Alle inzendingen over Sterrenhemel

vergeten om elkaar onder de sterrenhemel gezelschap te houden?…

Jij zat daar met alleen het grauwe wolkendek als een sjaal om je heen jij zocht het nooit zo in de sterrenhemel zoals die nu zonneklaar was blijkbaar was je klaar voor je laatste keer je laatste adem legde de sjaal neer je glimlachte weer.…

Waar duizend bloemen bloeien komen wij samen onder de sterrenhemel waar hemels gevoel een tijdloos boeket geur kleur en warmte schikt naar elkander vochtig zoeken en voeden tot een prachtige ruiker samengebonden eenheid…

laat de schuwe schalen staan verklik de tijd aan Father Christmas hij draagt de weidsheid van een sterrenhemel uit weleer tel de bomen en de dromen, die daar ongeplukt naar buiten komen als het lukt en luid een bel wuif de laatste dag vaarwel…

De sterrenhemel was onze deken en laken tegelijk. Door het daglicht worden we begroet. En kijken om naar de voorbije nacht. Die ons voerde naar hemelse sferen. Ontnuchterd gaan we terug naar de realiteit en de sleur van alledag.…

Als ik buiten naar de lucht dan staar en ik zie de sterrenhemel probeer ik de sterren te tellen. één voor één Dan weet ik het zeker ik ben niet alleen Ik maak deel uit van een geheel ik ben hier niet voor niets ik ben werkelijk iets...…

alleen een eindje verderop als een kind op zijn driewieler net uit het zicht is verdriet onuitwisbaar evenals je gulle lach die ik bedenk op je doodsprent te vroeg verschenen je ziet je er wat engel uit en nu ben je echt die geluksbrenger aan de sterrenhemel naar wie we uitkijken. bij nacht en klare dag.…

Slaap schone slaapster, slaap Onder jouw sterrenhemel verzonken In mysterie. Terwijl het scheepje van halve maan Haar licht werpt op jouw bleek gelaat. Slaap schone slaapster, slaap Jij die alleen liefde kent en Geen haat.…

Ik hing aan je lippen met je prachtige verhalen over sterrenhemel en planeten met gesloten ogen uren aan jouw zijde gezeten maar toen mijn ogen open gingen zag jij mij geheel niet staan en ik zei met een hemelse stem “ach vent, loop naar de maan”…

nu de dag voorbij is, zijn wolkenluchten en sterrenhemel verdoofd nergens dringt nog geruis door tot hoornen oorschelpen we vermoeden enige stilte ontstaan door luisteren, dit is het resultaat van fluisterstenen gehoor en met stomheid geslagen zijn we ingenesteld in onze ademloze vallei…

de maan zilvert in nachtelijke majesteit door het zwarte kant van berkentwijgen onze ontmoeting is in een zachte koele nevel het maanlicht schittert in je ogen jij maakt de sterren de orion de verre nevels en kleuren tot je vrienden jouw gezicht is de sterrenhemel mijn eeuwige ster ik mag bij jou stralen warm en veilig in donzige…

in de snerpende, snijdende winterkou, die over de vlakke weilanden schuurt en egels verkleumd naar hun legers stuurt, knettert stil mijn hartvuur voor jou onverstoord vervolg ik mijn mars, hoewel de vorst mijn adem snijdt en de vallende nacht mijn zicht misleidt, gegidst door jouw onfeilbaar kompas sinds ik je geest en ziel heb verkend…

Hoger en hoger stijgt hij zo de sterrenhemel in, koortsachtig zoekend naar een uitweg door de tijd, maar in de vroege morgen door het licht weerlegd gaat hij weer mokkend liggen in haar waakzaamheid.…

Een enorme sterrenhemel, adembenemend mooi. Zo groot en eindeloos, een plek, los van de tijd. Door het gras waait een aangenaam koel briesje. Het stille schouwspel, geeft mij het gevoel een onmisbaar stukje te zijn, in een wereld van dromen en realiteit. Door dit korte moment buiten de tijd, voel ik me verbonden met de wereld om mij heen.…

Ga jij alvast en wacht op mij, als jij er bent aan de andere kant van de sterrenhemel, de andere bestaanssfeer donkerblauw hemelgewelf.…

