Wensen
Kleine dromen
Kleine mensen
Mensen
mensenwensen
grote wensen
toekomstwensen
mensen wenen
niet vervulde wensen
nare dromen
natte tranen vallen
in het donker neer
op de maat van hoop
en het verdriet en al het zeer
daar loop je niet voor weg
maar ook niet mee te koop…
Later moest het gaan gebeuren,
Later was haar mooie droom
Haar grijs bestaan kreeg daardoor kleuren
Het gaf haar zwarte koffie room
Later is er nooit gekomen
Ze is nu ziek en broos en teer
Later bleef voor haar bij dromen
Kansen zijn er haast niet meer
Hoe een mens toch stil blijft hopen
Op een kans, een winnend lot
Haar lot heeft voor haar…
Er groeit nu digitaal een band
tussen twee hele mooie mensen
met ieder hun eigen verleden
maar dezelfde toekomstwensen.
Wij maken nog een afspraak
om elkaar voor het eerst te zien
om elkaar te spreken en te horen,
ruiken en voelen ook misschien.…
zich vanzelf aan
stapvoets wandelde ik
tussen lange geraspluimen
waarin geritsel klonk
vertelde over aanvaarden
wat was en zou komen
een smal pad door fruitbomen
onder warmend zonlicht
mag ik betreden
bij dalende duisternis
duiden sterren de richting aan
terwijl stemmen van
Hemelingen zingen
de tegenslagen
die jou na toekomstwensen…
verzwegen neer
op vaag geworden lachpreken
de hoop vervliegt mee
als mannen zich verschansen
tussen dennebomen en bitterborrels
op Garmisch’ hellende vlak
dappere dwazen goedgemutst
met witte voeten stranden
magneetronde bollen
op krenterigheid gewarmd
poederen de laatste gaten dicht
buiken vruchten loos uit
hangend onder afgekaarte toekomstwensen…
Een simpel in folie verpakt bosje bloemen
Als willekeurig bij een bermpaal neergelegd
In zijn reflector zie ik auto`s langszoemen
Ik blijf even staan, en mijn kippenvel is echt
Die wrede dood van twee zo jonge mensen
Het waarom wil maar niet uit mijn hoofd
Zij hadden nog zoveel toekomstwensen
Ik sta aan de grond genageld, als verdoofd
Maar…