Alle inzendingen over Spiegelbeeld OR olifant OR gebroken glas

Woorden als glas zo helder gebroken in mijn mond, voor eeuwig onuitspreekbaar omdat ik de moed niet vond.…

het glas was zwart beroet door de walm van een kaars die te weinig zuurstof had het bacchanaal liep ten einde hoewel de gordijnen de dag nog buitensloten gebroken glas gevallen flessen geknoeide drank in de stank van asbakken en bier nee ik was niet hier maar zie het mensonterend tafereel van veel te veel doe niet mee aan dit vertier…

Gevallen spiegelglas 2 Zie in de scherven van glas teleurstellingen in mijn leven vervormen van goede wil door fouten stuk gevallen spiegelende scherpe splinters van verraderlijke eigenwaan dat glas de glans ontneemt gebroken glas is niet te lijmen herinnering bewaard spiegeling nooit zal het ooit weer worden, en beter ook dat men niet…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Ze deed het Tot ze een ons woog Het zoog haar leeg Het balanceren Het doorslaan van Haar schalen soms Twijfelen, weifelen Muggen, olifanten Zout, zoet, liefde Haat, leven, dood Ja, nee, vasthouden Loslaten, angst, moed Aanvaarden, versmaden Waarheid, leugen Lichaam, geest, engel Beest, hemel, aarde Oorlog, vrede, ziekte Gezondheid…

Ik zie niets meer Het glas is helder Maar ook zo leeg Waar ben ik Na al die tijd gebleven Mijn liefde voor jou Is met de tijd verweven De dag dat mijn Spiegelbeeld verdween Ik herinner me niets Waar ben ik In deze wereld verborgen ik ben niet levensmoe En jij niet zonder zorgen Ik zwaai naar Wat al is vergeten Groeten en verdergaan…

Leeg maar vol verwachting Een gebroken glas Vol verwarring gevuld De wijn loopt leeg en verdwijnt Een ziel ver weg De maan die scheen Een door beinvloedheid voltrokken scenario Stak een mes door mijn hart Gebroken liggend in een plas Van rood vocht Een glas, Wat mij zo reeds juist nog aan de mond stond Hoe bekrompen is de ziel Zich…

In de berm ligt gebroken glas. Blij dat ik geen wroetend zwijn was. Zoveel statiegeld te vinden. Ai, alweer verstapt zich hier een hinde. Colablikjes met wat resten. Tientallen kevers mochten het dodelijk testen. Zonlicht op gebroken glas. Het is maar goed dat de brandweer erbij was. Geldkluizen mogen er roesten.…

Woorden als glas, zo breekbaar, gebroken in mijn mond. Voor eeuwig onuitspreekbaar, omdat ik de moed niet vond...…

Net als het woord “gevoelens” Elkaar nu niets meer te verwijten Enkel het gebroken glas is wat er overblijft.…

het raam van haar gebroken hoop keek zo helder als glas het craquelé verfijnd doch scherp gemeen liet zien dat er voor haar barstens weinig nog te dromen was Wee Lass (april 2009)…

ducktape, zo doorzichtig als glas zo plakkerig als kauwgum ik kijk er doorheen als door een vissekom door de plakbandus plakkera zie ik een scheur in de wereld ik zie een jongen hij plakt de wereld aanelkaar met plakband ik zie een meisje met een gebroken hart tranen op haar wangen tranen zo doorzichtig als glas ze is bij de dokter…

Een streep van glas schuurt kraters in haar broze wang de schittering van een parel in het donkere hart is bang van allang gebroken zijn de schreeuw naar de hemel die slechts stilte vangt dwalingen naar ergens de haat in het huis van leugens dwingt te sterven achter deze ogen achter het licht de dood in het glas een roos van…

wij kozen glas omdat transparantie licht en openheid gaf jij de kleur en grote lijnen ik details om te verfijnen brak en schuurde plakte de motieven uit het werkelijk bestaan samen hebben wij het ingegoten de verrassing kwam na drogen we hadden niet het echte leven beet ons mozaïek bleek slechts een spiegelbeeld…

