14124 resultaten.
van huis
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 91 de wind wierp
alle glazen omver
het water huiverde
een vogel landde
op de bronzen kop
van een held te paard
dichtbij het
heimwee hield
beklemming de wacht
hoe lang moet je
weg zijn van thuis
voordat het te laat is
om terug te keren…
aan het einde
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 104 in het wegstervend
licht werden
vleugellamme woorden
voorgoed tot stilstand
gebracht en in
vergetelheid begraven
buiten wierp de warse
wind de glazen om
de stilte suisde
toen heimwee
ongezien naar
binnen schoof
bidt men tot een god
aan het einde van
het verlangen?…
Zelfvertrouwen
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 1.592 De kracht om te spreken,
groeit voort uit het bestaan.
Mijn stem is als de wind,
die in een storm over zal gaan…
Later
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 214 Heimwee naar echt
oer
eerder.…
Het applaus van de klaprozen
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 223 Zij bestaat op gratie van...
Mysterieus met elkaar fluisterende populieren. Van de dansende donshaartjes op haar mooie benen in het zand... Van een vluchtende stern boven woelige wateren onder jagende wolken, slechts kort gevangen in een schijnwerper van de zon.
Een exotische, warme merengue bracht zij aan een hongerig extatisch gehoor.
Als…
De wind.
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 439 Voor het open raam
voelt ze de wind
in kleine gedachten,
die als bladeren
fluisteren in de ochtendzon.
De bladeren spelen
en dansen en schrijven
haar handtekening in tranen
met woorden...............
Liefde voor altijd.…
De zee en het land.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 423 Ik houd van het wilde gewentel der zee;
Zij danst met de kiel, en mijn hart dat danst mee:
De kiel is met wakkere zeelui bemand -
En 'k droom van haar glorie, de roem van mijn land.
Ik houd van het dreunend gedaver der zee;
De zee zingt van strijd en mijn hart dat zingt mee:
Zij dondert haar loeiend hoera naar het strand -
En 'k droom…
Herdenking
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 132 Hier sta ik in de wind van het land aan de zee
ik herinner me jouw schoonheid als een bloem
een bloem die schoonheid niet vergeten kan
jeugdig als de lente, weldadig als de zomer
in de heimwee van de herfst en stilte van de winter
hier sta ik in de wind en ik houd mijn adem in
om even de stilte te ervaren die ik in me voel
omdat je er niet…
de beeldhouwer
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 181 als woorden op water
geef ik van jou van iemand
de naam het spreken
de verbinding naar heimwee
het blad naar golven
het hoofd wat scheef
in een lichtgebaar
van voet naar hals
het tillen het dalen
de greep van gisteren
van vlucht naar aarde
de hand in je haren
gedachten dicht
van ziel naar adem
de stilte glijdt
langs rustende jaren…
Salem's flanken
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 236 klokken kleppen door heuvels van heimwee
en wind van verlangen vangt hemels parfum
spraakloze taal strooit stilte naar binnen
spreekt luider dan orgel of daver van drum
zou ik vergeten, bergen van Sion
hoe vrede in brede almen zijn weiden uitspreidt
op Salem 's flanken waar banken staan in het licht
waar kabbel van kreken tot drinken…
Orkaan
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 636 De wind draagt
jouw stem
vlucht van hier
drijft op de wolken
verstomt
in het oog van de storm
heimwee
naar zijn kracht
de stilte voorbij
barst hij los
raast droomloos
over het geploegde land
moe gestreden geeft hij zich over
bij het stralen van de ochtend
in de armen van de zee…
Baantjes glijdende mijmering
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 156 is koning winter
tot prins verworden
regen en wind
vervangt sneeuw en ijs
in geen jaren
sneeuw gezien
alleen zwarte
zwans ik maar
heimwee claimt
naar die harde
sneeuwkoude ijzelige
winters uit mijn jeugd
baantjesglijdend
Hieronymus
07 december 2007…
heimwee
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 805 heimwee naar vroeger
even weer kind zijn
zorgeloos
genieten
heimwee naar vroeger
lange zomers
strenge winters
bergen sneeuw
genieten
heimwee naar vroeger
lange vakanties
dagen zwemmen
uren lopen
in de bossen
genieten
heimwee naar vroeger
mooie herinnering
ik wil geen kind zijn
ik ben blij
met het heden
soms met zorgen
maar…
Toerist
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 62 ik voel me
een toerist
die reist door
dit leven
en altijd is
er het heimwee
het heimwee
naar huis
want in dit leven
voel ik me vaak
niet thuis…
Heimwee
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 368 Heimwee naar stilte
in jezelf en om je heen
Naar de witte zwaluw
scherend door de lucht
met als enig doel
slechts overleven
Naar de kleine luchtballon
zwevend op de wind
in vrijheid richtingloos
in keuze onbeperkt
ooit ergens zal hij landen
Als je de stilte niet kent
weet je ook niet hoe je
ernaar kunt verlangen…
Remedie
gedicht
3.0 met 35 stemmen 10.102 Tegen de angst. Al wat ik schrijf
weerstaat mijn wanhoop, elke zin
waaraan ik ademloos begin
jaagt mij de stuipen van het lijf.
Want op papier ben ik niet bang.
Hier gelden vastgestelde wetten
die mij uit razernij ontzetten
en redden van de ondergang.
Kunst zet het leven naar zijn hand,
brengt het terug tot dunne lijnen
die zich, tegen…
De bewaarder
gedicht
3.0 met 19 stemmen 10.700 Hij gaf geen krimp. Hij had de tijd
steeds aan de lijn. Hij ging zijn gang
onaangedaan en zonder onderscheid
werd toegewijd zijn leven lang
al wat hem overkwam bewaard.
