Alle inzendingen over Romantiek OR liefde

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

zijn liefde geeft…

Bij het schijnsel van melkwit maanlicht rijpen de geesten die naar liefde smachten. Wordt door passie met elkaar verbonden, en krijgt romantiek iets van een eigen gezicht; wanneer twee geesten in één gedachte samensmelten; en hun geluk reflecteren naar het eeuwig sturend nachtelijk licht.…

Boterbloem als metafoor Vinkentouw als rode draad Arendsoog als antiheld Romantiek als houden van Paringsdans als ritueel Ongekust als maagdenvlies Onsterfelijkheid was zijn deel Maar leven kon hij niet…

het glas danste niet wel de beelden die in aansprekende kleuren hun acte de presence weerkaatsten ik zag hoe jij door kleine hand en vingergebaren de groep leidde met ogen hun passen en richting lief duidde jij schitterde lach die opbloeide in de grote finale gestreeld door fleurig fluweel in een ovationeel dat de hemel haalde…

wij gaan geen herinneringen begraven die nog nauwelijks werkelijkheid hebben gedragen ja warmte en liefde in het leven van nu zonder te beseffen dat je ook drijfnat wordt van regen zonder plu vitaal in het dansend nemen van kleine drempels die hun stempels niet onopgemerkt op ons achterlaten maar die in spanning en vernieuwing…

Ik heb een kaarsje aangestoken dat je nu voor je branden ziet een theelichtje, meer is het niet waaruit een vlammetje is ontloken wakkerend probeert het moedig de hele kamer te verwarmen je in eenvoudigheid te omarmen klein, verlegen maar warmbloedig Ik stak dit kaarsje voor je aan niet omdat ik een god vertrouw maar omdat ik geloof in…

Jouw naam dwaalt als een zacht parfum door de stegen van mijn verlangen waar passie en tederheid elkaar bevangen Jouw ogen kijken als zachte beddingen van rivieren door de bergen van mijn kracht waar de hoop en liefde wacht Maar oneindig ver lijk jij bij mij weg te bewegen als een niet te vangen ster De dagen klimmen waarna ze dalen…

Ontdaan van elke waan brak de maan in tweeën en zag de zee de liefde genadeloos vergaan Rozenblaadjes van geluk de laatste adem van stil begrijpen fluisterden zacht; 'hier eindigt onze nacht'…

jij hebt de kleuren geraakt met je romantische smaak ze in vorm gelijkheid gegeven ook al lijken hun hoeveelheden dat anders te beleven juist het accent de subtiele plaatsing zindert ineens van ongekende warmte benadrukt de kracht van het hart dat eindelijk romantisch heeft uitgepakt handenvol sfeer in ogen en lach waar mensen…

Wij tweeën, samen alleen ademen we onze liefde in. Voor altijd, voor eeuwig zweef je in mijn diepste ik.…

Fabelachtige heerlijkheid vol zuiver diep verlangen Je lach werkt zo aanstekelijk Mijn hart komt tot ontvlammen Wat sterk was is nu tot was aldus verworden Het raamwerk ontdaan van rastering Totaal opnieuw begonnen Geen letters maken woorden uit passie vloeit het voort Een leven als nooit tevoren Dit is zoals het hoort…

stappen op het pad geknerp van losse kiezels de stille tred op veerkrachtig lichtgroen lentegras het bankje bij de vijver die spiegelend zijn schaduw gaf armen die gedachteloos schouders vonden om even te ronden verlangen dat een uitweg zocht in speels en heel langdurig kussen wij zijn niet uitgerust lust smeult zacht…

mag het even hemel zijn in je lach en ogen op het bloemblaadjesfestijn ze dwarrelen omlaag in duizend kleuren golven op de wind een spectaculair gebeuren ze kleden jouw gracieuze vormen in de haute couture van de prille lentenatuur jij bloeit als nooit te voor volmaakte schoonheid in paradijselijk decor wij zingen dansen rond…

gehoord na het laatste akkoord zijn wij naar buiten gegaan stilte sprak ons aan in samen lopen ontwarden wij knopen die ons hinderden in het dagelijks bestaan streken plooien glad die wij al niet meer zagen in het dagelijks dragen van dezelfde last we hebben alles losgelaten op het nieuwe pad dat ons meteen een vleugje romantiek…

jij bent meer dan alle lieve karakteristieken waar ik van houd je lach bloeit als een bloem die opengaat een stem die het harmonieuze timbre heeft dat mij gevoelig raakt ogen die licht bewolkt mijn warme zomers gedogen vingers op mijn huid waardoor ik de wereld buitensluit jij bent de schat die onze liefde haar…

