Alle inzendingen over Schrijven OR Alcohol OR woorden

Gedichten schrijven is niet schrijven. Is voorbij woorden gaan. Is bruggen slaan tussen woorden en gevoel. Is zonder woorden spreken wat niet kan worden uitgesproken. Gedichten schrijven is tasten in het duister zodat het ongekend geheim dichters kan bereiken. Zo wordt de brug geslagen. Zo gaat het licht weer aan.…

Het helpt me niet meer, het is een valse knuffel: geen alcohol meer!…

de dichter schrijver wel eens als wereldverbeteraar geroemd pleegde bacchanalen in woorden geschriften verhalen maar iedereen die een joint prefereerde werd door zijn woord in de vunzige Vlaamse kerkers geslagen gefolterd zelfs vermoord zijn hersenen drijvend in alcohol dreven hem steeds verder tot ter dood als de beroemde…

Van onbegrepen scherven, Van versleten woorden, tot een nieuw geheel. Verhalen die leven. Een nieuw gedicht. Is woorden herscheppen tot begrip, dat ik daarna begrijpen kan. Schrijven is bevrijd uiting geven. Aan schitterende prachtigheid. Aan levensliefde die ik voel. Aan levensmoed.…

Ik zocht je niet maar vond je zonder te weten dat jij het was, waarvan ik wist dat je bestond; Daar, zomaar op een avond die nergens toe zou leiden die verder niets in petto had dan alcohol en poezie benijden om een schoonheid, ongrijpbaar als het mooiste gezicht, een gedicht kent geen woorden maar gevoel Toch, mijn…

vertederend en begrijpend Soms zo triest en oneindig Lezen is je hart openen Voor een ander In eenvoud delen Met elkander Wanneer gedichten spreken Schrijven is geboren worden in grenzeloze woorden schrijven is praten met een hart in je hand schrijven is houden van met lichtjes in je ogen schrijven is ademen in een…

Liefde in woorden gaat nooit voorbij en is altijd dichtbij schrijven we vrijend en lachen naar de demonen die bang het bloed en het gif met dezelfde woorden en gebeden schrijven in kranten waar rouwadvertenties en beurskoersen niets meer veranderen…

Kan ik nog, woorden vinden, die ik graag zou willen zeggen. Kan ik nog, dragen in mijn hart, liefde dat warme gevoel. Kan ik nog, letters schrijven, woorden die zinnen vormen. Ja ik kan, nog schrijven, om mijn gevoelens in poëzie te verwoorden.…

speels beschildert het witte linnen met kleuren die kwasten dragen gemengd als woorden in een regel combineren kleuren op het palet passie laat kleuren extra spreken die door wat alcohol ontstaat een levendig en kleurrijk spel maakt van wit linnen, diepe zinnen…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

na zwaar alcohol bezoek de nacht braakt mij uit!…

een gedachte denk ik en ik zie mezelf schrijven woorden op papier…

in verzwegen sonnetten van 14 zinnen leemte schrijven dichters zonder woorden over het chagrijn en het gebrek aan mooi lopende woorden…

In de nevel van mijn schrijven zweven woorden wonderschoon, maar ik kan ze niet beklijven, want ik mis de ondertoon.…

Uit het hart schrijven luistert nauw, elk spontaan woord -- kan een misser zijn.…

woorden draag ik naar de zee…

Een onbedoelde schrijfverwarring Is aan mijn aandacht ontsnapt Ik baarde het in mijn afwezigheid Op het onbewaakte ogenblik Toen mijn beladen woordenkraam De ziel van een dwaling verkocht En zij haar naakte vrijheid vond Tussen de tralies van het prul Lang na mijn verdwaast besef Dat zij zo niet had moeten zijn Maar ik verdedig haar bestaan…

Onmacht kleeft als duister vleugels vouwt om ademkilte naar de nacht te dragen ik kan niet anders dan het doopsel van mijn pen te laten vloeien en verlangen dat ontloken woorden morgen dagen…

Machtig lallend avondklef De staldeur van het dichterschap Staat open voor zijn zelfkritiek Denken is als schamel oogsten Schrijven met een riek-repliek Hoe zal zijn echo klinken?…

Hoe het ene woord spreekt met het andere zich verzet tegen de zwaarte van het schrijfpapier hoe de zin spreekt tot het punt of net erover in het niet gezegde zo willen mijn gedachten vloeien van mijn pen op het blad en terug in mijn ogen waar ik ze als mijn eigen jong liefkoos en verorber soms terug uitbraak. © Rudi J.P.…

Zij zetten bevend woorden neer Tot de avond-late zon verbleekt, En woorden glanzen rein en teer Als paarlemoer, waar 't licht in breekt.…

stellage en drapeer de stoffen met de hand van een naaister en terwijl ik zo bezig ben klinkt uit de buste een stem die mij waarschuwt luister je kan nu wel plooien maar ik was er eerder de aarde de melkweg als je mij wilt vergooien blijft er niets over en niets te draperen met mijn oor op de buste schrijf ik haastig naaister van woorden…

Zo zoek je naar woorden en dan komen ze op alsof ze altijd al op die plaats hoorden dat maakt het leven zo bijzonder zonder gedonder of gezeur staan woorden voor je deur je schrijft door en nog voordat dat je het beseft sta je ergens voor voor blijdschap, verdriet en vrijheid en wat nog meer en dat keer, op keer, op keer.…

En toen sloot je bijna de deur, maar er bleef een woord tussen- hangen, dun als een blaadje en in ons als rook, de zilte geur van je binnenste buiten op mijn hand en achter je lippen het mijne. Dat hielden wij vast, elk aan een kant, en ieder zijn beeld van verdwijnen.…

Woorden voelen soms als een regenjas of als de ouderwetse overschoenen ze bieden bescherming tegen het water van bovenaf of tegen die diepe plas woorden zijn zelf het water soms komen ze als een woordenwaterval naar buiten en zijn ze niet te stuiten.…

Twijfelend verschijnen opstandige woorden op een maagdelijk, wit papier Fijne details, soepel aangebracht Hersenspinsels, vervaagd en uitgedaagd en zorgvuldig in het hier en nu geplaatst Er dwarrelen wel duizend woorden en hartenkreten steevast op het eerst nog zo schone vel.…

Slechts enkele woorden vertragen de tijd; Een verrukkelijke waanzinnigheid. Rondom woorden en letters. Bij tovenaars en ketters.…

soms is er een opening waar woorden zinnen gaan ontstijgen een eigen intonatie krijgen beelden laten spreken die een eerst bedoelen zijn ontstegen en nu een eigen leven leiden in ontsnappen uit de context die hen begeleidt en diep in de emoties van de lezer snijdt is dat chemie waar schrijvers steeds om vragen hun woorden die door…