Orpheuzen
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 
388
388jij schrijft me
door het raam
een stil leven
van vage vlekken
aan elkaar geketend
waar ik als dichter
sterf buiten het zicht
van lege bomen
en uitgestorven vuur
vreemd lachend
hoor ik spotvogels
schateren met
afgerukte bladeren en
mijn grijsomrande huid
want alles wat
ik onderweg schreef
was de adem
van warmlicht verlangen…
Bezig met laden