Alle inzendingen over Pim

Je hebt onze hoop in koele bloede vermoord Een nieuwe Pim is nog niet geboren Heel Nederland lijkt gestoord Dus tot die tijd word beunen Rijkelijk beloond En zal 't eerlijk witte werken Door politici en ambtenaren worden uitgehoond…

Hittegolf, gele lava, Koude Frisdrank, IJscokar Vrouwen borsten, smeltend zand, Zwetend vlees, geur van zonnebrand, Hittegolf zee bij Zandvoort, Boeteboeken, wespenmoord, Houten Rackets, Strandmuziek, Gitaarakkoorden, Vis van Niek, Duitsers graven ik moet gaan, Kladblok vol dus nu maar staan, Dag mooi Zandvoort je was mooi, Puffend Hittegolf…

(Rika Csardas) (Wijze: Ritka buza, ritka arpa) Aszik vamme werc komcseggic szunne menou rika, rika, laane menou. Evve nochwa tetegec kerd toenoula melos mal legec, mal legec toenoula melos. Em ma proppe, etep proppe Em ma sèzchela melos Tottic nedde crantep emme leckurre segret, danszeg tse kanapee, kanapee toenoutyn…

Strijd of geef het nooit op, Sta en zie toe niet te vallen, Wapper met het vreugde koren, Juich met de vrolijke cimbalen, Vergeet niet te blozen in het nieuwe Jeruzalem. Min met de minnende, Roei als de stroming stroomt, Vecht als het gevecht zich bevecht, Roer, twist, verberg en onthoud. Rotsen bloeien als kostelijke nardussen,…

Als regens waaien in de hoven en maaiers op de heuvels gaan, bundel ik mijn vreugde tot schoven. En het oog is hol en vol tranen. Bomen lozen bladeren, ik haar, schaduw en nagels. Kort ben ik op aarde, korter dan een sjaal. Steeds verlaat mij weer de ochtend. Steeds lokt mij weer de laan. Tot ik door het dwarse tuinhek ga. Dicht is het…

Steun en hulp geven, er altijd voor je zijn. Spanning in de metro, ruis op de lijn. Ruggen tegen elkaar, geen gepraat. Hoofden afgewend, toch volg ik jouw gelaat. De ondergrondse spiegel toont jouw bezorgde blik. Onzekerheid, nerveus, jij boos en stil ben ik. Jouw mooie plaatje lost snel op, nieuw daglicht dient zich aan. Ik zit hier aan jouw…

Hosz pitá Aggou jehosz pitá Dikkesgommelmettuntoet Hosz pitá Tibesz tehosz pitá Di debedde vóron sdoet Segge seffe, worruwáck kurdán Mottu nogwa tvan debáck kurdán Mottu melluk, mottekág gullán El ke óg tente sél lufte dön. Hosz pitá Aggou jehosz pitá Prut tult saggies inpro teszt Hosz pitá Tibesz tehosz pitá Assun fön wattisz gepeszt…

Een os slaapt nog als in een ei. Een scherpe lijm smelt in de sloten. 't Is Pasen en zeer overbodig. Op tyfusbleke bomen breken zweren open. Een rode melancholie komt bloot. Een geel oog valt uit een Kaaps viooltje recht in de slokdarm van de modder. Zo slikt geen flessenhals of viskop. Gele gummibladeren waaien onderuit een urinoir.…

Huil niet, Majorca, Want je vader zal komen en zal je slaan En zijn hand zal rood op je lichaam staan. Hoor je de honden, De honden, Majorca, Heel in de verte blaffen gaan? Hoor je de dronkenmanspraat in de wind? Je dronken vader komt er aan. De weg is te smal en het meer is diep: Hoorde je, hoe hij mijn naam daar riep? ‘Maria…

Rinus deelt vlug de kaarten op en bromt met zijn verhitte kop een lang-versleten lied; de kaarten kleven met de randen aan doorgerookte vissershanden, in spanning, wie er biedt. En achter, als een mistig baken staat zwaar het licht op 't groene laken en ballen, die elkander raken of niet. Een uitgemergeld ambtenaar zit op een krukje bij…

