Alle inzendingen over Sterren OR wolken OR afscheid

ze schitterde scheurde zich los van publiek danste flarden muziek en zong sterren van de hemel in een godvergeten lied applaus verbrak de betovering van mensen die kapot waren van haar ovationeel gejuich tranen als afscheid bloemen kleurden haar vallend gordijn…

regenachtig gedicht een gedicht danst in de regen de zon achter de wolken verdwenen licht op achter de zon dansen de sterren kijken naar de regen…

De hemel staat vol sterren, ik voel me niet alleen. Geen wolk kan ze versperren, ze komen er doorheen. Die sterren zijn mijn makkers, ze fonkelen alom. Het zijn geen arme rakkers maar een enorme rijkdom. Urenlang kan ik kijken, naar dit prachtige geschitter. Eén voor één zie ik ze hun hand uitreiken op zoek naar een bezitter.…

ze zweeft gelukzalig hoog in de wolkenlucht eindelijk is het dan zover haar langverwachte vlucht de wolken beschermen en dragen haar voorzichtig voor de allereerste keer voelt ze zich evenwichtig ze heeft altijd al in de wolken willen zijn nu is ze daar en oh, wat voelt het fijn ze zweeft zonder bagage de sterren tegemoet voor…

En de wolken zij bleven drijven en de zon zij bleef opkomen en ondergaan en de sterren zij bleven schijnen alsof alles bleef bestaan.…

Een smal pad van duizend wolken naar de hemel bouw ik . Twee vallende sterren als cadeau voor je neem ik.…

Kom eens van die wolk Van onwetendheid, dromen en oneindige zonneschijn Tijd heeft hier beneden niet stilgestaan Dromen zijn inmiddels begraven en van de baan Kom eens van die wolk Van negatie, zelfzuchtigheid en vallende sterren Tijden zijn veranderd De wolk kan jou aanwezigheid niet langer verbergen Kom eens van die wolk Verplaats je…

liefde in de glans van stralen naast je liggend vertel ik mijn verhalen sterren dalen op ons neer ik kijk geboeid jouw ogen glanzen terwijl je met me stoeit gaan de sterren dansen het wordt een nachtelijk festijn ik dwaal verrukt op wolken terwijl wij keer op keer de liefde zo vertolken…

Gedragen door zachtroze wolken fladdervlinders in de buik op jacht gretig naar de sterren reikend als verlangen wakkerde in nacht stamelwoorden zoet van klank alsof 'n engel hemels zong wat hadden we de liefde lief en och wat waren we nog jong nu peinzen we de wolken weg is één woord al voldoende voor wat er onuitgesproken bleef en…

Er was geen maan die avond geen sterren en geen stad er waren enkel wolken en elke bank was nat we konden ook niet schuilen en jouw jas was veel te klein maar voor ons was het genoeg om samen nat te zijn…

Ik wou dat ik jou kon vertellen Waarom sterren konden stralen Waarom mensen konden blozen Onder wolken, uit het zicht Wij vliegen hoog aan hen voorbij hier Op dit hemelbed van rozen Over wolken die voorbij gaan Over huizen zonder licht Jij hebt jouw wereld opgetild Op wolken die jou zullen dragen En zo zul jij in voorbij gaan Dragen wat…

de sterren speldenprikken in de hemel We zien hetzelfde We kijken naar dezelfde ster Ik zie je gezicht weerspiegelen. Een engelengezicht!…

De maan is een jongen en toch lief hij kijkt onder de wolken maar ik slaap onder de lakens. Hij zingt op een onmogelijk uur: 'Niets zijn de sterren, niets is de maan sterren moeten slapen gaan en wassen maar moet Jantje Maan.' Hij mangelt met hoge stem: 'Kirk, je bent geen adonis die nog in het centrum denkt te staan.…

daarboven staan de sterren kan ze alleen niet zien maar als de wind nu draait dan.... heel misschien als de wolken zijn verdwenen en de lichten zijn gedoofd zie ik de hemel... zoals jij me hebt beloofd…

