poort tot ongekende visie
als spiegel vermomd
als glas geschapen
uit gesmolten toversteen
met zilver beplakt
in gouden lijst omhuld
met ornamenten gekruld
zie ik het beeld van een man
die ik niet plaatsen kan
uit de spiegel getreden
mijn geest overreden
mijn lichaam vertreden
denk ik in mijn droom
mijn vader of zijn zoon
wie…
gisteren keek ik
door het venster
naar jou
je glimlach was
niet voor mij
zoveel wist ik al
je lichaam bewoog
geheel en al op
een ritmisch ostinato
ik nam deel aan
een innig gesprek
met jouw dans
heen en weer
wiegde je lijf en
ik wiegde met je mee
het was niet erg
dat me je zag
noch hoorde
door die
toverspiegel…
Men weet het present, waardig, maar in wezen niet daar
Die ziel zoekt een uitweg in het breken van oude grenzen
Ze stijgt omhoog, klapt schokkend tegen ‘t ronde hemelruim
Tuurt omlaag, valt in een diepe zee, angstig, grijs en grauw
Zijwaarts tuurt grijnzend een blik in cynische toverspiegels
Vanaf de overkant, puur en lonkend, oog in oog met…
Een toverspiegel vol van tranen
dwarrelt ook in scherven neer
en hertoont mij duizend maal
geschonden schatten van weleer.
Hoe vele trage volle manen
verschenen in betovering
nadat de dag voorbij was
waarover ik nu ween en zing?
Toen schuimden er nog praalvulkanen
purpere liefde in het rond.…