Alle inzendingen over Roscius OR paradijs OR trouw

Als ik beklim de zilvren treden, Langzaam, en de aarde diep beneden, Een klein insect in avondglans, De vonk doet spranklen van zijn dans, Laat mij dan in mijn armen dragen De zacht gepelsde, die behagen Zelfs in de schim zijns meesters vindt, Warm aan zijn borst zich vleit, en spint; En dat de hond, wild als een jongen, Over de heemlen…

Hij hield de handen voor 't gezicht, Hij dacht door tranen te verstaan, En in dit duister, diep en dicht, Zag hij de bonte wereld aan; Hoe blonk het goud, hoe rees de stad Gehorend opwaarts voor het blauw; Wie ooit gezocht had en bezat, Hoe maakte rook zijn vensters grauw.…

O, zeg mij wat ik doen moet, zie De volheid van mijn kracht ontbloeid, Betast mijn spieren, buig mijn knie, Voel hoe mijn wang van aandrift gloeit, Zegen mijn morgen met een taak, Gun mij een denkbeeld, geef mij stof, Dat ik mijn kamer klinkend maak Van zang en arbeid tot Gods lof. Misschien dat later in een oord, Dat soms een schone droom…

Van de appels 't bloesemsnoer, En langs de groene vloer Der velden knoop en klit, Goudgeel, zacht paars, en wit, De mazen van de zon, De draad, die 't lommer spon, Dit is het blinkend net, Dit is het blinkend net, Hier heimlijk uitgezet. Gij, die vervolgt en jaagt, Loerend wat vlucht belaagt, 0 heilig-groot…

Najaar, vluchtend langs de wegen, Bijna hebt gij afgelegd 't Rode kleed, dat losgeregen Enkel aan één gesp nog hecht. Langs de zoom der bruine heide Zweef zo ijlings niet voorbij, Zet Uw ben met fruit terzijde, En tot afscheid zegen mij. Ook Uw beide zusters duldden Bij het afgaan van dit pad, Dat mijn gul gebrachte hulde Om een gunst…

O paradijs, o bomen, Begeerlijk voor 't gezicht, Kringloop van heilge stromen, Dag van ondoofbaar licht, Niet slechts in 't Boek der Smarte Van 't oude testament, Maar in dit innigst harte Waart ge eens door mij gekend.…

Zij keren huiswaarts van het feest, Hoor, buiten, hoe de stemmen zoemen; Hun dag is Licht, is goed geweest, Een dag, om zich, getooid met bloemen, In blij gezang op te beroemen. Zijn zij niet warm van dartle lust In danspas door 't gewoel geschoven? Wie werd niet op de mond gekust? En is de vuurpijl, 't volk te boven, Tot sterren niet uiteengestoven…

Toen ik nog daar was, twistten om mijn ziel, En voerden, met het zwaard gewapend, strijd, Twee machten, die ik in de handen vie!, De worm zo noemde ik ze en de oneindigheid. Maar zie nu naast mijn grafstee opgericht, Tezaam gebeiteld uit het kuis albast, En warm besprenkeld door het weemlend licht, De beide knapen bij hun kus verrast.…

Het lijkt ver, maar is dichtbij, het lijkt trouw, honds, zeg maar. En "en" eraan vast Is het mooiste woord gemaakt wat er op de wereld bestaat!…

Mijn vrouwtje roept me: " O echtvriend, hoor!" En fluistert zachtkens Mij iets in 't oor. Een zoet geheimpje Lispt zacht haar mond, Het doet haar blozen Als de ochtendstond. Zij stamelt weiflend, En durft het nauw*, Van dokter, baker En wiegetouw*. Het zoet verhaaltje Doortrilt mijn ziel, Of er een straaltje Der zon op viel.…

"Het bulder vrij op 't woeste meer Ik kijk eens buiten naar 't weer En ga dan thuis wat slapen " Tollens 'Tevredenheid' Ach! waartoe dat eeuwig klagen, Ontevreden, onvernoegd; God geeft niemand meer te dragen, Dan juist voor zijn krachten voegt. Wangunst zie 'k elks hart verteren, Woekrend als een fel venijn…

Een aarzlend reiken Naar de overzij, Een angst, een wijken, Een: neen niet míj, Nog één gedachte, Een snelle droom, Over het zachte Van bloem en boom, Een laatst verlangen Naar akkerland, Hoe de appels hangen, Het najaar brandt; Dan…

Helaas! helaas! de wrede smart Wil zelfs geen dichter sparen- Dat moest mijn teder vaderhart Op bitt're wijs ervaren. Hij, die ons allen heeft gewrocht, Zo wijs en goedertieren, Hij heeft ons ditmaal zwaar bezocht; Ons Jantje lijdt aan klieren. Ik vreesde 't vroeg, ik zag het lang, Ik zag zijn halsje zwellen- En eindelijk kwam…

