Alle inzendingen over Sterven OR Dood OR Spiritueel

ze zeggen zo vaak van de doden niets dan goeds dan ga ik je vast na het sterven liefhebben alleen weet ik nog niet of het jouw of mijn dood wordt…

Voor wijzen vervaagt Grens tussen leven en dood Ze begrijpen het Levenslang de dood vrezen Is erger dan eens sterven…

Mijn antwoord op de dood is, mocht ik sterven van verdriet, doodgaan van angst, overlijden aan een erge ziekte, dan heb ik één wens. laat mij niet alleen gaan, laat mij in angst gaan, maar laat mij niet sterven van seniliteit, van een dementiewolk boven mij. Mijn antwoord op de dood is: ik leef nú.…

Boeken sterven niet. Boeken verouderen. Meesterwerken nooit. Schrijvers vallen om, of sterven in bedden. Boeken blijven, dood, gewoon, in oude kasten staan.…

Je moet de goddelijke krachten, die de goden bijeen dachten vertalen naar de aarde in alle aardse talen, om te genieten van kunst, aarde en zee, bracht je een nieuwe gunst met goddelijke daad mee.…

en wordt geen dief Dood niet en blijf uw ouders eren Dat geldt voor Jan en alleman Verdrukkers schenden waar het kan…

Sterven doe je niet hoogdravend. Sterven doe je op een avond. Doodgaan doe je op een morgen, in je krant en stoel geborgen. Doodgaan doe je op een nacht, ’s middags, anders dan gedacht. Dood is niet een hoger leven. Sterven is geen hoger streven.…

Op sterven na dood Twee verlepte bloemkolen Net te verdragen…

Een witte vlinder geeft "dood" een ander leven zonder te sterven.…

Dat wachten is oerouds en uiterst spiritueel. Wat gaat nu nog met lichtelijke ongeduld gepaard heeft leven toch alsnog een climax bewaard. Dit wachten is oerouds en uiterst spiritueel, je had gelijk maar wat heb jij nu nog nodig. Moeten we nog maanden vruchteloos bezig zijn of word ook jij eerdaags die wakende serafijn.…

Als ik gisteren dood zou zijn gegaan zou ik gelachen hebben, want gisteren wilde ik sterven. Als ik morgen dood zal gaan, zal ik huilen, want morgen wil ik leven.…

Hierom, opdat ik zou mogen Hoeden mij voor doods gevaar, Zoek ik stadig naar deze ogen, Om gewond te zijn van haar. Zoete wonden, zonder sterven! Lieflijk sterven, zonder dood! Aardig stelen, zonder derven! Wonder derven, zonder nood!!…

Mensen liggen te sterven, God. Mensen moeten sterven, God. Waarom, God? Waarom! Mensen worden geboren, leven en gaan dood. Waarom, God? Mensen verlangen, wensen haten en doden. God? Waarom de mens, met zo'n groot Lot? God?…

Ooit eens opgejaagd door herfstlijke stormen die de bleke naaktheid van mijn wezen herkennen even meedogenloos ontbloot tot wanhoop geborgen tussen sterven de zwarte bladeren die stilte krioelend benaderen met wormen de draden een rottende humus die langzaam verteert hier wacht ik op de zon wijl de broeierige hitte in de grond rondom mij…

Zo moet dan ook sterven zijn als het afleggen van gewaden te wijd voor kleine levensvragen te nauw voor sturm und drang in veel te strakke naden Zo moet het zijn als het achterlaten van gedachten van dromen, wensen, daden liefde in goede en in slechte dagen aan vriend en vijand of aan wie het wil want blijven doe je toch een beetje…

Dromend dat ik bij de snelweg stond reisde ik naar bestemming onbekend Oud verdriet, misschien zonder grond stierf simpel in dit prachtig continent Opzij van mij hield een voertuig halt de bestuurder bood zijn diensten aan Daarna gleden we over ’t zwart asfalt tot aan de grens van ‘t aardse bestaan Vriendelijk informeerde de chauffeur of…

verdriet Ontvallen, weg, komt nooit meer terug Maar sterven doet hij niet Echt sterven doe je pas Als naasten en bekenden Zij die het kunnen weten Niet meer aan je denken Je langzaam zijn vergeten…

Laat de dood maar in mijn leven komen want ik vrees hem echter warempel niet Waarom te strijden tegen wilde stromen, vanwege uitstel naar dat nieuwe gebied Laat de dood mij steeds dichter naderen we gaan elkaar aan de grens ontmoeten Ik zie hem volstrekt niet als een dader en ik ga hem lijkt mij, als vriend begroeten Laat de dood maar aan…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

om te leven moet ik sterven want de dood wekt mij tot leven dat ik heb doorgebracht in een hulsel, zijdezacht maar in mijn sterven zal het scheuren en barsten bovendien zal ik mijn ziel ontvouwen en stijgen naar de bron waar mijn ego wordt verdronken uit verlies verlossing wordt gewonnen en in de dood verwachting wordt…

na je aardse tocht leef je zeker nog verder in je eigen kroost. jlb de schouders rechten glimlachend door de dag beurt medemensen op. jlb warme ontmoeting kan koude herinnering opnieuw milderen. jlb stil en gesloten kan met lieve aandacht worden ontsloten. jlb als t' einde nadert hoop je op je kinderen tot bij de overgang…

Wat in de geest leeft is niet dood en zal ook nimmer sterven, omdat de "grootheid" van een mens blijft voortbestaan in de erven.…

Het lijkt mijn beurt Te sterven Ik kan het niet geloven Mijn medestrijder Hij haalt mij in Haalt mij, Mij, Urs Urs Is Dood…

Met elke strofe vangt aan een prelude In 't vingertoppenstrelen der beminden Die ook spiritueel elkaar lief vinden Ononderbroken spelend hun etude Hun woordeloze vrije minnekozen Wil 't liefste doorgaan tot in 't eindeloze...…

't Leven, alsmede de dood staan heel dicht bij elkaar Ze zijn elkaars reisgenoot en zijn daarom ondeelbaar Hand in hand samengaan zonder angst zonder vrees Erkennen elkaars bestaan en zijn soms elkaars logés Dood is enkel de drempel naar ons eeuwige bestaan Stap in de tijdloze tempel waar ’t aardse is afgedaan Leven is intens samenzijn…

wat leef ik zegt de roos in een groet naar werkelijkheid waar reuk de tastzin is van het eind waar het boek zichzelf ontbindt eindeloos maar schragen en toch de val maken die was voorzien, voorzien van roestige spijlen dat als gif de weg door de aderen vindt leef ik in verlangens of droom ik de tekst op mijn graf, het maakt niet uit hoe…

Waar bomen ‘t maanlicht dekken en hun lover zachtjes laten ruisen Zijn ‘t mijn ogen, die daar lekken ik voel mij hier niet meer thuis en Ik zoek wereldse stilte, al zo lang gelijk gene zijde aan de overkant De stilte van het verheven gezang ‘t vredige van Gods hemelse land Ik zoek het land waarin het vuur met de oceanen vriendschap sluit…

Jouw sterven is nog heel dicht bij me en lijkt langer te duren dan de dood waarmee je inmiddels vertrouwd bent ik heb de regen van het behang verwijderd bloemen op het balkon gezet om daar verder te sterven achter het regenbehang van de hongerwinter die jij voor me achterliet.…