Ik wil het zo graag.. maar het gaat niet... Ik wil het zo graag.. maar ik kan het niet.. Ik wil het zo graag.. en het gaat me lukken.. Het gaat me lukken.. om de mensen te laten zien van wie ik hou.. te laten zien dat ik om ze geef.. te laten zien dat ik van ze hou.. het gaat me echt lukken.. echt waar..…

een slanke hand die deuren opent en het licht binnen laat ogen die begroeten een lach die je even stil doet staan de kamer spreekt mij aan in een warm ontvangen je stem vraagt melodieus en zacht zal ik de jas ophangen er is geen ijs te breken wij weten beiden beter zijn doorgelopen naar de zon pas toen keerde jij je naar…

Zien is de romantiek van het licht. Licht, de liefde die ons warmte geeft. De warmte laat ons groeien tot sterren. Daarom is het de liefde, die sterren maakt. Zonder maan geen sterren. Zonder licht geen liefde. Waarde, jij bent de zon en de maan. Het licht dat liefde geeft. De kracht van een eenheid, het licht van een tweeheid.…

je straalt uniciteit uit verwaaide haren waarin de zon blond dolt met vlaagjes wind ogen die in speelsheid stukjes ondeugd vergaren waarmee je in den vreemde een snelle partner vindt jouw hakken tikken het felle gaan en komen als jij zonder paraderen langs de boulevard gaat van mijn dromen nog hoor ik de golven zachtjes zingen herinner…

De rode zon schijnt laag in onze tuin je hoofd schuin, ligt op mijn schouder we kijken maar we zien niets, alleen gevoel onze ruggen tegen het nat beschot van ’t bad de bellen van lucht ploffen uiteen, druktemakers je borsten dansen op en neer door de speelsheid ervan het warme water omhult onze lijven als een cocon druppels glijden als roze…

Herinner me oeverloze liefde onstuimige lijven aan de kust schaduwen van treurwilgen blauwe reigers loerend naar lust midden in de vakantiezomer de zwanennacht onze nachtelijke oertooi zelfgemaakte liefdeswapens van eenvoud verstrooide ratio in regenjassen toen de maan achter een wolk dreef zoals dromen wolken manen doen schuilen nam…

je zingt en blinkt als het kristal in mijn hand een kleinood waarin je ogen twinkelen als sterren de kleur van oude likeur dromerig en van verre je lach overbrugt de kou van de avond brengt dansend ontvlammende warmte van het flakkerende vuur in tedere kussen smaakt onze liefde eenvoudig en puur…

Warempel je overrompelt me met ogenglitters die boekdelen spreken maar niet gelezen kunnen worden door mij want de code is oranjerood verschrompelde woorden met kapot geschoten gevoel is wat ik opvang in mijn armzalige systeem Warempel je ogen doffen je blik verstard het brandpunt ligt ver weg ergens in het universum levens verder…

ik vlaag met romantiek en stuw gedachten op die ik niet waar kan maken droom je erotiek zo dat jij in de knoop zal raken en ontwar je niet maak je nachten heet laat je in gedachten dwalen tot je niets meer weet ik voelde me weer slecht heel even was ik terug bij af en vond mezelf in gebed maar kan geen kwaad zien in je naakte…

Toen jij mijn naam schreef in het zand schreef ik jouw naam -- er blij overheen.…

Nog sluimert melancholie in haar nevelbed of romantiek hult zich in dwarrelende winterpret De donkerte staakt zijn verzet tegen plaagstootjes van licht en aarzelend tovert de wereld zich een nieuw gezicht…

In Nicosia blijft de bank gesloten, En door de monetaire politiek, Zijn daar geen nachten meer vol romantiek, De druiven worden zuur voor Cyprioten. Zelfs mandolineklanken zijn gesmoord, Door al die balalaika’s die je hoort.…

Liefde? Romantiek? Zijn wij in al die andere bedjes ziek?…

Zomerlicht waast als oranje menie achter mijn gesloten oogleden en Zomerwind drijft mijn gemoed op tot romantiek - ik verbaas mij nergens over er is niet meer dan het genoeg- Een mussenorkest vertolkt de groei van mais…