Netgedichten

netgedicht (nr. 82.821):

ZEGEN NA SMART

In mijn roerig verleden
ontmoette ik mooie herten
die me vergezelden
met schone beloften
maar opeens waren het draken
sprongen vol wrede bloeddorst
tegen deze jongeman op
wierpen me meedogenloos
in een zwarte afgrond

op de rotsbodem der wanhoop
was het reddeloos voortkruipen
overal tasten en stoten

een veld van berusting
bood zich vanzelf aan
stapvoets wandelde ik
tussen lange geraspluimen
waarin geritsel klonk
vertelde over aanvaarden
wat was en zou komen

een smal pad door fruitbomen
onder warmend zonlicht
mag ik betreden
bij dalende duisternis
duiden sterren de richting aan
terwijl stemmen van
Hemelingen zingen

de tegenslagen
die jou na toekomstwensen
hard overvielen
waren wegwijzers van God
naar de weg voor jou bestemd