Alle inzendingen over Onzer OR moeder OR aarde

sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode Zee Langs Jericho daar in de verte Dalen we af daarheen Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Yerushalayim shel zahav Veshel nechoshet veshel or…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

Die bloeme heet de liefde van moeder tot haar kind. Een bloem die ieder onzer thuis altijd bloeiend vindt. Een bloem, die, hoe de stormen ook buldren in de hof haar blaadjes nooit laat vallen of neerstrooit in 't stof.…

Klein en weerloos gepest, getreiterd, je niet voldoende veilig voelend op school maken je tot een moeilijke puber. Je grenzen verleggend, zoekende… maar vooral depressief, steeds verder wegzakkend. Bang ben ik, omdat je leven geen zin meer lijkt te hebben en je alleen maar dood wilt. Nauwlettend houd ik je in het oog je steeds tot praten…

laten moeders zijn als de natuur op moeder aarde die met fijnzinnige spitsvondigheid in elke jaargetijde van het leven ons steeds haar zon schijnen laat…

Onzer wil hij ontbarmen. Hij nam kinders in zijn armen: Jesus is een kindervriend! Claartje alleen: Ach was Jesus nog op aarde! Aanstonds vloog ik naar hem heen. Jantje alleen: Ach was Jesus nog op aarde! 'k Vloog met u naar Jesus heen. tesamen: Zoon van God! die eeuwig leeft!…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

-------------------------------------- * bij de dood van Moeder…

De sterrenhemel: een koninklijke mantel – om moeder aarde.…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

liefde tot de mond boven uwer zee gek scherend over kop en staart zonder claim naar schelpen, vormt het slib een bank waarop wij liggen tot de golven komen want ooit dept nooit onzer einder deze dorst zal ooit gelest en ik het weer zo wankelt het soms maar we staan nog op het bloedverlies der aarde van toen en Ozon maken…

Omdat wij mensen niet luisteren willen naar de stille stem van moeder Aarde. Onze goddelijke Moeder Aarde, die ons om boetedoening vraagt. Gelden, die mensen niet betalen willen. Boeten, die we niet voldoen. Moeder laat haar lichaam angstig beven, terwijl mensen haar maar blijven smeken.…

Als bloedkoraal zo rood Druppels Als tranen op de blaadjes Glijden langzaam omlaag Zacht op moeder aarde Zonnestralen Op moeder aarde Zullen deze druppels van tranen Verzachten en verdampen Dan bloeien deze rozen Als bloedkoraal zo rood En wijken de blaadjes En leggen hun hartjes bloot…

met liefde plant ik een kindje op moeders schoot om goed te aarden…

gelijk aan mij geraakt de aarde in alle sferen zo bezwangerd uit ondermaanse maagdelijkheid geraakt stof bevrucht in de levende moeder vaak is dit een moment als alle jaren waar we intens naar uitstaren nog zuchtend in de barenswee mag ik, de mens, opnieuw en vertederd de verduistering uitvaren…

aardkorst van hier tot in Zuid Amerika ik lei me te wentelen in haar moederschap vermeerderd met essences uit vruchten van de wereld ze doet me nogal wat met haar kronkelen van oudsher is ze de aanstichter sommigen noemen haar water anderen rekken haar op als een aquarellend fontein God is ze nooit geworden ondergeschikt zoals alle moeders…

verlies van mooie zinnen, moeder een grote taal en het standpunt van.. een aarde, die niet lezen kan…

- sterrenzaaier baarde hemel en de aarde kuste goudgelokte haren zonnejaren als geen één en wij - de kinderen van eenvoud die haar sterrenstof eens waren draaiden duizelend in banen ons geluk steeds om haar heen…

Zijn we met z'n allen verdwaald in de jungle van machteloos en mateloos? wat is nog niet verkracht en houdt nieuwe kaalslag de wacht. wou dat ik zelf eigenhandig een woestijn kon verhinderen voor onze geliefde kinderen. Och neen, we zoeken gewoon de zon want al dat gebrom vinden we erg dom. Slaap rustig en leef lustig we houden het…

soms zag ik de sneeuw op je smelten heb mijn zaadjes diep in je gelegd heb ook geschopt tegen jouw kluiten wat is goed en wat is slecht nu ik weet wat jij hebt te bieden kan ik niets anders voor je doen ik begrijp wat jij kunt verwerken lieve moeder, ik wil je groen…

want Onze Duif is er niet meer Altijd zul je een plekje houden hier in onzeren hart al doen deze nu zo zeer Lieve Duif we zullen je heel erg missen, Dag hoor... tot ziens ooit maar weer…

weet het wel zegt moeder Aarde…

Uit geluid van taalgebruik is in een onbestemd verleden uit liefde voor Moeder Aarde de behoefte om te zwijgen ontstaan in de stilte die daarna is blijven hangen deed de mens zijn kleren uit uit liefde voor Moeder Aarde en ging voortaan naakt door het leven onder het helderblauwe hemelfront allemaal tegelijk in blote kont.…

verguisd en vereerd moeder aarde is een kei want was zij een mens was zij allang geëxplodeerd…

'Treinen vertragingen' schreeuwende krantenkop lekker lang wachten op Utrecht Centraal Zo dus verdwijnt het woord spoorwegverdraagzaamheid rap uit het vocabulaire onzer taal…

de boer keert het gras het landschap krijgt meer lijnen moeder aarde groeit…

Het is mijn lieve moeder, die op aarde niet meer beeft, van angst. Het is mijn sterke vrouw, die niet op mijn moeder lijkt, maar waarin moeder is blijven leven. Van haar, van hen, hou ik, met héél mijn hart. Het hart van alle moeders.…