Het sintelschuttingpad is grauw, Is ’t zon, is ’t regen? Ik weet: het bord van Nelle’s tee Ligt halverwege; Voor fietsers is slechts tegenwond, De zwarte stoet, die wegen vindt, Om kwart voor negen. De gloeipeer bungelt aan een touw, Is ’t vandaag, is ’t morgen? Het loon draait in de draaiboor mee: Ik ben geborgen ; En tussen het ratelend…

Zeg het maar, dat ik te dom ben om met je te praten, dat je me liever naar huis zou laten; thuis bij het aanrecht en thuis bij de wieg. Zeg het maar, dat ik niet lieg, je wist dat het komen zou, vroeger of later.…

Draaikolken van dit leven, zuig mij naar de dood. Zie hoe tere bloesem in een vrouwenschoot welken moet door woorden of een valse grijns. Sleep mij naar het einde, vraag mij geen accijns voor goedkoop genoegen. Lach niet om mijn leed, als gij ’t innigst leven zelf met voeten treedt is voor U een wonder…

Ik denk bij de regen slechts aan een paraplu, want ik ben heel simpel, simpeler dan U. Zout is voor mij oorzaak van een bruine huid, want ik leg de dingen erg simpel uit. Ik vind socialisme zonder meer verkeerd, want ik ben nu eenmaal ongecompliceerd. Praat ik over liefde, dan denk ik slechts aan vlees…

Het kruisigen van brood En water, melk en honing, Sprekende val tot de rots, En keer, tot de zee, die valt, En beukt, en neigt, en breekt. Ook ik ben de zee, en ik zwijg Want ik ben de wind, en ik Opteer want ik ben het land, Droog, nat, oorlog, winter. Honger en gebrek, twijfel En blindheid, ik ben melaats, Toch ontstaat het…

En de wind valt, uit zijn schaduw En het licht staat in zijn donker En ook het bloed stelpt zelfs Zijn wond, wonden, gedachten Splijten, oceanen, roeren, Een mens twist met God, en Verliest, gaat ten onder, valt Maar staat, in Hem. Ook mijn neigingen komen voort Uit blind verlangen, de neiging Tot de beweging tot de aanzet, Van het geëtste…

Je niet los te laten, en Je niet doen omkeren, Kerende, naakt, niet bloot, In ontzag en consternatie, Het beeld, vorm, inhoud, Van de knecht en zijn kracht. Stof uit stof en as uit as Jij moest reiken, naar iets, zoals alles reikt Naar iets. Je bent gevonden, het dogma Der ziel, strijd, kracht, einde, Ook ik verwond, ook ik steek…

Tijd, opening, pijn, reflectie, Het staat en het loopt, en Het beweegt, naar, van, Ongeveer, loopt het op zijn Einde, ik was naderende (Om mijzelf te zien verschijnen.) Lig ik, hoor ik mijn oor, Proef ik mijn lip, Het hart loopt over En het oor raakt niet vervuld. Ook ik ben bang voor de Tijd en het hart van de zee En de harde…

Tenzij de richting mij verraad, Met een kus, een trapeze, Het woest geweld, de natuur Der dingen, het hete, het zachte. Ik strek mij, tot de verbeelding Waar ik tot spreek, hoek Voor hoek, en oppervlakte, Voor oppervlakte, ook neig ik, Struikel ik, bid ik zonder ophouden, Door Hem die mij kracht geeft. Een verkenning van beeld…

Net nu ik lag En mij tekende Getekend werd Heeft elke lijn zijn Klank, en elke stem Zijn gewicht, Toch gaat het niet Boven het parallelle, De ontbering van hart En ziel, falende, wegende. Dat het streeft, En zich ontknoopt, Spontane reacties, Er dwarrelt iets, Lucht, ruimte, Weerstand, Er kruipt iets, Knieën, oevers, Gebeden…

