Alle inzendingen over Straatkrant OR dakloos OR cabrio

Als je alleen op deze wereld bent Waarin je rondtrekt als een dakloos knaapje Met als gezelschap enkel nog een aapje Dat dan niet meer als huisdier wordt erkend, Dan is het voor de lezers om te huilen Als je die aap voor een kameel moet ruilen.…

Ze hebben er ook Mars en Milky Way Daar in dat Planetarium in Franeker Maar als ik er iets eten wil, dan kaan ik er Het liefst de dakconstructie naar benee Als houtworm ben ik een tevreden klant In dit tienduizendsterrenrestaurant…

Door eenzaamheid verblind, loopt ze slenterend door de straten. Tranen rollen over haar wangen, niemand heeft dit in de gaten. Ze leidt een zwervend bestaan, geen dak boven haar hoofd. Blaren onder haar voeten, niets wat de pijn enigszins verdoofd. Vrienden hebben haar verlaten, juist toen ze hen zo nodig had. Als een baksteen laten vallen…

Ze voelde zich door God en ieder verlaten kilte had zich dof in haar innerlijk gebrand ’s Nachts zwierf ze begerig door de straten en dacht ze, ik maak mij nog eens van kant Koude winterwind sneed in haar dunne jas af en toe vond ze een totaal verrotte tomaat In een slooppand vond ze een oude matras daar voelde ze zich even geen brokje straat…

Voordat ik het wist, Was ik alles kwijt, dakloos en eenzaam. Ik had honger en niets te eten. Geen water, kon nog geen eens uit mijn lichaam zweten. Het was wennen zonder geld en vrienden. Ik liep de hele dag over straat om warmte en eten te vinden. Op dat moment werd mij bekend waar ik stond.…

hoe voelt een moeder zich haar kind op straat half dood, bevroren uitgehongerd vreest de nacht die weer nadert bevriest het bloed ook het gevoel het knagen van de maag worden oren doof voor het ongehoorde in dat kartonnen huis mijn bed kijkt me verwijtend aan hoe kan ik slapen gaan de boze ogen van het kind als een eindeloze echo…

De nacht is stil, de nacht is pikzwart geen ster, die nu aan de hemel prijkt De diepe stilte, volkomen zonder hart die thans bijna mijn innerlijk bereikt De nacht is stil, de nacht is ijskoud een huivering schiet ijlings over mij Het koude koud maakt mij benauwd als ik mij in ‘t iel portiekje neervlij De nacht is stil, de nacht is zo ledig…

Nog even en dan moet ik ook mijn huis verlaten omdat ik de rekeningen niet meer kan betalen en omdat ik uit liefdesverdriet gekrompen ben tot een wanstaltige tuinkabouter. Kapotgeramd. Met mijn scherven dwaal ik zielloos voort, eet uit de vuilnisbakken bij de Mc Donalds, koude Cheeseburgerresten, wat patatresten en soms een halfafgekloven Big…

Dakloos Ben ik in Mijn eigen gedachten - Geen plek waar 'k Schuilen kan in d'Allerdonkerste nachten En waar 'k vinden Kan die mens Die zichzelf lief Leert hebben zoals Hij zijn naaste Heeft liefgehad…

zelfs het stof dat op de vensterbanken ligt ik keer me naar jouw gezicht en ik ontwaar een vreemdeling de ogen, de huid, het haar ze zijn me onbekend terwijl ik weet dat ergens daar jij er moet zijn ik ken alle kamers in dit huis blindelings loop ik er door heen er is iets veranderd en ik kan je maar niet vinden zonder jou ben ik dakloos…

Dakloos zwerft hij over straat. En ziet dan een doos waar al een ander in slaapt. Zo loopt hij verder door de nacht en heeft pech, want hij kan nu niet bij het Leger des Heils terecht. Later vindt hij een geschikte plek... Onder een viaduct en hoopt dat het de volgende keer wel lukt.…

ik leef bij de rivier ik slenter daags de glooiing langs onder dak van zon en wolk bruggen zijn m’n vrienden ik slaap met hun gespannen bogen hun kruizen van geklonken staal ik duld het dreunen van hun dek voel des nachts hun draden trillen mijn beste vriend is een betonnen viaduct dat voortdurend onder spanning staat het wiegen van…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

daar sta je dan in ijzig natte klei diep gezogen tussen harde blote basten uitgekleed koud dakloos in rij je blauw te wachten op winter en zijn gasten…

daar sta je dan in ijzig natte klei diep gezogen tussen harde blote basten uitgekleed koud dakloos in rij je blauw te wachten op winter en zijn gasten ©MM2009…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Met z'n allen bij elkaar of, ik hier, en die andere daar verhuizen ja, maar niet echt boos een dichter is toch nooit dakloos!…

Waar is dan de dakloosheid, behorend tot de realiteit die harten raakt en dreigt met koude winter? Als het buiten genadeloos vriest en kraakt, ijzige koude de stad geconfronteerd en dakloosheid winteropvang nodig heeft.…

Voor mij is deze tijd niet zwaar te dragen Want huis en tuin zijn steeds al mijn Parnas Geen geldnood: mijn pensioen komt trouw in kas Toch word ik innerlijk geplaagd door vragen Zo komt er alsmaar bij me bovendrijven Waar nu een dakloos iemand ‘thuis’ kan blijven…

Zittend in je tuin grenzend aan rotonde, luisterend naar merelzang vermengd met dreunende bassen uit open autoramen razend achter groene grens Dan denk je: wie is beschaafder - Merel of Mens?…

Koeien kijken je verbaasd aan en schapen letten niet echt op, o het oerzijn voel ik hier toch wel dringend, alsof er toch vrede op aarde mogelijk is en...de zoon van de boer komt er stampvoetend en vloekend aanlopen en stapt in z'n cabrio en stof opgooi- end rijdt hij het erf af, kijkt met een boze blik naar mij en verdwijnt dan langzaam…

Ze hebben een Miss Dakloos uitverkozen De jury prees haar innerlijke schoonheid De vraag blijft waartoe zulk bizar vertoon leidt Het voelt als Idols voor de uitzichtlozen Wat goed bedoeld is, dient krediet te krijgen Maar hoe kan zo'n event aan camp ontstijgen?…

Een dakloze ben ik In 't diepst van Mijn gedachten Ben niet Van hout of steen Maar van mezelf Vervreemd Muren van huid Staan overeind Maar dakloos blijf ik In 't diepst Van mijn gedachten Ben zonder huis, Ben zonder dak - Slechts in woorden Woon ik nog, Alleen de taal Verleent mij nog Onderdak…

jouw handen mijn beschutting als het regent mijn vuist in de buurt van kwajongens mijn paardenmiddel bij een slecht humeur mijn houvast als ik wankel mijn warme thuis jouw handen koud en gevoelloos liggend onbereikbaar ver onder de grond waar ga je heen als je dakloos bent?…

Voor twee euro “God bless you” verstrekt ze gedrukte ellende en voor twee jenever het verhaal van haar stranding. Sindsdien laat alles haar koud. Komt ze onder de trein dan komt ze onder de trein. Een stilte valt en ik begin in den blinde te brabbelen: “Maak ons weer bang voor de dood.” 23 januari 2002 Zonneleen 54 zie www.abelstaring.tk…

minder dan de afstand tot de maan zijn we van elkaar verwijderd ik ben een meteoor raas langs de hemelkloot vol reien en bochten bergen kijken toe hoe vogels hun nestje bouwen in trillende uitgestrekte armen onder blauw baldakijn tranen dakloos in de zon verdampen…