Ik heb me geëvenaard naar jouw paradijs, mijn woorden gevlochten naar jouw zinnen, je beeltenis vereeuwigd op het vlakke water, je hand gerijmd onder mijn dichterswoorden noch mijn stortvloed die ons deed waden door het onverkorte koren beitelde jouw besef terug in de volkomenheid van trouw, neen jij stierf mijn dood alvorens mijn adem…

blijf altijd bij mij ik mis je, mis je de regenvogels horen het ooit zal het komen ergens in het paradijs…

Als het paradijs nou op aarde is, waarom willen we dan naar de hemel? Toen de aarde werd geschapen, waren daar Adam en Eva, in het paradijs, dat paradijs was dus op aarde, terwijl iedereen blijft zeggen: als je doodgaat, ga je naar het paradijs!…

Jij gevangen in jouw cocon ik in die van mij, ben ik de groeven in jouw gezicht ontstaan op weg naar waar geen verdriet heersen kan een landschap van ravijnen die bij elke nieuwe regenval rivieren van smart bevatten en ik pieker, pieker me suf zeg jou dat het van vermoeid- heid is, terwijl ik beter weet…

Trouwen zegt slechts sterk te menen, dat deze vriendschap steeds zal trachten, te zijn zoals we liefde dachten...…

Ik ken je onvolmaaktheden en jij kent ook de mijne We accepteren eigenaardigheden zowel de grote als de kleine Voelen ons verbonden met elkaar slechts te scheiden door de dood Nooit was mijn liefde voor iemand zo compleet en ook zo groot Ik hoop dat het zo mag blijven geniet intens van jou mijn lief Wil alles met je delen voortaan lief…

Wat trouwen nu precies betekent is een veelgestelde vraag het antwoord lijkt vanzelfsprekend maar blijft in veel gevallen vaag Alles draait vaak om die ene dag maar die duurt slechts even zoals je dadelijk zelf ervaren mag is trouwen de start van een nieuw leven Je vormt nu samen een paar, Jansen, mevrouw en meneer het lijkt nog allemaal…

blonde in het koren maakten me groot en ontelbaar rijk maar nu ik naar de dagen voor me kijk loop ik eenzaam door de wintervoren en voortgedreven door de herinnering van grote driften en een lange jacht wijst mijn leven nog naar één ding de plek om een eigen stilte te bouwen waarin ik teder en intiem bezing de wintervrouw, de donkere, de trouwe…

de golven breken op de rotsen de wind waait zachtjes wat duinzand omhoog we gaan zitten en kijken samen naar de golven in het water die op het strand net onze tenen raken je kijkt me aan en lacht heel lief je slaat een arm om me heen en de andere hou je voor me er zit een doosje in en zachtjes fluister je in mijn oor wil je met mij trouwen…

verslingerd aan je lippen - verslaafd - verslonden door je ogen - verorberd - verankerd in je hart - veroverd - vergroeid met je wezen - verbonden - verenigd voor eeuwig - versmolten -…

Ze beloven vandaag elkaar de eeuwige trouw, worden in de echt verbonden en dat het wel goed komt met die twee, dat laten die blozende gezichtjes duidelijk zien Hij nerveus, hier en daar wat verschikkend, zij plukt wat aan het boeket, dan komt de ambtenaar en klinkt er muziek, het gaat gebeuren, ze gaan ‘in de echt’.…

Ik weet nog heel lang in 't verleden ging ik prat op mijn edele delen maar nu ben ik getrouwd en daar ging het fout nu lig ik me 's nachts te vervelen…

Ze zijn niet jaloers, voelen slechts trots En bemesten trouw de grond Voor dit experimentele offer. ---------------------------------------------- uit: 'De gevelreiniger en anderen', 1994.…

jij vraagt me te stoppen met van je te houden ik beloof je mijn best te doen en garandeer dat ik zal falen…

Kijk- deze ring zit nu zo strak dat hij niet kan afglijden. Dat geeft niet. De jaren hebben mijn handen veranderd, maar niet mijn hart.…

Trouw is liefde die niet wijkt voor verdriet en tegenslagen. Trouw kan wachten en verdragen. Ook als alles hopeloos lijkt. Trouw is liefde die het houdt. Ook als onbegrip haar teistert. Liefdeloosheid haar verbijstert. Trouw is echt, ze is als goud.…

er komen zeker dagen dat het mée laten stromen niet mijn koers zal zijn ik wil mij verzetten bij de eerste tekenen van ontrouw aan mijzelf zal de lucht betrekken krimpt de zon in mij zal ik moedig kunnen zijn niet schuilen in een bunker? de storm van verandering vraagt om standvastig zijn…