Alle inzendingen over TEERHEID

Kleine groene speerpunten steken boven de grond uit doorboren de lentelucht lange smalle bladen omringen vredig en zorgzaam die witte wiegende elfenmutsjes.…

Zolang ge uit Haar parelvloed Teerheid put en Heldenmoed!…

over ‘t zandpad volgt de klankgazelle in samenspel van kind naar volwassen vrouw teerheid vermengt zich melancholiek langs de tijdgeest van ogen op gedeeld geluk koost zij echte liefde kind aan huis langs de vloedlijn van het menselijk bestaan…

Je kust de vreugde in haar vlucht en koestert haar teerheid die als een dauwdruppel sterft tijdens het lachen. En in een vage droom zoek je troost bij je meest dierbare aangename metgezel: de eenzaamheid, eeuwig trouw aan je zijde. Je lacht naar de zon en koestert haar warmte.…

gebroken jouw kleuren die op sterven liggen in dromen van teerheid o, dat gewetenloze licht in droomzoet treuren onrust in bevende droefenis banden verbroken in hartstocht van onwil in mengeling van smart en zegen zag ik jouw toekomst schuimbekkend voorbijkomen…

Gewend aan het rumoer Van alle dag, dat het Vrije denken zo vaak Overstemt en me ongewild Meeneemt naar onbestemde Verten waar ik helemaal Niet wil zijn, Is daar opeens Een zacht geknisper Van blaadjes die hun verhaal vertellen Met een kracht Die in al zijn teerheid Deze trein, en het hele spoornet, Welhaast tot stilstand…

Klaproos in al Je teerheid in een Zachte rimpeling Van zomerwind Weergegeven in Pastelkrijt, die Op tekenbordformaat Tot leven komt - Donkerrood dat Levensecht scharkeert Met het zachtste karmozijn Waar nu net het licht Op valt in dunne Streepjes aangezet Met een paar korrels Krijt die achterbleven En aangeven Dat je…

als de kostbare lente zweef jij telkens weer mijn wereld binnen jouw bloesemlieve woorden wijzen een weg van minnen ik waan mij in een laan vol voorbeeldige roze bomen in een historie, een vooruitzicht van vrije, doch wijze dromen om in teerheid van de tijd weer opnieuw te ontwaken het is als een delend doel harten die in ontroering…

Nu moeten wij aan veel meer traagheid wennen, aan liefde die verdween en aan wat nog resteert aan teerheid in wat najaarslucht en geur van dennen en aan hoe-het-kon-zijn-gedachten die je nooit verleert.…

Haar teerheid kan het niet winnen ze sluit zich voor de wereld af terug naar zichzelf, terug naar binnen.…

jouw schoonheid, sierlijk ontleend aan de broze teerheid van bloesem ontwakend in tijd van het uur van puur pogend te blinken in het spoor van elegantie schoonheid wat simpel speelt op de achtergrond in de transparantie van zachtheid bespeeld met jouw deinende ogen in een lichtval van begeerd geluk, reikend over de horizon…

Dit is de tak die ten hemel biedt In zuivre kelken van albast de witte wijn uit de donkere bast zó teerheid die uit droefnis wast. Hoe zal ik noobler gedenken U hoog-tere ziel sterk maar sereen dan bij deze mystieke brank de tak met de bloem alleen.…

Als een wolk van zalige ogen, Uit het land waar 't eeuwig zomert Opgevangen in de teerheid Van matzilvren spiegels, hangt het Wonder van de goude middag Over winterzee en -stranden, Aureool van weinige uren Om de lichtheid onzer ogen...…

In één lange gemeenschap zal uw leed Zich meng'len met mijn ziele in enigheid En zoet verkeer van vlammen in de lucht; En om ons beiden weven wij een kleed Van tranenvolle teerheid, waar ge in schreit Om weedom, maar nooit meer in weedom zucht.…

En ver, daar ginds, die zacht-gekleurde lucht Als parelmoer, waar iedere tint vervliet In teerheid... Rust - o, wonder - vreemd genucht! Want alles is bij dag zo innig niet. Alle geluid, dat nog van verre sprak, Verstierf - de wind, de wolken, alles gaat Al zacht en zachter - alles wordt zo stil...…

