Alle inzendingen over PRESSE PAPIER

Praten, dat zou men dan graag willen 't zou de angst misschien even stillen geen internet, praten zo dan op papier maar doe ik je hiermee wel een plezier?…

Het maantje dat op Sinterklaaspapier U hartverwarmend toelacht door de bomen Schijnt nu van de verkeerde kant te komen De wetenschap vergalt weer ons plezier Madrid zei desgevraagd: 'We zitten fout, Maar er is één excuus,de Sint wordt oud.' Op sinterklaaspapier staat de maan vaak verkeerd afgebeeld. In plaats van een avondmaan is in veel…

een stoet van dichters strompelt in duistere nachten op zoek naar het wijkend woord normale mensen slapen zich niet bewust van al die stakkers die zuchtend blijven zwalken verfrommelde vellen stapelen zich tot zij ten einde raad hun oud papier doos vullen…

'k Voel wat ik voel voor de val zich inzet 'k Liep de tegels d' een na de ander Mij vleiend op het gras onder de druiven Verloor mijn gedicht geleidelijk glans Hoe effectief toch is ware genegenheid Als liefde plotseling uit de lucht komt vallen? Met gesloten ogen slingert het gewelf met enorme lichtflits een lichtstraal naar beneden…

Zwevend over de regels, letters los van elkaar Verbonden door gedachtes, door een schrijvende hand Veel zeggend, of juist niets de leegte opgevuld als een stilte op papier Niets blijft onbeschreven, niets blijft bespaard Geschonden op papier Zoals het in het echte leven gaat.…

Ik heb elk jaar een nogal vreemde kwaal Als eerste op die mooie dag in maart Vlieg ik de winkel in met volle vaart Ik heb ze op de plank staan, allemaal Het is een ziekte, zult u wellicht denken Ik ben verslaafd aan boekenweekgeschenken…

vergeeld papier het handschrift verbleekt armzalig rijk overblijfsel van geschreven gedachten…

Ondanks hij haar eens met liefde bedekte Haar dienstige volle lichaam prees Haar beminde en plooibaarheid hem niet deerde Onderging zij dat de tijd zich tegen haar keerde Zijn niet aflatend minachting altijd weer tergend Maakte haar onzeker soms zelfs bang Noopte haar schoonheid te verbergen Hunkerde zij naar liefde haar levenslang…

Het is al een ervaren ideaal, dat een naam diepzinnige sporen laat Ook lijkt het dieper dan normaal, dat ik de wenken prees van het gelaat In eenzame uren zonder aanduiding van tijd vanuit de stilte gluren en door iedere klank bevrijd Nu galmt het laatste lied en dooft de laatste vlam wetend dat jij hierheen ziet verlaat ik de drukte…

Het windstille gedeelte van waar jij eens stond tussen de duinen midden in het zand daar is waar onze liefde een einde vond Het windstille gedeelte van de natuur zo mooi en blauw vertelt mij dat het over is het spijt mij ik hou niet meer van jou Door de stilte van de wind die je niet hoort door je tranen wil je zeggen dat je blijft…

toen mepte hij plots de zware bal tegen het pla- fond. zó, dacht ik en ik prees hem de hemel in, gaf hem gewoon gelijk. hij keek nogal getergd, boos naar mij, 'k maak- te dat ik wegkwam.-…

de maagd maria mij verschenen openbaarde mij haar benen hetgeen een zalig uitzicht bood op haar onbevlekte schoot ik prees de heer mijn lieve heer de maagd Maria is niet meer weet u waar ze mij op wees 't is zo zonde van het vlees mijn lust die heb ik uit gestort op zoek naar eeuwig leven aan vlekken was er geen tekort die heeft ze…

de waarheid vond toen hij zijn mening de ruimte gaf Zie de rouwende menigte dwalen een dodenakker als labyrint En zij die hun waarheid stalen openbaren nu hun schrikbewind Een geest van populisme heeft zijn masker afgedaan; een in onbehagen gewortelde vrees En zo is er een onverbloemde haat opgestaan in eenieder die voorheen de vrijheid prees…

We leven met elkaar hier, in dit landje. Op ons kleine stukje grond, zo zeker zo veilig. Ons eigen eilandje, omheind en afgebakend, als was het heilig. Toch kruisen zich onze wegen, als we onze veiligheid verlaten gaan. We komen steeds elkaar weer tegen, als we buiten onze grensjes gaan. Dan gaan we vergelijken, argwanend zien we elkaar…

