Alle inzendingen over Rennen

Kom, mijn lief We gaan rennen Kom, mijn lief Wees niet bang Pak mijn hand We gaan rennen Door bossen Over heuvels Langs stranden Verliefd Niets te gek Kom, mijn lief Wees niet bang We gaan rennen Straks Bezweet Vallen wij neer En dan Kom, mijn lief Wees niet bang Elkaar omarmen Vanzelfsprekend Innig kussen Voortkomend uit een…

voetstappen op de weg ze lopen naar de horizon de passen worden groter omdat toen het rennen begon ze rennen naar een wereld hier ergens ver vandaan en kunnen gewoon niet stoppen ze moeten, moeten verder gaan ze rennen verder en weer verder en hebben het ontzettend druk ze zijn alleen maar bezig met hun zoektocht naar geluk ze zien…

Rennen, opdrukken, springen, joggen. Kijk hem gaan! Maar helaas, het bier en patat heeft al die moeite teniet gedaan..…

dit en dat een woestijn een paar rivieren die nooit aankomen zo graag had ik altijd met je willen zijn wat kan ik nog zeggen een gedicht of zo of het moment dat je naar me toe kwam rennen en dan? en dan…

In geen velden of wegen Zijn velden of wegen te bekennen In geen weiland Is een paard aan het rennen Geen bos Waardoor je de bomen niet ziet Maar toch maak ik Dat ik ook van niets geniet…

wonderlijke houten dieren staan in de groene leegte van het Groninger land ze staren naar de wolken vannacht rennen ze voorbij de horizon…

Rennen. Tijd verspillen. Simplificeren. Lummelen. Rondhangen. Dagdromen. Kuieren. Tijd maken.…

Ik ben nog jong Ik moet nog rennen In de richting Van de wind Ik ben nog jong Ik moet verkennen Waar zich mijn geluk Bevindt Ik ben nog jong Ik moet nog wennen Aan de mens Voorbij het kind…

nabijheid als we hem laten groeien ik laat je los zei mama het laatste stukje mag je rennen wees opmerkzaam mijn kind…

Voeten die rennen willen. Over het blauw van zee wat wegvalt. Wij nooit meer samen zijn.…

het zonlicht zinspeelt op Lente als verstokenen van rennen we massaal naar buiten om van elke straal driedubbel en dwars vurig te genieten ze kust ons…

rennen verweg nooit meer terug voelen niet omkijken toch gedaan diep in zijn ogen zie emotie voel verdriet draai je om recht in zijn armen voor altijd…

knooppunten op stations mensen rennen op perrons om hun trein te halen waar gaan zij naartoe wat is hun vertrekpunt hebben zij een bestemming? in het onderweg zijn komt bij mij verwarring over doelgerichtheid…

steeds dichterbij konden mijn wortels nu maar rennen maar ik ben niet vrij nu is het te laat nu is het te laat mijn leven is voorbij het is hij die op mij staat heel even heb ik hevige pijn maar dan voel ik me eindelijk vrij alsof mijn wortels kunnen rennen…

Duivelse ogen kijken mij aan Door vagevuur omringd Voel ik de angst Die mij zo verblindt Ik stop met rennen Mijn benen zijn moe En ik draai me om Naar mijn tegenstander toe Maar ik voel me weer krimpen Zo klein als een kind Hoe kan ik die angst afwerpen Voor het rennen weer begint ?…

Te weten dat je voor zulk ongeluk nooit hard genoeg weg kunt rennen, maakt mensen bang en zal nooit wennen!…

heb deze ziekte ook nog nooit gehad Vecht terug naar betere tijden Je heb de kracht in je om daar toch voor te strijden Die kracht zit in je geest Dat is bij jou zo je hele leven al geweest Dat zijn jouw sterke kanten Je wist altijd al van wanten Dat kan je niet ontkennen Want voor je het weet Loop jij weer rond te rennen…

als het je niets zou doen als het zo is omdat je denkt dat gemis je niets doet omdat het nou eenmaal zo gaat het je belet te doen wat zou kunnen of willen wat we je gunnen als het je niets doet als je vergeten bent als je vlucht als je rent maar volledig stil staat en je alles maar laat je hart niet meer praat en het gaat…

ik ren en ren en ren iedereen voorbij en alles en iedereen die stilstaat wordt gepasseerd door mij ik ren en ren en ren en als ik bij de finish ben realiseer ik me dat ik win maar ook dat ik weer sta aan het begin * *voor de duidelijkheid voor sommigen, dit is natuurlijk een metafoor voor het leven, ‘the circle of life’.…

Altijd zal ik blijven schrijven en blijven lachen en blijven vliegen heel hoog en hartelijk omdat ik jou ken en jij kent mij ook al ben ik niet van jou maar ik zal naar je toe rennen met open armen en een lach.…

Natuurlijk was ik weer van de partij U zult mij op de foto's wel herkennen Ik ben richting de golven aan het rennen Die Muts is van de worstenmakerij U zag mij niet, teveel die op me leken? Waarschijnlijk heeft u dan niet goed gekeken.…

Rennen in een wereld zonder licht alsmaar doorgaan zonder bij het ware geluk stil te staan.…

Het is nacht En het zwart zit je aan te gapen Onderweg Zonder maar een woord te laten Blijf je rennen Druppels vallen, vanwaar? Ver weg, nee, dichtbij..…

rennen, vluchten in de duisternis geen uitweg de schaduw van jou blijft me omringen…

ademen neemt soms de must van rennen in de tijd die nimmer wacht of even rust en telkens verder glijdt hoe nietig kan een mens zijn die in zichzelf verdwaald en tot de conclusie komt: ik heb mij ingehaald!…

benoemen is een vruchtloos verpozen in het ongekende immense heel-al toch ontkom ik niet aan het erkennen dat ik me doorgaans gedragen voel er niet meer voor weg kan rennen dan wel kan zeggen wat ik er eigenlijk mee bedoel of dat ik deze gewaarwording, zo maar, zelf heb uitgekozen…

Ik verlang terug naar dat kind Zo onbevangen rennen in de wind Vrolijk enthousiast altijd vertrouwen Elke dag spelen van het leven houden Ik verlang terug Naar mijn naïviteit Zonder zorgen….. ben het even kwijt…

Of lange benen, ja, benen om zo hard als ik kan in je armen te rennen. Niets van dat alles. Ik heb mijn ogen en mijn handen en dit papier om je iets van jou en iets van mij te laten zien.…

altijd bezig met hun mond maar ik altijd met m'n handen geen moment stil bij hun maar altijd stilte bij mij ze zijn hier en dan weer daar maar ik altijd ergens anders ze rennen en vallen niet maar zelfs als ik stil sta struikel ik we verschillen in alles en toch zijn we gelijk…

Ik kom weer voorbij die beuk een lange sleuf een slanke holte in zijn stam in zijn kruin azen kraaien doodstil een handvol eekhoorntjes nesten hier rennen gehaast een koers op leven en dood…