Alle inzendingen over Tijdloze sjamaan ?

ze komen weer, de vakantieverhalen over een hof van Eden en hoe gelukkig ze waren die dagen verlicht door een zon die ik in het water wil zien schijnen mijn jaloerse blikken verhullen vanachter een tijdloze zonnebril…

Oud is wat ik niet meer zoeken wil als de tijd me aarzelend vraagt wat ik verloren heb in de wachtende momenten dat ik dacht wat ik niet verlies bestaat niet als ik alleen maar in nieuwe dingen en mensen geloof die mij niet meer met een tijdloze leegte achterlaten…

ik lig te blozen in je hand bed van satijn heuvelland waarin je vingers gloeien oog in oog in spiegels van stilte en schroomvol verlangen drijft een tijdloze seconde tederheid…

Woord van dichterlijke vrijheid Dat de wandaad van het Verleden kapot rukt, Tegenwoord biedt Aan het misdadige verleden - Woord dat het leven In de tijdloze tijd Van na het geweld In zijn tegenwoordigheid Leefbaar maakt…

voor het eerst bleef ik wat langer staan zag ik de zee vol eeuwigheid in elke golf haar tijdloze schittering hoe vaak was ik hier voorbij gegaan ? aldoor zoekend nooit gevonden en zó dichtbij…

ik wil de speelsheid van de golven maar ook een spiegelgladde zee in een tijdloze zonsondergang wil in je ogen de zinnen zien die in je hand te lezen zijn de diepte weten van gevoelens naast het oppervlakkige van gein wil bij je zijn in leven en de eeuwigheid wie weet hoe lang dat kan…

In het vale licht trillen in de klank van je stem vergleden eeuwen die je was met een ander gezicht Vormen die verschijnen en verdwijnen in de eb en vloed van geboorte en dood In het vale licht tast ik naar ons tijdloze gezicht…

zij straalt rood en andere kleuren aan de wereld om ons heen is het middelpunt van haar heelal dat cirkelt in de zonnewind die in balans ster en manen draaien laat op de maat van het tijdloze seizoen in de blauwe schaduw van mijn kleine korenbloem…

ik streel de steen voel verbondenheid raak zo mijn frustraties kwijt het is geen monoloog in zonder woorden samenspreken heeft hij zijn warmte afgegeven chinese muur of boeddha’s buik het maakt niet uit wij gaan voor rust en tijdloze standvastigheid…

zo blauw als de zee zo blauw als soms de lucht dat tijdloze rustgevende blauw waar ik zo heel erg van hou maar op dit blauw ben ik beducht het brengt onrust in mijn kop hoe kan dat nou zo klein van stuk een blauwe envelop…

'Magie komt van een doekoen, een mwandishi, Een paragnost, een ziener of sjamaan Maar 'n medicus die orthodox geneest Is meer met lab en apotheek begaan Schrijft een recept voor en hij injecteert En houdt zich bij z'n eed en bij z'n leest Hij prevelt niet, maar diagnosticeert,' Zei grootvader, die dokter was geweest Maar zij…

Met trots wil ik je mededelen dat ik na al die jaren nog steeds gelijk heb. jij bent gewoon cool cooler dan het stempel van mijn uitgedroogd artisjokkenhart En ik weet ook terugkijken moet je niet te vaak doen je kunt niet achteruit zoenen we trekken rustig voort over die tweebaansweg met tegenliggers We lachen om onze kiespijn…

Het bord van 64 blokken, van koning tot het paard. Allen in hun hokken, voordat de strijd wordt verklaard. De pion die rukt op, het is de eerste zet. Het paard in galop, zwart die zich verzet. In het heetst van de strijd, de verdediging die parten speelt. Wordt de koningin vermijd en schaakmat uitgedeeld. Het spel steunt de filosofie…

onder vluchtige wolken en meeuwen dwalen zijn trouwe juttersogen over golvende duinen zee en strand ademt zijn roestige huid het zilte water als een vurig baken voor wie hem zoeken zo tijdloos verbeeld en verzonken in pure klei en ruisend avondland…

kom in mijn armen, blijf en reis met me mee, drijf op onze golven en verdwaal in mij, in ons verhaal geschreven in beider poëzie hoor, beleef en proef de klanken van onze melodie die vurig resoneren en in onze overgave exploderen laat de wereld nu maar verder gaan wij blijven hier in ons bestaan…

