Alle inzendingen over Rudi

Je hebt er geen idee van wat ik allemaal moet slikken gele, witte of zelfs roze pillen maar het zijn vooral de dokterskritieken die me op mijn maag blijven liggen ik drinkt volgens de regel wel matig maar wat te regelmatig zoet en zout is uit de mode of wil je liever een trombose ja, zo praten ze, meneer als toemaatje krijg je heel…

Indien ik je lezen kon in letters of symbolen, schreef ik je op als som van woorden. Wanneer je dan weg bent, even, dan zei ik je op en mijn zinnen zouden leven. Maar als ik je proeven kon in zouten of in zuren, wat dan mijn lief ? Het is moeilijk toe te geven maar dan, dan at ik je beetje bij beetje op.…

. ---------------------------------------------------- uit het liedjesoeuvre van Rudi Carrell (1934-2006)…

Een zwarte vogel over haar schouders heen, met vleugels tussen borsten tot aan de navel neergestreken. De heuvel bloeit.…

Jij bent zo lief Voor mij Liefde Geliefd Daarom ben ik Graag bij jou Zo dicht Voor jou Dichter Gedicht…

In jou mijn engel vond mijn ziel een reisgenoot. Sinds de dag van jullie vertrek haalt mijn liefde voor het leven oneindige kracht uit jullie reis in de dood.…

opengereten rusten twee torens aan de voet van een berg puin…

De mens heeft God geschapen naar zijn beeld en gelijkenis. Begrijp je nu waarom geloven in jezelf zo belangrijk is!…

Vergezicht. Over land ontwakend morgenlicht nevelt mijn adem grauw overdekt de welige mensengroei met een deken van rouw. Gelaten. Stromen woorden uit met troost overladen monden in lege ogen woekeren tranen mijn diepste wonden. Ik draag met jou mijn liefde voor het leven waarin ik alles samen met jou verloor. Ik draag je nu voor…

Ik vertoef in een tijd dat ik terugblik naar de tijd dat ik schreef wat ik nu beleef !…

ons laatste uur samenzijn verging zwijgzaam - zacht ontslapen herinnering - in mijn keel sloeg je hart traag moeizaam trager tot aan je laatste slag zucht van verlichting…

beneveld sluiert het weiland in de herfstzon dronken van de nacht…

bomen snoeien kil de lucht in stukjes avondrood vol ontwaakt de maan…

Nu zij die mij Gebaard heeft Dood is, door dementie Naar de overkant getrokken, En ik als zoon en dokter Haar hersens onderzoek En de rapporten van Collegae lees in die Overbekende Latijnse Benamingen - besef ik Dat ook mijn moeder Stof was waarin ik jaren Lang gewoond heb - en zie Mijn eigen definitieve Afwezigheid - want…

Dit moment Probeer ik Vast te houden - Toekomstig herinneren Dat zich nestelt In mijn hersenschors En de emotie Die me later pas Overvalt als ik De lichtval zie Over deze dag…

Hij struikelt over zijn kapotte zolen, En de Bulgaarse winter die hem wacht, Vergt alles van zijn overlevingskracht, Geen woning meer, 'de vossen hebben holen'. Maar Lubbers stapt, het hoofd fier opgeheven, De ring in voor de wedstrijd van zijn leven.…

Schrijf ik met leegte blikken vol niets zien wordt staren het idee vervliegt als ether vluchtig weg de stilte bijt zich vast in een tel en verglijdt in een moment van aarzeling het wit blijft wit zonder het zwart van de inkt zonder de kleur van het gedicht.…

Dans dans lieve clown met je kleurig gezicht het rood van je neus de schmink rond je mond men lacht zich te pletter met je grappen en grollen je val op de grond vergeet voor een tel de pijn en de angst door het bekkengetrek met de kap die je past vergeet je de zorgen dans lieve clown want morgen is morgen vandaag schijnt…

Ik voel de blues op avondoude sigarettenrook het golft in vlagen door mijn poriën samen met de bas die de slagen van mijn hart bestookt terwijl de warmte van het koper ondertussen bij me binnen swingt zingt een donkere stem over liefde het kleeft aan mijn ribben als oud verdriet.…