Aan de klare sterrenhemel gaat de maan haar stille gang. In haar schijn ligt daar de vlakte, scheemrend, als een maagd zo blank. Uitgegaan is 't laatste lampken dat van ver u tegenglom. Onder witbesneeuwde daken slaapt het dorpken, stil en stom.…

(in de Morvan) steelpannetje grote en kleine beren in een hemelse etalage God houdt uitverkoop…

Het is mooi om sterren weer terug te zien in de hemel waar zij voor onze ogen de geboorte van een nieuwe dag aankondigen, omhelzend met heel veel liefde Hun lange, zoete kussen afgedrukt op klein stukje eeuwigheid. Elke vorm van schaduw stante pede weggeveegd zodat ze schitteren in al hun blauwkleuren tot roodtinten Iedere kijker en liefhebber…

Dacht je te kennen en jij mij wij samen waren ondubbelzinnig gezegd we doen het weer bij elkaar de sleur onzinnig gezeur apart op een kamer verbaasd turend naar éénzelfde sterrenhemel verwijtende gedachten snel hard als kogels kennen…… we doen het weer!…

dromen, dromen door de minuten van het leven immer op zoek naar een sterrenhemel de voorstelling van een dalend lichtspoor voor een vurige wens dat ene verlangen daar kunnen ze me ’s nachts voor wakker maken ja, voor een wandeling in de lentelucht de wind die zacht de slaap uit mijn ogen wrijft voor de stonde dat alles…

Door de sterrenhemel op de achtergrond begrijp ik dat ze stiekem in het zwembad is, na sluitingstijd en ver in de zwoele nacht. Ik dobber ver beneden haar een beetje rond, ik volg de geschoren lijnen van haar geheimenis en ik zoek de sterrenhemel in haar zwarte vacht.…

nooit zal jij er in slagen om mij uit jouw mooi hoofdje te verjagen nooit zal jij ervaren hoe het is om met mij de ware liefde te evenaren nooit zal jij voelen wat ik met vurige passie wilde bedoelen nooit zal jij begrijpen hoe het is om met mij de sterrenhemel te bereiken nee...…

Kijkend naar de sterrenhemel, in gedachten verdwaald, zie ik helder jouw gedaante, met een glimlach die straalt. Je hebt me betoverd, je schittert door de nacht, geen ster die aan jou gewaagd is, je bezit zo intens veel kracht.…

Malida Onder flonkerende sterrenhemel in de Gordel van Smaragd klinkt het krijsen van de kraamvogel Zij die mij mijn kleine Peewee bracht Verbijsterd zijn mijn ogen alwaar ik naar staar een Poetrie Solo met krullend zwart haar een prinsesje lief gewikkeld sarong met batikmotief En voor het venster…

in de nacht dwarrelt de vlinder vleugelslag in schaduw aan de wand omdat wakkerend kaarslicht vertelt van liefde en van dromen hij slaapt met zijn hoofd tegen haar hartenklop zij tekent met haar vinger oeverloze verlangens op het behang zilver glimlacht de maan, aan de sterrenhemel als de vlinder neerstrijkt op haar lippen in een zachte…

in het berglandschap uitgestrekt en kaal brengt een onderaardse stenen trap een graf aan het licht onder de geschilderde sterrenhemel twee lichamen bedekt met een gaas van ragfijne zilverdraden majestueuze maskers van goud rusten op de plaats waar ooit hun gezicht was uit het zand van vergetelheid gegraven onherstelbaar…

Intensief in beeld leven herinneringen in één gedachte op een zwarte bladzijde dat sterrenhemel omringd. Schitterend gekleed belicht op het podium in de eeuwigheid blijf jij mijn inspiratie die mijn nachtrust beïnvloedt.…

gebroken staar ik naar de sterrenhemel en voldoe in gedachten als ik mijmer over sterven en de dag op Golgota niet meer de pijnen dragen van het leven, in rust gekomen ontmoet ik nog een laatste traan de uren leken dagen de dagen waren als jaren de kerst heeft gehaald en misschien wel op gewacht haar laatste snik heeft zij persoonlijk…

Sterrenhemel, volle maan, het uitgestrekte meer verlicht... Roerloos zit je daar een gestalte, een gezicht turend over het water. Daarachter het bos, de duisternis ver weg van de stad met neonreclames, verlichting van huizen en lantaren- palen.…

Wolkenkus in sterrenhemel.…