Sidderingen, die tot zijn diepte dalen, Hij voelt ze niet, verdiept in pijn van wond: Zijn teerheid bloedt parels, die, klein en rond, De ronde zee, immense paarl, herhalen.…

Een open maansikkel met wijnvlekken tussen verstrooid wit; hieruit straalt hechte raad: teerheid kan onblusbare kracht verstrekken.…

En in de nacht, wanneer het vreemde duister Mij met zijn broze sluiers had omhangen, Onvatbaar-vaag en fijn als ijle dauw, Dan was mijn ziel vervuld met zoet gefluister Van liefde en teerheid en een zacht verlangen Ontbrandde in mij naar 't lichaam ener vrouw.…

Voel mee de teerheid van het kruid. Hoor, is 't de merel, die daar fluit? Bloemen, bloemen! Ze blinken blank en rood en geel. Een zacht viooltje ontluikt de steel. Laat staan, er zijn er nog niet veel. Zie, de linde, levend goud om 't oude brons. Er is al groen, getjilp, gegons. - Zie de linde: zij bloeit voor ons. En de wolken!…

Want wat zijn tranen, tranen als een teerheid, Hoog-heerlijk in zich zelf gebrokene emotie Als 't mannen-lijf niet langer kan hoog-trots zijn? O Laat ons allen vallen in devotie, Als Iets, wat grandiooslijk week ter-nêer leit, Een mens nooit kàn maar wou toch wel een Rots zijn.…

Hoeveel teerheid wordt er niet door ongeduld en gulzigheid, uitzonderlijk stoer gedoe, in hopeloze stukken gereten? Dieren zijn alleen maar nuttig als ze worden opgegeten. Vele kostbare kindermomenten worden dagelijks afgeblaft! Geweldige, volkse opvoedkunde...…

Ál stilte, àl teerheid: zacht Om ons van 't leven mysterieuze macht. --------------- klemen vogel: ?…

Àl stilte, àl teerheid: zacht Om ons van 't leven mysterieuze macht.…

Eens, toen wij na de nacht tesaam verrezen Lagen de rozen vochtig en gebroken, ik en gij Wisten die lange nacht de regen, ik noch gij Konden van teerheid immermeer genezen. Gij hebt de witte en de rode rozenbladen Gebeurd in uwe smalle hand, - zij vielen Vochtig en sidderend weer in ’t diepe gras.…

Er is een vrede die uit leed geboren In 't oog van vreugde als traan van teerheid beeft, Of als een zachte glimlach glanzend zweeft Over 't gelaat dat vreugden heeft verloren.…

Slechts waar de Rhône bij mij naar binnen stroomt herken ik nog de ruigte van het rustige verleden toen reine moerassen en dichte struiken vol vogelgekwetter en verborgen teerheid zorgden voor broedsels ontluikende levens al mijn oevers sierden thans ben ik ingesloten door harde wegen en kaden waar geraas en gejoel klinkt drukke steden…

dy yn it stjerren lizze yn dreamen fan tearens o,dat gewisseloase ljocht yn dreamswiet treurjen ûnrêst yn beevjende drôvens bannen ferbrutsen yn hertstochtme fan ûnwil yn mingeling fan wédom en seine seach ik dyn takomst skûmbekjend lâns komme Oersetting/Vertaling : gebroken jouw kleuren die op sterven liggen in dromen van teerheid…

Mij, eenzame, hebt gij uw eenzaam leven, De teerheid uwer kranke ziel gewijd: Gij draaldet niet, gij wilder pijnlijk sneven Om één kort uur van stille tweezaamheid.…

hoofdrol in een soap op de teevee ben je soms een salamander of een malse groene erwt zwem je razendsnelle baantjes in een grote pan met snert is daar plotseling die prins op dat fraaie witte paard blijkt de euro eindelijk toch 't dubbele van een gulden waard kun je nog eens touwtje springen met je overleden zus proef je weer de zachte teerheid…

Iets enigs is er in de liefde, Waarmee een moederhart bemint, - Een trouw, een zorg, een warmte, een teerheid, Die ge ééns - die niemand tweemaal - vindt. Gij kunt de vriend uws vaders worden; Van moeder blijft gij 't kínd altijd; En zorg, die laf zou zijn van and'ren, Is lief, als moeder ze aan u wijdt.…