Verkleumd in de nerven van mijn blad na blad dwarrel ik met de herfst gevangen in het zuchten van het najaar val ik weg steeds verder te moe om te houden wat ik had uiteen binnenin schrijf ik herinnering in hout uit een nieuwe ring die verhaalt over zon en warmte en betere dagen onderteken ik met nieuwe beloftes…

Ik hoor de morgen in het kraken van het bed een kuch het sloffen van pantoffels op de overloop de koffie borrelt van heel ver met tussenpozen mijn bewustzijn binnen terwijl het verkeer buiten de stilte breekt geroezemoes van kinderstemmen het miauwen van twee hongerige poezen aan de achterdeur en het zachte roepen onderaan…

Ik beef voor geweld maar de dag is nog jong het ijzer in de zin is amper ontgonnen mijn wapens spreken stil als het schemer mijn pen hamert fel op het witgloeiend steen het licht van de letters vonkt van de kracht waarmee ik het aambeeld beveel ik plooi en ik kerf in het slijpen worden braam na braam afgerond tussen vijlsel…

Dit ben jij zonder witregel of vraagteken, ik vind je terug in een punt of accent, mijn tong proeft je naam in letters, ik wals je rond en rond en het zoet van je mond spreekt zachte zinnen voluit op mijn lippen, ik vertaal het enkel op papier als het gedicht of een lied dat in mijn hoofd blijft zingen.…

Ik weet het herfst nog voor het vallen van de blaren het grijs van grauwe ganzen in regen vluchtig afgepunt de zee die zich in druppels zaait op kleur van lappendekens fluisteringen tussen dreven hoor door kalende kruinen schuurt de wind zijn kille adem ongehinderd wint hij veld op de stilte van de warme dagen het tiktakt op de…

Frivool fladdert hij de kanten op en af een dwarrelende tuimeling van kleur vlindert stil zijn eigen weg dronken van een bloem na bloem na bloem hoe fel zijn hartstocht glanst in mijn dagpauwoog waaiert wijd een regenboog ontspringt de dans van de verzamelaar zingt hemelhoog zijn gloria.…

ik kijk naar de madammen rabot tropical ze dansen salsa de één waar ik op val gaat er snel vandoor ik klamp haar vriendin aan plots op mijn gsm dat jij bent gegaan verdomme bram... jij hield van mijn Portret ik zou jouw Onzin doen en voor mijn Simpel gaf je mij een tune je klopte me bij ping-pong en ik zong Summertime met jou op de…

Als passend kleed glijdt ze om haar minnaars heen en proeft hun lijven. Op het ritme van getij neemt ze vasteland in met geweld en strooit herinneringen tussen schelpen en koralen. Als adem van de regen, in wolken en in nevel beheerst ze zelf de meeuwen. Ongestraft als kleptomane steelt ze het einde van de dag en verzinkt het licht…

Ze schrijft haar taal als schaduw, in woord gelezen en gewist, haar vat op dingen schildert een plattegrond op licht. Met warme streling spiegelt ze de grenzen van de dingen en neemt in afgelijnde vlakken, de aarde in bezit. Dienaars begeren haar in wervelend ballet, geolied en vol lusten, onder schroeiend hete stralen.…

Water dragen steeds en meer, aan branding breekt de zee door dam, het tij neemt keer en ook het wrakhout mee. Golven hard, geweld uiteen gespat in scherp, de snee snijdt dieper dan geween door laatste barenswee. Van schip op land gespoeld in hand van jutters schat geworpen, storm bekoeld in wiegen en in sussen, als meeuwen heel gevat…

Zoek mijn sporen waar ik liep, waar op het zand gelopen is, verdwaald maar niet verloren. Tel mijn stappen achterwaarts terug, word water in regressie. Trek me uit mezelf en leg het vasteland weer in m'n handen. Herken me als ik morgen gisteren vergeet en een vreemdeling in de spiegel ben. Beloof het me vandaag…