Alle inzendingen over Sneeuw OR sterren

vroege nacht ik hoop dat er straks sterren liggen in mijn bed…

Met jou wil ik tussen de sterren zweven, over sneeuw witte stranden gaan. Met jou wil ik opnieuw weer leven, op de hoogste bergtoppen staan. Ik wil met jou huilen, ik wil met jou lachen. Maar ik ben helaas niet bij machten, je te vertellen hoeveel ik van je hou.…

de tuinen en daken schijnen sprookjesachtig wit kunnen je vertellen wie er zoal is langs geweest. het sneeuwtapijt laat sporen na een roodborstje en de kat ze kunnen het niet ontkennen dat ze er even waren... de kat lag nog te loeren het roodborstje zag ik wegvliegen een gebeuren, een verhaal spontaan ontstaan... in 't wit van de natuur…

De nacht licht op in’t barre Bethlehem, daar schallen wonderschone eng’lenkoren, de boodschap dat een Heiland werd geboren weerklinkt in Gabriël’s sonore stem. Maar daar doorheen snerpt snibbig Jerney Kaagman: “Ja, stop maar, uit de maat en veel te láág, man !”…

ik breek stukjes ijs bouw als vorst met water vol vuur mijn doorzichtig paleis wind vlaagt met sneeuw hoge muren rondt torens als pegels met noordooster gesels bij licht van de maan vriest mijn paleis naar kou van de sterren wachtend op jou jij bent de vrouw die het hart van de vorst zal ontdooien jij bloeit als lente met…

ik ben de zachte sterren die 's nachts altijd schijnen dus ga niet naar mijn graf of de urn met mijn as ik ben er namelijk niet ik leef namelijk in jou…

Ik zou er dan nacht na nacht onder slapen, en me laten beschermen door de sterren. Zij worden dan mijn verlichtte wapen, die iedere pech, de weg versperren. Maar ook deze droom blijft steken in de nacht, net als de sterren in het heelal. Morgen staan ze weer netjes op wacht, om te zorgen dat ik niet van mijn 100 trappen val.…

Schitterend staan de sterren elke nacht weer starend richting aarde keer op keer Met schittering in de ogen staren wij verheerlijkt terug naar de pracht der onbegrip in de geschiedenis terug…

O de heilige onsterflijke sterren, hoog boven mijn sterfelijk hoofd, Waar 't geloof met zijn kindervertrouwen mij een hemel eens had beloofd, Als deze ogen zich sluiten voor eeuwig en dit lijf wordt ten grave gebracht, O de stille onbegrijpelijke sterren! o 't mysteriënheir van de nacht!…

Als de avond valt En de hemel donker wordt Schijnen de sterren Als de zon opkomt En de sterren verdwijnen Kom ik uit mijn bed…

In de sterren staat geschreven, "u ziet van de week het licht" maar dat is wat lastig, want vanwege een enorme hoofdpijn heb ik beide ogen dícht...…

de sterren stralen astronomisch vergezicht van lichtjaren her…

O de heilige onsterflijke sterren, hoog boven mijn sterfelijk hoofd, Waar 't geloof met zijn kindervertrouwen mij een hemel eens had beloofd, als deze ogen zich sluiten voor eeuwig - en dit lijf wordt ten grave gebracht, - o de stille onbegrijpelijke sterren! o 't mysteriënheir van de nacht!…

Je hebt sterren in je ogen van mijn liefde. Ik zou nacht na nacht voor je willen zingen om mijn liefde voor jou te laten voelen..…

wereld in grauwe doodsnevelen boven de drie stille masten schaduwen duistere harpijen ze sturen het vliegend spooksel doods en stil door de tijd ziekte onheil uitbuiting en vervuiling koude blikken minlachend gericht op slagvelden en starende misdeelden verdoemd in vuilrood schuim de engelen van goedheid en liefde wonen wakend onder de sterren…

starend naar die duizenden lichtjes in een heldere winternacht ontstaan er evenzoveel gedichtjes geïnspireerd door al die pracht dan denk ik soms heel even zo turend naar daarboven zouden daar nog anderen leven en zouden die in ons geloven…