Woorden zo breekbaar als glas gebroken in mijn mond, die ik je graag nog had willen vertellen, maar waarvoor ik de moed niet vond...…

Een olifantje dat beslist niet veel van werkwoordsvormen wist bekeek het slurfje eens wat nader dat ze geërfd had van haar vader Ze vroeg zich af of ze die slurf nu erfde, ierf of misschien urf...…

razend maaien ze het gras 's nachts zoemen zij en zuigen aan mijn armen klokslag zes beginnen ze te koeren op het randje later zetten ze de radio aan bij de buren olifanten: hoe krijg ik ze weer klein? druppel voor verdomde druppel…

De olifant met lange snuit nam onverdroten een langdurig bad, vervolgens spoot hij alle bezoekers helemaal drijfnat, blies nog eens oorverdovend hard en luid vervolgens was ’t verhaaltje uit.…

Een tikkeltje Engels, wat Duits en wat Frans, een half woordje Spaans en twéé Nederlands, een snuifje Chinees en een zuchtje Japans maakt, flink door elkaar, zuiver Olifants.…

imposante dierbare olifant zo charmant Europa laat jou zienlijk de dood injagen mij afvragende dragen deze domme mensen soms ook graag ivoor steun de tegenstanders van die andere landen weg met dierenbeulen teken de petitie lieve mensen ga ervoor…

een paashaas en een olifant liepen door het groene land de paashaas zocht naar eieren de olifant ging naar Beieren wat heb je daar te zoeken vroeg de haas aan olifant dat weet ik pas als ik daar ben en hij gaf de haas een hand tot ziens mijn beste eierzoeker ik hoop dat jij je eieren vindt dat zal wel lukken, zei paashaas, en jij succes…

Toch is diezelfde olifant degeen die na het lezen als geen een: het verhaaltje uitblazen kan!…

naar verluidt hebben olifanten een pijnlijk groot geheugen naar verluidt trekken zij eenzaam naar het knekelhof als het tijd is om te sterven waar kan ik heen, ik die niets vergeten ben, maar deze laatste weg niet vinden kan?…

Noem hem maar een olifant die opeens amok maakt wil rennen over de vlakte baden in een modderpoel proeven van het vrije gras trompetteren zo luid hij kan vurig paren in de kudde treuren bij de knekelgraven van zijn vergane vaderen terwijl hij nog opgesloten zit in een kast waar hij niet zijn wil o ja en beschouw jezelf en alle anderen…

Hij draagt me naar mijn jeugd terug toen vader bij 't olifantenperk dit vers begon: Nu zal ik u iets wondermoois verhalen: Heer olifant gaat aan het koffiemalen. Hij deed het nooit, maar 'k wist dat hij het kon. ------------------------------- uit: 'Het dagjesdier', 1995.…

zoals mensen paadjes maken nam ook de olifant de kortste weg toen wild als varkens hij zag komen op ivoren jacht een mensentroep niets ontziend de massa vluchtend met daarin kostbaar opgebaard het porselein dat werd gespaard plette hij de kast tot gruizelement alsof hij zich excuseren wilde nog trompetterde hij luid voor beleefdheid…

Ik ben de olifant midden in mijn kamer laat maar, niets aan de hand! .....Waar is de tijd gebleven .....waarin de kleden zijn geweven .....die hangen te vergaan? De kinderen praten zachtjes langs mij heen en allemaal door elkaar…

Aandachtig keek ze naar dat wat ze zag – of dacht te zien misschien kon ze het niet opwellende tranen druppels op het glas Dat zij dat was…

Een omhelzing brak mijn glas, mijn glazen omhulsel gebroken. Mij ooit beschermend tegen mijn gevoelens. De splinters steken. Voel alle gevoelens tegelijkertijd. Alles wil eruit. Angst voor de volgende omhelzing, eigenlijk ook een verlangen.…