Koud, het is koud hier, het lijkt winter, maar de lente laat zich temmen. Ook ik ben het verdriet, de stilte, het gebrek aan, licht, ruimte, ontferming. Ik zie springvossen paren, en ik zie karkassen kraken, kadavers branden, dat het zich laat zien, staren. Ook ik ga ongemerkt voorbij, door de woestijn, en door de consternatie…

Wij strijden, voor bloed, voor ongelijk, voor verlangen, wij strijden, voor het vergeten, voor geen vlag, voor alle twijfel, voor verloren zonen, voor strijd of strijden, als fictieve levenslessen, als existentiële bekommernissen, als ontzettende consternaties, ik verschuil mij, in kille retoriek, zijn of mijn wezen dragende…

In het bleke ochtendgloren Stapelt Dora nachtclubstoelen, Want dat doet ze van tevoren Omdat ze de vloer moet spoelen. Zo maar schrobben is zo zonde; Even doet ze snel de ronde Om vooral de driekwart peuken Voor het knechie in de keuken En de bandjes van sigaren Voor haar nichie te bewaren; En vergetene corsasies Zet ze thuis…

Ook ik sta te gebeuren En de vloed De vloed Trekt zijn eb Naar zich toe Er broed een oester Een meeuw vliegt Ook ik ben verliefd Aan de oevers van de Oosterschelde Koren staat te schitteren De regen staat in bloei Het is winter Of zomer En ik ben niet ongelukkig We varen over geen water En we slibben over geen schorre Een zandbank…

Traag gaat geen woord Er valt iets nader Kamperfoelie staat in bloei Ook ik ben mij bloeiende Ik vergeet de wereld zonder Geweld ik vergeet de naturen Zonder besef der tijden Oorsprong en Genegeerd worden en genegeerd Zijn ontfermd U mijner en dat ik U niet langer terge met mijn zonden. Ook ik ben blind geboren en ik Tast mij in geen…

En ik splijt ze eist ik Noem mij dwaas Verleggende symbalen Oorsprongen neo-situaties De claustrofobie slaat toe Een oorkonde slaat mijn wang Ik keer hem de rug toe En lach in mijzelf drie keer Van de Vader Van de Zoon En van de Heilige Geest Dat ik het nooit geweest ben En desondanks het toch ben Geen eb kan mijn vloed Beminnen weigeren…

Ze slaakt geen zucht En noemt mij niet in haar Stil refrein Ook ik ben stil En staar haar naar Nader nu Stiller nu Geknecht worden En geknecht zijn Ze droomt van revolutie In haar geborgen zijn Van gras en geen helm Van boodschappen verborgen in het woud De schelde roert zich Het is niet stil in Antwerpen Soms lacht ze en is ze een uit…

Vergeet te ademen of begraaf een filosoof, Hang niet teveel gewicht aan je eigen gelijk, Omgeven door omgevingen, vergeten te gedenken, Ik fusilleer geen gezang, of ets, of wens, of niets. Stilte is geboren uit spijt, gedrenkt in silhouetten, Toch, zal het gekrookte zout mijn verlies omarmen, Is het vrij spel, traag, gaan, er zijn.…

Of is het een silhouet, Dat verrast, Gebrek aan melk, En honing. Twijfelend doch vriendelijk, Verleg loopgraven, Wordt verliefd, Begrijp niets. Vervreemde romantiek, Verkochte antiek, En dan tot bloedens toe, Mij toe te vallen.…

Verken ritme, gestalte en bewijs, Schrijf een nieuw alfabet, Zonder twijfel, zonder angst, Begin met vrolijke cimbalen. De stilte zwijgt er groeit iets, De stilte zwijgt er bloeit iets. Dit is geen ontkenning, Hier staat alles in ruimte. Bloesems neuriën, Vlinders minnen, Ruwe schaduw! Ruwe schaduw!…