik meedrijf in wederkerigheid; en over iets onzegbaars…

Andere tijden met Akkerland en weidekoeien, Kippen die alle tijd Van de wereld hadden, Die meer scharrelden Met elkaar dan met Een voortijdige dood - Eenvoud en geborgenheid Het vertrekpunt, Ontwikkeling die eindeloos Doorging en nooit stil mocht Staan - tot de tijd mij inhaalde, En het moment aanbrak Om mijn ontwikkeling…

Sjors z’n ontwikkeling In z’n jeugd blijven steken Tijd van de Western; Desperados jaagt hij met z’n posses de wereld over…

in de diepste meanders van ons bestaan leunen we aan tegen wie we wezenlijk zijn sluimeren schoonheid en wilde dromen pakken we uit met onze kwetsbaarheid reizen gedachten over de pijngrens heen vinden we weidse horizonten zeggen we het onzegbare in onze blikken schuilt de tweespalt die ons zal verscheuren…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

hand wil bieden heeft zelf een groot gebrek waar hij de nood niet ledigt ontbreekt ontwikkeling bij hém.…

de zon baant zich voor dag en dauw een weg naar een wolkeloze hemel eenden liggen nog diep in hun veren verscholen tussen het riet een meerkoet duikt onafgebroken in het rimpelend water hoe ik deze gewone, aardse beelden in houdbare woorden verzamelen wil hoe zij onzegbaar verborgen blijven mijn schuchter pogen ver te boven…

Dat brengt de materniteitkennis: gevoed bij herhaling vrucht laat, uit zijn ontwikkeling, men gelost tot moeder geheld.…

Voor uw zwart-witkiekje Is er nog wel een fabriekje, Waar het ontwikkelen kan gebeuren. Waar is de tijd dat Ieder zelf nog een doka had.…

Poëzie is het oud abattoir dat het vlees van de onslachtbaren snijdt het Absolute in de vleesmolen draait de slachter die ontwijdt een oor afsnijdt er een paar onzegbaarheden in prevelt uit ranzigheid zijn mond in kiepert op de verspreking sjiekt waarna hij enige eeuwigheid schendt worst voorschotelt in kerstboomschelletjes een variatie op…