Niets ging verloren. Hij vergat
zorgvuldig alles wat in kaart
gebracht een codenummer had.
Zo vond zijn leven plaats. Totdat
hij, dwalend langs de schappen
zich met zijn…
SLAAPSTER
gedicht
2.0 met 69 stemmen 17.650 Waar heeft ze dit geleerd, zo vredig
mee te deinen op een zuchtje wind?
Wie heeft haar wijsgemaakt dat leven
zo eenvoudig is? Ze ligt erbij als
hoorde ze muziek. Rust maakt geen
haast, geeft enkel wat zij neemt.
Waar heeft ze dit geleerd, zo stil
haar lijf alleen te laten op een bed?
Een wimper trilt, een hart tikt in haar
slaap.…
eenzaamheid
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 1.222 De eenzaamheid spreekt uit mijn ogen
Hoewel mijn mond erover zwijgt
de opgewektheid is gelogen
erachter schuilt de bitterheid.
Ik woon nog samen in hetzelfde huis
waar onbegrip heerst
er is geen plaats meer voor liefde
er resten nog kilte en spijt
de onmacht waar wij elkaar steeds weer grieven.
Hoelang kan een mens gedwongen eenzaamheid…
alleen
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 1.181 Héél véél kon ik alleen
geen mens die dat betwistte-maar toen ik dacht,
dat ik alles kon (dus niemand nodig had)
bleek dat ik mij vergiste,
want-weet je wat ik niet kon?
mezelf kon ik niet omarmen
Nu ik dit opschrijf, schrik ik ervan:
zijn mijn woorden- is mijn houding
camouflage voor mijn angst?
ben ik bang dat ik toch niet alles kan?
en…
Verloren voorwerpen
gedicht
3.0 met 14 stemmen 6.652 Hazenschedel. Zonder oren. Tot het
bot teruggebrachte waakzaamheid.
Onvindbaar verstopt aan een slootkant.
Herinneringetje van zilver. Kristallen
druppel hemel. Logeerliefde. In het
zwembad van mijn pink gegleden.
Eeuwen ongezien onder het tuinpad:
munr.Zeelandia. 1872. Luctorleeuw.
Verloren bij een weddenschap.
Lorgnet. Messing. ovale…
Weerzien
gedicht
2.0 met 187 stemmen 39.731 Je bent er nog. In deze zachte vreemde
heb je op mij gewacht. De deur staat aan.
Mijn lippen raken je. Ik neem de
stille bewijzen waar van je bestaan.
En naar de dood getekend door de jaren
hervinden wij met onze ogen dicht
het leven in eenvoudige gebaren.
De eerste merel zingt het donker licht.
De wandeling, de brug. Knotwilgen duiken…
De drinker
gedicht
2.0 met 444 stemmen 70.460 Hij groet zijn hand: klein glas.
De trage kamer groet hij, het vertrek
van zitkuil, eethoek, suite,
tot hij ze niet meer ziet.
Hij sluit de ogen, wacht.
Hij groet de zachte nacht, die langzaam,
langzaam, hem de laatste tonen van
gedachten horen doet.
De leegte groet hij,
toevluchtsoord.
De oude kat, de zwarte, streelt
zich met de hand…
Vrouw
gedicht
3.0 met 41 stemmen 13.733 Ik zie haar nog zitten: een simpele bank
met een simpele vrouw met twee simpele handen
omhoog naar de lucht, voor het rood van de
tuin in de zon, als een meisje zo rank,
als een kind zo verwachtingsvol, ondanks haar jaren.
Ze neuriede zacht en ze lachte daarbij
in geboeide vervoering. Ze keek niet naar mij,
ze keek naar haar handen. Die maakten…
Plaatselijke tijd
gedicht
3.0 met 1 stemmen 3.078 Hier is het morgen. We schrijven een datum,
kijken het raam uit, smeren een snee
brood en vrezen het ergste zonder dat het
ons bedreigt. Een ochtend aan de rand van
een gelaten stadje op de oever van stromend
water. Een kerkklok, een scheepshoorn: het is
tijd. Altijd. Dit roepen beweegt ons, drijft ons
onstuitbaar voort, hoe stil het grijze licht…
Wereld
gedicht
4.0 met 2 stemmen 3.394 Nooit een orka gezien in de dorpsvaart,
nooit een zebra in een weiland ontmoet,
geen kokospalm in de boomgaard,
maar wereld was er in overvloed.
Boer Bethlehem had een Duitse herder,
in de stal stond een Belgisch paard.
Het Guinese biggetje zonder staart
woonde op Elba, een steenworp verder,
waar een meisje Engelse ziekte had.
Haar grootmoeder…
Opdracht
gedicht
4.0 met 1 stemmen 3.102 Schrijf je nog wel eens jongen?, vroeg mijn moeder mij.
Je maakte van die mooie verzen vroeger en verhalen.
Ik vraag mij af: in wat voor wereld leven wij.
Moet je nog thee? Ik bedoel: dat banale,
ze schrijven over dingen waar geen woorden
voor zijn. Ze keek omhoog. Begrijp jij hoe
men zich zo kan verlagen, zich zo door de
maalstroom van deze…
Voor het gerecht
gedicht
3.0 met 21 stemmen 7.438 Zo helder kan niemand spreken.
Ze eet het hart van heimwee op en
toost maar rood op die halve vrijdagmiddag in de regen.
-------------------
uit: Raster, 2004.…
een roos in blauw
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 341 droom van stof
spreken in stille taal van lichaam
dan zou ik je zeggen
ik ben thuis
thuisgekomen in jouw hart.…
Wind- en tranen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 121 Ze kuste m'n hoofd, wangen en kin
't was de wind, die: de tranen opving.…