daar waar stilte spanning trekt ontbloot leegte in tijdloze traagheid zijn verschijnen hun eenparig bewegen schokt de werkelijkheid door het loslaten van de leefbare basis in kantelmomenten verliest bestaan zijn pijlers en worden perspectieven van hun toekomst ontdaan wie stopt dit apocalyptisch zwarte gat dat in de schepping…

ik hoef de edelstenen van je schitterende talenten niet te poetsen jouw goud en zilver hebben hun hoogwaardige glans al van nature in het kristal van je stem smelten warme tonen tot strelende melodie met de bekroning van een stel stralende ogen komt eeuwige schoonheid boven ik weet je volmaakt in tijdloze liefde geschapen jouw…

ik hoor de vroege vogels weer schrijf letters neer in een sprankelend verband was gestrand op een tijdloze kust die de altijd rollende golven met eeuwigheid sust diep verankerd in het zuigend zand van licht autistische gewoontes bij een perspectiefloos land hun gezang doorbreekt het treurend afzien op de dagen die veel lasten…

zoenen - denk je en zwijgt; jouw blik laat mijn mond los rust in mijn ogen - en ik verlies me in mijn verlangen: jou alles woordeloos te geven en net nu tussen dagwerk en slaap houdt de tijd haar adem in een handvol licht in een avondlijke schemer tussen stoffige stralen daarin een gezicht: jij stilte geduld.…

Ik meende je te zien in een slanke vrouw met warme ogen op een verre weg langs het tijdloze water helder en diep En ik meende je te horen in de stem van een engel een lach van broze weemoed het ruisen van abelen de zang van verborgen vogels En ik meende je te herkennen in een elf met haar als zonlicht een gewaad van sneeuw in de geur…

Zon als behang, onbeweeglijk, de wereld is een medaillon, waarin gedachten zijn geborgen als onkruid van de zee, draag ik om mijn nek gehangen, als doolhof met me mee, slaap op stenen veren, drink uit schelpen de hartslag van hun zoute leven, gedolven uit het schuim op de lippen van de golven, zoek toegang tot nieuwe dromen, waar de…

Zinnen als zenuwtics Stokoude stoplappen Zelfs 'weetjewel' Doet beangstigend mee Ooit maakt die zegmaar- en Zalikmaarzeggendwang Als het voorbij lijkt Dus vast 'n rentree…

in ontwaken slaan gedachten hun vleugels uit wieken als kleurige vlinders van bloem tot bloem buitelen in zomerse wind naar het licht drinken het nectars aroma in tijdloze rust laat je dromen niet slapen maar met de dag kennismaken…

volledig gedachtegoed rijpt als tijdskrediet, zonder er ooit bij stil te staan, laat jachtig leven hartslag overslaan van de korte naar de lange baan tijdloze momenten...…

een bericht te plaatsen met een versleten postzegel uit het heden naar de onbekende overkant van een tijdloze beleving, liefst ongetand.…

Is hier nog eigenlijk, wel, hierbinnen waar dan ook, die het zich herinnert de wereld, groots en groen onverzettelijk en onveranderlijk het zoete gevoel voor eeuwig en altijd men deed aan de borst kloppen met verbloemde idealen het sop was de kool waard men at toen nog gestampt brood met dompelsop voor soep de wereld geschapen voor de boutades…

ik wist niet hoe jij transformeerde maar dat je het deed kon ik uit eigen ervaring delen al de keren dat jij mij onbewust even raakte en onze werelden tot universum maakten mijn hand op de bast van een boom zomaar aan de kant van de weg in tijdloze herkenning we deelden jaarringen kruisten hete zomers aan en benoemden winters…

Het gevoel dat tijdloos blijft, terwijl ons bewustzijn groeit. Terwijl we verder voortgaan, naar wie we werkelijk waren. Wanneer we vooruit gaan, naar wie we gelooflijk zijn. Gedreven door het leven zelf, dat ook het leven in ons is. Gedreven door ongrijpbaarheid, dat niet anders groeien kan. Leven dat in de diepste kernen, ieders bewustzijn…

terwijl haar lichaam zich verwijdert van mijn geest en haar hand met tijdloze gebaren uitgetrokken kleren leest streel ik zachtjes warme lakens van het bed dat zij verliet en verlang intens naar haar verschijnen als de maan weer sterren ziet…

Ik ruik het Ik proef het de luchtloze lucht de tijdloze tijd een dag aan haar begin een nacht aan haar einde onbekend maar vertrouwd een eeuwig gevoel waar brengt ons naar hetgeen we gaan glinstering ten top zonder einde…