Alle inzendingen over SCHEMER OR VRAGEN OR HOUVAST

zou willen dat de tijd jou niet raakt met de volle kracht van de seizoenen regen, ijs en wind, maar jij wil groeien dat snijdt het oude hout, sterft het jong loop groen en spichtig uit men komt binnen, doet de brillen af veegt de plotselinge aanslag van het glas kiest wat men drinken zal om later te vertellen dat men van buiten naar binnen…

Op de woeste zee van het leven al uitkijkend en hopend zwemmen moeizaam tegen waterbergen stijgen daarbij steeds weer neervallen tenslotte vertoont zich een hechte klip geeft nieuwe moed en veilig oponthoud de sterke rots is vol belofte van trouw en sterke bescherming stervend schuim spoelt tussen de blokken baart behouden rust - lijdzaam…

houvast… ook de hop werkt zich een slag in de rondte ------------------------------------------ haiku bij foto van humulus lupulus aureus: http://bit.ly/KhutVG…

Door een plotseling vochtig wordende mist wordt de lucht voelbaar zwaar geen hand voor oog te zien ze zucht haar wangen nat de wind steekt op haren wapperen voeten zoeken houvast waar je ook bent ik zal je vinden klinkt haar fluister door de nacht…

Lees de woorden in mijn ogen als ik sterf van onvermogen mij in zinnen uit te drukken geef dan zin aan mijn gestamel geef dan zin aan mijn bestaan alsjeblief hou mij dan vast en blijf woordeloos verstaan: "ik heb je lief"…

Voor een peuter, die zich heeft bezeerd, leiden een aaiend gebaar over de pijnlijke plek én lieve woordjes tot minder pijn. Je bent op het juiste moment een wonderdoener, een tovenaar. Voor een persoon, met een intens verdriet, voelt jouw luisterend oor of het tonen van begrip als verzachtende balsem, of als troost. Je bent op het…

Jouw gevoel keert mijn zonde. De aanraking kent haar plek. Ons gevoelsleven is verbonden. Aan balans is geen gebrek. De samenwerking keert mijn zonde. Jij straalt het geloof van vertrouwen. Een oase van rust die meebeweegt. De basis om handmatig op te bouwen. Jouw sympathie keert mijn zonde. Het fundament steunt evenwichtig. Door een…

de aftrap in kou in grauw al moe een bericht een gezicht verlicht mijn hoofd je bent er in mijn hoofd in mijn geluk in mijn zijn een bloem van trots danst in mijn hoofd zo echt zo gemeend brandstof voor altijd hoe je ook reist…

Het leven bracht mij aan het wankelen ik keek in jouw ogen en zag ze sprankelen ik voelde mij herboren op een zachte groene weide die zich voor mij uitspreidde de zon die op mij scheen leek het te zeggen je bent niet langer alleen.…

Ik heb geen houvast, nooit kijkt hij in gezelschap -- mij liefdevol aan.…

Ik heb geen vrienden zei hij zacht en keek mij aan vanachter veilig brillenglas Het was alsof zijn jasje ineens te groot geworden was veel te groot voor zwaar gedragen schouders een trilling over wang en boven oog nauwelijks merkbaar alleen zichtbaar voor diegenen die het waagden hun blik niet af te wenden Onvermoed leed trekt een…

een stroom aan wensen dwarrelt vanuit de hemel naar benee deze zijn niet om te behouden maar om te delen met degenen die een leemte ondervinden deze op te vullen met liefde van hen die hier zo worden gemist…

de gedachtegang blokkeert de gedachtegang in vrijheid denken de ademhaling het moment is er altijd in vrijheid leven voorbij het houvast ik, de eigen steunpilaar in vrijheid te zijn…

Woorden uitgesproken in mijn hart stil in mijn diepste verhullen roep om betekenis van mijn zijn zoeken naar innerlijk wezen naar houvast en zekerheid zwijgzaam vragen naar liefde naar inzicht gewoon een steun een mens die geen eisen stelt in eenheid samen zwijgt tot begrip uit onze ogen spreekt.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