Oh, Kon ik bij de sterren Die eens Mijn schatten waren Ik haalde Ze direct omlaag Zij, die mij Mijn leven Leven lieten Ik mocht En mag ze graag Te lang Heb ik hen moeten missen Te lang Was het voor mij te stil Kom weer bij mij In mijn omarming Dat... Is alles wat ik wil…

De sterren en ik. In ’t donker kijk ik naar de lucht stilte om me heen, de lichtjes flikkeren, stiekem een voor een. In ’t donker stilte alom denk ik bij mezelf, die lichtjes daarboven, zouden ze me zien, zou men op aarde geloven, dat de sterretjes in werkelijkheid de mensen zijn die we hier verloren.…

missen van je geur Je hoofd op mijn schouder Gevangen in jouw blik Voort schrijdt de tijd Nietsontziend en monotoon Bladerend door mijn gedachten De liefde langs mijn geestesoog In mijn hart zit je Dwaal je door mijn hoofd Adem jou met elke teug Voel het stokken in mijn keel Toch blijven we samen Is de band gesmeed Meer nog dan de sterren…

Sterren sterren nacht, danst hij onder zachte maan vreest de tijd om weg te gaan in ego, de ego van de wind. Was hij nog een kind dan was hij vast nog zonder angst nu duikt hij weg, vol van angst in de koude sterren nacht.…

Twee bruine ogen stralen als kleine sterren onze kleindochter…

Ze zijn zo ver weg, de sterren. Ach waarom staan jullie zo ver weg! Waarom komen jullie niet fonkelend hangen in onze jongensslaapkamer?…

Duizenden miljoenen onbewust van seizoenen hangen ze in de ruimte als snoeren edelsteen zonder zwaartekracht, allemaal ver vaneen De wondere kleuren die wij bespeuren zijn als een oneindige caleidoscoop en onmetelijk ver weg van onze telescoop Met wazige blikken vol fantasie aanschouwen wij dit mysterie Door te kijken raak je verloren…

Maantje Je schijnt zo mooi Daar aan die donkere hemel Met allemaal sterren om je heen Sterren van mensenzielen Die daar zijn heen gegaan Zoals daar ook mijn vader en moeder staan Aan die donkere hemel Eigenlijk is het daar helemaal niet donker De zielen daar boven staan ook in het licht Al die lichtpuntjes Stralen naar ons…

Zo'n avond lanceert de sterren van de nacht Een prachtig stelsel in bijzondere vormen Los van alle waarden en ook normen Vormen dus gezamenlijk een stelselpracht Zowel sterren van boven als van hier Bieden tal van mensen vaak veel plezier…

oud en nieuw tussen klein en groot tussen leven en dood als de sterren zo zul je schitteren aan de horizon van een nieuw leven aan het eind van de reis het nemen en geven herinnering gebleven…

Schitteringen stralen in een leeg universum door mijn emoties die mij duizelig maken waar mijn gevoelens zwart voor ogen zien. Alleen met de omlijsting van de avondgloed verwatert mijn beeld in een brede horizon waar alleen het geluk schittert van euforie. Het podiumlicht dat mijn wens hypnotiseert met herinnering die als een metronoom…

doen zag ik niets door het stadslicht de sterren waren geen schrift maar je kon ze wel lezen als je intelligent genoeg was en dat aan de rest vertelde hoe je moest varen…

Sterren blinken in een heldere nacht Niemand kan tellen hoeveel er zijn Ze verlichten de nacht bij maneschijn Tot aan de morgen houden zij de wacht. Wonderlijk, die boeiende sterrenpracht Miljarden sterren, als lichtjes aan de hemel De maan verheft zich tussen het gewemel Zodat het nooit pikdonker wordt in de nacht.…

Op de gedichtensite zijn sterren te verdelen: één ster: ik zit mij grenzeloos te vervelen, vijf sterren: dat wil ik graag nog eens lezen. Daar zijn dus nog drie sterren te verdelen. Die zal ik hier nu niet gaan duiden. want eerlijk gezegd smaak differeert: waar de een de klok zal laten luiden is een ander ten diepste geaffronteerd.…