Het thema 'paar' was voor Rodin niet te draineren Steeds opnieuw door hem gecreëerd Onuitputtelijk gehouwd en getekend Als een ware kunstenaar: in brons en marmer Op papier Van ambachtsman tot beeldhouwer Menselijke passies in marmer en brons Met een buiging in de richting van Michelangelo. Zichzelf duidelijk Plaatsend.…

ik hoor de bomen niet meer hun zwijgen benadrukt mijn stilte wanneer ik net te laat voor de zomer word weggeblazen ik ben alle woorden vergeten weet niet waarheen de ribben op mijn rug zullen waaien de losgeweekte bloemen het huis vol spiegels of de opgedroogde gevallen bladeren ze hebben mij niet lief de eeuwigheid lijkt te dromen…

alles past buiten de bloemen en het kruidje-roer-me-niet de uitgeslapen lucht niets wordt daar bedrogen bomen worden woorden en spreken oevers toe, eenzaam tot de eeuwigheid een vonk van poëzie alles of het niet meer verlaten, het teruggaan naar de uitgeputte dood; het pseudoniem van een ongepaste leugen…

alsof ontelbare handen een horizon bouwden, warm en rijk als zilvervuur rond flower fairies en jij er bij hoorde, vol van schoonheid in een taal die ik niet spreken kan slechts liefhebben in het verlegen lilalicht en in de eenvoud van je verdriet ik zag je daar naar een regenbloem gebogen -kom binnen- ik zag het hart…

voor blad omdat zij die fluister nodig had haar liefde op papier…

In dichters boomgaard is de nacht vangzeil voor voedzame woorden, in de morgenstroom van nog te vinden eigenwaarden, lijkt kern en daad te zijn vergeten, denkt waan en waarheid te benaderen, wat overblijft zijn alleen de korsten van het avondbrood, waarin de tijd bakzeil heeft moeten halen, verloot de kruimels op papier uit de…

Stilte omhelst mij laatste noten en wat wijn je bent niet bij me, wat let vrolijk zijn blader oude boeken verslindt wat schillen sommeer oude prullen in spiegel van venijn tel af en toe regendruppels op onzichtbaar papier papieren stilte is niet fijn.…

Met zoveel narigheid in de krant op het nieuws, kleurt mijn papier zwart, is mijn inkt rood en mijn gemoed, slaat al mijn ideeën aan gort. Met branden daar, overstromingen overal, moordpartijen en overvallen, kinderen die de boel belazeren opnieuw examens moeten doen, met zoveel narigheid is mijn nieuws rood op zwart…

Uiteraard; wc-papier. Wat is toch die aantrekkingskracht? Die lokroep van een stuk papier waarmee men de bilnaad opschoont. Vanwaar die spontane volksstrooptocht? Is het de angst om de hele dag de broek aan de bips te hebben plakken? Bang dat we met de hand en stromend water in de weer moeten?…

Kroegen, veel nat Gerstenat en anders In de week van de dorpen één vrije vijf werkdagen één zondag Met voor laatste dag, drie kerken en zeker de kroeg voor vijf volle dagen in een week gelegd Die vijf van zeven die vijf dus en één plus één Twee vrij en drie kerken en zingen Zeer zeker en beslist met dus voor de rustdag Papieren…

bewijs, niet uit te wissen sporen trekkend in ontwapenend vertier bij het kleinste detail staan ze stil, het was de wil om hen te dragen naar zelfstandigheid, misschien de schijn van onverzettelijkheid in een tijd die niet ongemerkt ons hun voorbij glijdt naar een bestemming zonder zekerheden, die plek te vinden onder hun hoedjes van papier…

Wanneer zijn verzen zwart op wit, zijn diepste ziele roerselen in snippers vermalen tot pap verworden, om papier te leveren voor een andere dichter, wiens stem niet gehoord, wiens roerselen niet gezien en wiens verzen niet gelezen worden.…

Wit papier laat mij de leegte vullen Tussen bladrand en bladrand Vul de leegte in met kriebeltjes En krasjes en dingetjes En dan heeft wit papier betekenis Vul mij de leegte met hetzelfde Dan krijgt de ik een zijn Geen wit papier in mij…

.** Umberto Eco; 5 januari 1932 - 19 februari 2016 * World Press Photo 2015 **Zijn het duivelse krachten die zoveel onschuldige mensen ten onder laten gaan...?…

Hallo meneer papier, Zegt meneer de stier. Ik waai gewoon een beetje hier, Zegt meneer papier. Meneer stier zegt, Wat stinkt het hier. Ja inderdaad zegt meneer papier. De meneer stier zegt, Ik weet het al de poep van mij ligt hier.…

Ik zet mijn zorgen op papier en vouw er een bootje van Zodat ik deze kan laten varen zover het maar kan Ik zet mijn zorgen op papier en vouw er een vliegtuig van Zodat ik deze kan laten vliegen met een onbekend bestemmingsplan Ik zet mijn zorgen op papier en verfrommel deze tot een prop Gooi het in de prullenbak en weg is al mijn getob…