De zon was iemand die hen tegemoet reed, pas bij schemer werd hun willen minder, de weg sloop uit de spiegel, een voorgoed voorbij gevoel. Nu zouden zij een slaapplaats vinden, hun naakte lichaam in een ruimte oprichten zonder houvast. Alles zelfbedacht, eenzaam als het begin van iets, gesprek in een nog niet bestaande taal.…

Als de zon in je leven plots door de schemer wordt overschaduwd woorden ontbreken alles wat waarde had je nu is ontnomen. Het waarom, de vraag is geworden toekomst voorgoed is vervlogen vindt dan de kracht het leven te leven, zolang het je nog wordt gegeven.…

schemering die zich spiegelt in jouw trieste ogen, vertellen over onzekerheid, je voelt je wat bedrogen. tranen bollen naar beneden, ze kussen je zachte wangen. jouw ogen stellen vragen, hoe kan ik... de toekomst vangen?…

(T)HUIS Nog één keer wil ik gaan bij schemering als het donkert tussen de bomen want ik mag daar niet meer binnen de spleten tussen de muren bewaren gestold de echo's van mijn vroegste uren nog één keer als een onbekende de weg gaan vragen aan de voordeur met vers vernis nog één keer gaan bij schemering als het donkert tussen…

jouw ogen als sterren in die helder koude dagen toen de storm was geweken restten slechts mijn vragen jouw stem fluisterend hoog in kale bomen woorden zochten houvast een antwoord wou niet komen jouw handen bedekten de sneeuw zacht en zoet onder lage luchten was ons afscheid toen voorgoed…

avondrood sluimert nacht aarzelt op de drempel zonlicht neemt afscheid…

een glanzende schemering is wat je omringt ook al kijk je door de ogen het is alsof je van binnen zingt en kontakt slechts is om te gedogen vragen om te dagen zal verder gaan dan zien door glazen of openen van je mond het zal je niet verbazen als ik in stilte zeg jouw bloemen staan voor mij in onzichtbare vazen wellicht schouw…

Stil in de kamer bij de koude haard langzaam donkert het om mij heen De avond die lange schaduwen baart Moeizaam priem ik er nog doorheen Ik wil de dag nog niet verlaten De warme zon de vrolijke vreugd De drukte het gepraat op de straten Het lawaai van de uitbundige jeugd Toch wint het donker van het licht Het komt op zijn vastgestelde…

De dag is voorbij en ik begeef mij, in het niemandsland van de schemering. Ik staar, naar buiten. Zuchtend blaas ik met mijn adem het stof weg voor mij. Ik ben de wind en geef richting aan de wolken en ze drijven voorbij. Ze drijven voorbij en weldra komt het duister zodat de dag wordt verscholen zodra ik mijn ogen sluit.…

Ik zie steeds hetzelfde droombeeld donker en nooit compleet twee lichamen, verstrengeld fluwelen adem streelt je warme huid een matte glans verraadt het beetje licht dat van duister schemering maakt…

laat mij je vinden tussen dag en nacht tast met mij de schemer af raak mij aan er is geen groter wonder dan de zachtheid van je bestaan…

Overal loop ik haar tegen 't lijf stalking Mathilde noem ik haar Toen ik haar de deur uitwerkte mepte ze op m'n kop met 'n kandelaar Op 't buro vroeg men naar de waarde hoewel 'n echte Blokker, geen cent Uw hoofd ook niet, zei men ongevraagd achter een krant grinnikte een agent De dokter stuurde me op vakantie hotel met tralies die Mathilde…

Door het schemer van ons verlangen loopt een onzichtbare grens Wat wij voor elkaar voelen gun ik ieder mens Het vermogen zo intens lief te hebben dat kan niet iedereen Het komt vanuit de ziel en ik herkende jou meteen......…