In het donker van de nacht als de sterren aan de hemel staan voel ik me zweven naar het licht. Of iemand me duwt naar boven stijg omhoog naar het grote heelal de warmte komt me tegemoet. Mijn armen omhelzen het licht door sterren omgeven zie ik de wolken als witte bergen.…

alles gaat gewoon door, het vergeten waarom ik hier ben, de waarheid die het minst op mij lijkt en het onderscheid tussen minder en meer- maals mogelijk in het spreken, het tastbaar binnendringen in het niet-gedroomde en de absolute zekerheid dat het wachten een voortdurend afscheid is, steeds duidelijker in de wolk die ik ben…

Zwart vol wolken is de hemel zwart vol tranen is mijn hart zwart van zouten zijn mijn ogen zwart van snikken is mijn smart Want voor altijd is dit afscheid nooit meer zien wij haar terug Straks sluit de toegang tot haar graf en de zon verdwijnt van haar gezicht.…

oneindigheid verdwijnt bedenken hoe lang eeuwig duurt waar ‘t verdwijnpunt weer verschijnt als je nauwkeurig in het uitzicht tuurt eindeloos lang wil ik met je lopen om te genieten van ‘t moment in de mist met beide ogen open overnachten in de hemeltent ontdekken waar de tijd toch blijft onzichtbaar is aan ‘t firmament met ons tussen de wolken…

ik kijk naar jou en jij naar mij een blik van sterren ontwaakt uit onze gedachten onze ogen parelen tranen wanneer een grijze wolken onze Ster onderdekt met hemelse dekens…

Donkere wolken Een aanraking en een zoen Regen op mijn huid…

Maar ’t leven gaat niet als de wolken; het lacht en schreit maar keert nooit weer en zelfs geen vers kan echt vertolken wat ik hier nu van wolken leer: laat dromen steeds je ziel bevolken maar leg je ook bij feiten neer. ------------------------------------------- Bij het afscheid gisteren van M., B. en U.…

Ik rook; drink; lijd met je mee op jouw golven; te pletter waarschuwen ze voor de vloed. Als jij er niet meer bent in de nacht; dan eet ik nooit meer een hamburger met uienringen want dat doet zeer.…

Vroeger op zondag, Met je ouders naar het strand. Vlakbij Heemskerk met je voeten in het zand. Blinkend het zonlicht ontvangen in je ogen. De toekomst nog lang niet vervlogen. Je hoofd nog vol van het heden. Dat is nu lang geleden.... Het is nu raar...en denk telkens... Ik hier jij daar. Dag lief mens.…

In een wereld zoals deze Zal ik bij het sterven Geen tijd meer hebben Om te denken Aan de dingen Waar ik zoveel van hou Amen!…

Dan wimpert het licht aan en uit, wil afscheid nemen. Toch is er soms een onverzettelijkheid die van voeten bergen maakt en van wil slappe thee. Dan zwerf ik op de bank tot de sterren uit wandelen gaan de nacht uit de hort op onderweg naar morgen.…

sterren en ik tel … gevangen in de ruimte…

Toch voel ik jouw aanwezigheid Ik zou alles doen, alles Om jouw stem nog een keer te horen Ik wil jouw troostende woorden, Papa Maar je bent alweer Verdwenen, Daar achter de wolken En ik? Ik zie geen sterren Enkel een donkere zomerlucht…

Maar de sterren verbleekten, bij het aanbreken van het licht. Als afscheid heb jij mij een laatste kus gegeven, en tot terugvinden opnieuw verplicht.…

In gedachten tel ik de sterren, ontdek de mooiste dieren in de wolken en zie de zonsondergang op het strand. In mij kan ik alles wat ik nu niet kan.…

Bovenop dat immense duin, bedwelmd door licht, verloor ik mezelf tussen wolken en aarde. Onzichtbaar voor altijd - de sterren. De maan - verdwaald, uit zijn omloopbaan geslingerd, met blindheid geslagen. Ik sloot mijn ogen en hield op te bestaan.…