Alle inzendingen over Paria

In de ogen van vele mensen ben ik maar weinig waard en ik word gemeden als de pest, als een leproos. Toch voel ik dat God van mij houdt en dat doet mij alle onrecht verdragen. Geheime mensen waarderen mij wel. Mijn interne verdriet is mateloos en slechts weinigen kennen de oorzaak, die ook hen verwoest. Gebrek aan liefde is een reden…

Al kan ik nergens heen en staat mijn lot getekend in de sterren, gevangen van kindsbeen af, een onzichtbare kracht blijft mijn gang versperren, iedere beweging is verdacht en elke uitval wordt gestopt. Binnen een seconde ligt het zwaard mij op de keel. Voordat mijn ik zich vrij ontpopt is heel de wereld in een harde schaal ontaard. Ik dool, onthand…

(Een hoop ijdelheid) Virtuoos doch afgeleid toont zijn kunsten achteloos Onderdaan der ijdelheid Roem en rijkdom- gekkigheid Om den brode nodeloos Lust als broze paria Publica hysteria Aanbidden van gebrekkigheid…

Vandaag gaat Wilders naar de Schilderswijk De Hagenaar lijkt, door de Sharia Aldaar in eigen wijk een paria Daarop heeft Geert zijn eigen Wilderskijk Het schijnt dat in die buurt zoveel niet speelt Maar Geert is, dankzij Allah, weer in beeld…

Vandaag gaat Wilders naar de Schilderswijk De Hagenaar lijkt, door de Sharia Aldaar in eigen wijk een paria Daarop heeft Geert zijn eigen Wilderskijk Het schijnt dat in die buurt zoveel niet speelt Maar Geert is, dankzij Allah, weer in beeld…

Ze doen Europa beven Gelukzoekers uit Afrika Gemeden hier als paria Door valse hoop gedreven Kansloos zijn ze en toch Wint de drang van zelfbedrog Al mislukken negen tochten Om de tiende wordt gevochten EU hou het humaan Pak de smokkelhavens aan Schiet alle boten lek Niet ná maar vóór vertrek…

pigment ontnomen evenals je onschuld sinds 'n worgengel aan je bed verscheen angst realiteit werd toen je zus is vermoord in het zwart van de nacht bleef de hemel sterrenloos overdag verstoten uitgekotst paria totdat de avond valt het donker vreest brandende zon verzengt de huid het gat in de ziel lijkt onheelbaar…

er was eens een dametje Kraaygraag die zong liefst de aria in 't duin met vogels uit Den Haag 's morgens zette zij met hoge stem in hield aan tot avondrood kreeg blos op haar wang van goede zin zo ging het jaar in jaar uit alle dagen men zag haar als paria alleen duinfluiters floten zonder vragen ook Karel Konijn werd er tureluurs van…

Ik dichtte vaak over mijzelf in termen van een paria, een melaatse en een verschoppeling, maar ik ben nog het meest door mijzelf verstoten. In mijn bittere eenzaamheid en woestijngedraal rollen de nullen als cobra's op mij af en lig ik naakt van kou te sterven in een kathedraal, die wordt gesloopt door psychiater Ernst Big.…

Als straks de klokken luiden door de stille nacht Loopt hij eenzaam door de kille donkere straten Hij komt van ver en niemand die op hem wacht Hij moest huis en haard en familie verlaten Nu loopt hier verdoold als een ontheemde Nergens wacht een rust plek of een warme haard Hier is hij slechts een paria niets dan een vreemde Slechts herinnering…

Maar ook naar waar ze hem na zijn zegevieringen als een paria verstoten hebben. Ze herkenden niet de geniale dichter in hem. Op zijn jonge leraar literatuur na. Ik bekeek zijn buste en mijn hart brak opnieuw.…

Ik herinner mij hoe ik mijn eerste sjekkie met hasjkorrels kreeg, hoe ik daarna de biologiejuffrouw in allerlei rare, wulpse poses zag openlijk het uitgierde van de pret eruit gestuurd werd bij de directeur werd uitgefoeterd vernederd uitgekotst mijn beste vriend als paria verklaard een ongewenst sujet zonder waardigheid maar hij was juist…

En moeder Teresa behandelde een paria, alsof het eigen familie was. En dan die vele naamloze boeren gedurende de tweede wereldoorlog jaren; die de redders in de nood van de vele stedelingen waren.…

schone en trieste melodieën rozengeur en passiflora hangt in 't wonderbaar licht waar we de liefde voelen stromen in dichterlijke aandrift met wenende ogen zich baant een weg door ruimte en grotten waar ze de poëzie door 't trots gemoed bespotten het regent klachten die op beredeneren wachten verloren voor de poëzie…